Laatste week Cambodja, bijna naar Vietnam!

Beste lezers,

Jullie hebben er even op moeten wachten, maar hierbij weer een nieuw verhaal (Let niet op de locatie, deze geeft nog steeds Thailand aan, om de een of andere manier kan het Cambodja niet vinden). Was er van de week al aan begonnen, echter door een slechte WiFi verbinding was heel mijn verhaal ineens weg toen ik deze wilde uploaden. Erg frustrerend.

Vandaag spendeer ik nog 1 dag in Kampot, een plaatsje waar de meeste backpackers nog even heen gaan voordat ze de grens naar Vietnam oversteken. Zojuist heb ik mijn bus naar Ho Chi Minh City geboekt, deze vertrekt morgenochtend om 10 uur. Als het allemaal een beetje vlotjes verloopt, kom ik rond 7/8 uur morgenavond in de hoofdstad van Vietnam aan. Dit is een erg drukke stad, dus mijn planning is om hier niet meer dan 2 a 3 dagen te verblijven. Deze stad is met name bekend om de tours naar de Cu Chi tunnels echter schijnen deze wel erg krap te zijn dus ik moet nog even kijken of ik dat durf. Ook is er een war museum en de stad schijnt zo groot te zijn dat je er ook een prima een dagje kunt rondslenteren.

Het is inmiddels alweer meer dan 4 weken geleden dat ik aankwam in Siem Reap. Ik heb hier uiteindelijk 4 nachtjes geslapen, de laaste 3 nachtjes in een hostel genaamd funky flashpackers. Dit bleek niet helemaal de juiste keuze voor mij aangezien het vol zat met dronken Engelse jongeren. Als ik opstond, kwamen anderen terug van de pubstreet. De laatste dag dat ik er was liep er zelfs een jongen in zijn blote pielemuis rond in de kamer, die bij mij om paracetamol kwam bedelen. Ook kwamen er 's nachts geregeld mensen laat de kamer binnen die het vervolgens heel normaal vonden om op vrij luide toon nog hele gesprekken met elkaar te voeren, erg irritant. Ik had dus niet echt leuke contacten opgedaan in dit hostel helaas. Wel een gratis massage gewonnen tijdens een avond waar je een cocktail moest kopen om hier kans op te maken. Die massage was erg goed! En had een waarde van 20 dollar, toch mooi meegenomen. Via de facebookgroup Azië backpackers waar ik lid van ben en wat heel goed steeds van pas komt tijdens reizen (je kunt in deze groep andere backpackers vragen stellen over van alles en nog wat) was ik in contact genomen met een Nederlands meisje met wie ik een tuktuk heb gedeeld naar Angkor wat en de overige tempelcomplexen. Om 4 uur uit bed om zonsopgang te bekijken echter viel deze heel erg tegen die dag dat wij gingen. Een voordeel van zo vroeg beginnen was wel dat we ook weer vroeg klaar waren, begin van de middag. Het was behoorlijk heet overdag, zeker omdat je je benen en schouders moet bedekken. De meeste tempels waren mooi om te zien, echter vond ik het na 8 uur rondslenteren ook wel weer mooi geweest. En ik heb gewoon niet zoveel met tempels!

Na Siem Riep besloot Ik om met de boot naar Battambang te vertrekken. Dit is de 1 na grootste stad in Cambodja, als je dit vergelijkt kwa inwonersaantal. Dit was een vrij lange bootreis van 8 uur, maar met hele leuke uitzichten, o.a langs de floating villages. Leuk om te zien hoe de lokale bevolking in die drijvende huisjes leven. Ik zat op het dek, daar kon je de beste foto's maken. Maar hier werd het ook erg heet rond 12 uur. Flink zweten dus, je moet er iets voor over hebben! Die middag kwam ik aan in het hostel here be dragons. Een leuk, sociaal hostel waar ik al snel een leuk groepje meiden leren kennen: 1 uit Duitsland, 1 uit UK en 2 andere Nederlandse. Samen besloten we de volgende dag een tuktuk te organiseren en dit bleek een erg leuk uitstapje. De tuktuk driver wist ons steeds veel te vertellen over alles wat we bezochten. Zo begonnen we die morgen op een lokale markt waar wij de enige toeristen waren. Het fruit was hier spotgoedkoop. Ik kocht hier 2 stuks dragonfruit voor € 0.25, geen geld. Daarna bezochten we enkele mooie tempels en een killing field waar ook enkele skeletten verzameld waren. Cambodja kent meerdere killing fields, niet alleen de bekende in Phnom penh. Hierna bezochten we enkele families die elk hun eigen productie van iets hadden. We begonnen bij een familie die rijstpapier maakten. Dit gebeurt o.a door gebroken rijstkorrels tot bloem te vermalen. Vervolgens wordt hier water bijgevoegd en daarna wordt er een soort wrap van gemaakt en kort verhit, de laatste stap is dan dat deze vellen een halfuur in de zon moeten drogen. Er wordt hier bizar weinig geld mee verdiend. Ook brachten we een bezoek aan een familie dat rijstwijn produceert. En proefden we ook nog wat verse springrolls. Tussendoor reden we ook nog langs een lokale visfarm waar ze o.a. vis drogen. Na dit alles pauzeerden we een uurtje in het hostel onder de middag, en vertrokken we om ongeveer 3 of 4 uur naar de batcave en killing cave. In de killing cave zouden mensen van grote hoogte naar beneden zijn geduwd tijdens de oorlog, helaas was er verder weinig informatie en uitleg aanwezig over deze grot. Iets over 6-en vlogen de vleermuizen uit de batcave, grappig gezicht om te zien, het waren er super veel.

Na Battambang maakten het Duitse meisje Suzy en ik een plan wat onze volgende bestemming zou worden. Dit werd Pailin, een niet toeristisch plaatsje omgeven door mooie bergen wat ons was aangeraden te bezoeken op 2 uurtjes rijden vanaf Battambang. Hier sliepen we 2 nachtjes, 1 dag konden we de mooie witte honda scooter van 1 van de mannen uit ons guesthouse lenen en zijn we gaan rondrijden. Na dit plaatsje, besloten we de volgende dag een homestay te gaan doen in de floating villages van Kampong Chhnang. Dit bleek een unieke ervaring, echter viel de prijs die we moesten betalen erg tegen, namelijk 15 dollar. Sloeg wat mij betreft helemaal nergens op, aangezien we die nacht buiten op de veranda op de grond moesten slapen, wat verre van ideaal en comfortabel was. Ook was het diner slecht verzorgd: slechts wat rijst, sojasaus en kip waar mijn maag laternog van streek was ook. Voor het Duitse meisje alleen rijst, ei en saus aangezien zij nagenoeg geen vlees eet. Het ontbijt de volgende morgen was een kokos cakeje. Jullie snappen wel dat ik me voor de eerste keer tijdens mijn reis ontzettend belazerd voelde. Ze hadden ons op zijn minst wat groenten kunnen serveren bij het diner, aangezien er meerdere boten voorbij kwamen waarbij je dit kon kopen. In totaal hebben ze dus 30 dollar van ons gekregen, volgens mij kunnen die mensen daar een maand van eten. Naja, verder geprobeerd er niet teveel bij stil te staan, er zijn ergere dingen die je kunnen gebeuren.

Hierna was het tijd om een bezoekje te brengen aan de killing fields en de S21 prison in de hoofdstad Phnom Phen. Erg indrukwekkend om dit allemaal te zien en te bedenken dat het nog zo kort geleden is dat deze gruwelijkheden hebben plaatsgevonden. Ik vond vooral de gevangenis veel indruk maken, de foto's van de mensen die zijn omgebracht, de martelingen van de gevangenen die plaatsvonden in beeld gebracht en omschreven, onbegrijpelijk maar waar. Die avond ben ik vroeg in bed gedoken, want van alle informatie en het rondslenteren in de hitte was ik behoorlijk moe geworden. Ik heb daar ook gelijk mijn visa voor Vietnam geregeld bij de ambassade. Uiteindelijk extra geld betaald om deze binnen 1 dag op te halen want inmiddels was ik behoorlijk klaar met de stad. Erg druk, ontzettende irritante tuktuk mannetjes die de hele tijd vragen of je een rit nodig hebt, ik kon er niet meer tegen. Na 3 nachten, vertrok ik de volgende dag naar naar Banlung, de hoofstad van de provincie Ratanikiri, ongeveer 9 uur rijden vanaf de hoofstad. Hier verbleef ik in een super goedkope accomodatie van maar 2 dollar per nacht. De volgende dag huurde ik een gammele fiets om wat watervallen etc. in de omgeving te bezoeken. Een goede work out, als je je bedenkt dat het ongeveer 30 graden was en ik zo'n 15 a 20 km aflegde, met af en toe wat steile stukken. De volgende dag had ik het daar wel weer gezien (mensen bezoeken die provincie vooral om een trekking te maken, echter had ik daar even genoeg van dus besloot ik dat aan mij voorbij te laten gaan) en boekte ik een minivan naar Mondulkiri provincie. Hier ben ik uiteindelijk 3 nachten gebleven. Twee dagen een scooter gehuurd, en ook 1 nachtje een homestay gedaan in een erg mooi dorpje, slechts 25 minuutjes rijden vanaf Sen Monorom, de hoofstad van die provincie. Deze provincie is ook het dunstbevolkt van Cambodja, dus lekker rustig kwa verkeer.

Na deze niet-toeristische plekjes was het tijd voor Sihanoukville. Hier had ik aanvankelijk een verblijf gepland in Ream nationale park in een mooie accomodatie met mooi strand, ca. 45 minuten met een tuktuk vanaf Sihanoukville, echter had ik hier maar 1 nacht geboekt en bleek dit vol te zitten voor de volgende dagen vanwege Vietnamees Nieuwjaar. Dus dat was even reorganiseren, maar gelukkig dat ik er van tevoren al achter kwam dat het vol was, want die tuktuk rit er naartoe bleek 20 dollar te kosten, en dat zou natuurlijk erg zonde zijn als je er maar 1 nacht kunt doorbrengen. Gelukkig waren deze mensen erg lief en kon ik mijn boeking kostenloos via de email annuleren. Daarna zag ik op internet dat het in Sihanoukville ook behoorlijk leek vol te raken, en ik kon nog net op tijd een bed in een onbekend hostel boeken. Uiteindelijk wil je ook niet uren met een zware backpack in de hitte rondlopen opzoek naar een slaapplek. Dat hostel was opzich ok, wel enorm warme kamers. De volgende dag vertrok ik naar Otres Beach 2 en nam ik mijn intrek in footprints, een hostel aan het strand. De enige reden dat ik hier bleef was omdat ik pas 2 dagen later een verblijf kon boeken op het paradijselijke eiland Koh Tao Kiev, ca. 1 uur varen met de boot vanaf Otres. Tenminste, online was het eerder al vol, wellicht hadden ze ook eerder nog een bed beschikbaar alleen was ik niet zo slim geweest om dit na te vragen. Dus heb ik daar uiteindelijk 2 nachten doorgebracht, wat echt super was. Ik denk wel het mooiste verblijf tot nu toe. Ik zat daar in een super toffe accomodatie genaamt Cactus, in een dorm, maar je kon ook een bungalow nemen maar dat was te duur voor in mijn eentje. Heel gezellig allemaal, want er verblijven maar gemiddeld maar ca. 30 mensen per dag daar. En cactus is het enige wat er is op dat stukje strand. Voordat ik daar aankwam leerde ik een Nederlandse jongen kennen en een koppel uit Oost-Europa. Die 2 dagen dat ik er was, zijn we veel met elkaar opgetrokken. ' S ochtends rustig aan, en 's middags een wandeling door de jungle naar een fish village en een ander stuk strand. Ik hou er niet van om heel de dag te bakken, dus dit was prima. Ook at je 2x per dag samen met zijn allen, steeds waren er per maaltijd 2 keuzes. Het eten was echt meer dan heerlijk, super vers en steeds mooi opgemaakte borden en veel variatie. Je betaalde er ook wel flink voor, echter zit je natuurlijk wel op een mooi eiland, dus dat kost nou eenmaal wat meer. Ook weer sinds lange tijd yatzee gespeeld.

Na dit eiland heb ik nog een ander eilandje bezocht, Koh Rong Sanloem. De meeste backpackers gaan naar Koh Rong, maar dit is erg veel party. Op Koh Rong Sanloem sliep ik op een 2 persoons matras met een super mooi uitzicht op het strand. Wel was het persooneel erg onvriendelijk, en het eten was ook vrij duur. Cambodja is me sowieso erg tegengevallen kwa prijzen. Vooral het transport hier is enorm duur in verhouding tot andere zaken als accomodatie etc. Op dit eiland heb ik 1 dag met 2 Franse meisjes doorgebracht, en 1 dag ben ik zelf naarneen ander strand gelopen. Na Koh Rong Sanloem was mijn laatste bestemming Kampot, vanwaar ik dus morgen de bus neem naar Vietnam. De 1e twee nachten verbleef ik hier in Arcadia, een walhalla voor de stevige wietroker, alcoholisten en drugsaddicts. Dit hostel ligt erg afgelegen, dus de meeste backpackers komen hier amper het hostel uit, ook omdat hun enige doel is om zo snel mogelijk dronken en stoned te worden elke dag. De 2e dag dat ik hier was leerde ik gelukkig een normaal Duits meisje van mijn leeftijd (27) kennen en heb ik die dag met haar kunnen optrekken. Nog van een glijbaan in het bijbehorende waterpark afgegaan, verder hadden we het beidenwel snel gezien daar. Dat meisje had ook niet goed kunnen slapen die nacht, want 's nachts moesten er mensen boven haar zonodig flink een nummertje maken dus heel haar bed ging op en neer. Ik heb hier niks van meegekregen gelukkig, lang leve de oordopjes! De volgende ochtend vetrokken we dan ook samen naar het centrum, en hebben we 2 dagen op een scooter rondgereden. Kampot staat o.a bekend om haar pepper plantations, leuk om hier een bezoekje aan te hebben gebracht. Het is hier inmiddels lunch pauze en ik ga mijn verhaal afronden. Volgende week moet ik naar een plan gaan kijken wat te doen na Vietnam. Of ik ga naar Nieuw Zeeland (Als dit kwa tickets een beetje voordelig uitkomt), of naar Midden- of Zuid-Amerika. Australië wil ik skippen, en volgend jaar combineren met een work holiday visum daar. Lijkt me tof om daar een paar maanden fruit te plukken oid en dan met een camper of auto rond te trekken voor een paar maanden.

Ik ga hier zo nog een beetje rondlopen, en ik kijk er erg naar uit om 1 maand in Vietnam door te brengen. Erg benieuwd.

Groetjes

Van Laos naar Cambodja

Een hele goedemiddag,

Inmiddels is het alweer bijna half januari en ben ik aan een nieuw avontuur begonnen : Cambodja.

Gisteravond ben ik na een lange reis aangekomen in Siem Riep. 'S ochtends om half 8 uit Don Det vertrokken met een privebootje (samen met een lokale dame die toch al naar de markt moest) naar het vastenland en daar een tuktuk gedeeld met een Frans koppel, dat was namelijk maar de helft van de prijs van wat het met de bus kost. Een bijkomend voordeel was dat we gelijk konden vertrekken en zo ook als eerste bij de grens aankwamen. Het verkrijgen van ons visum ging allemaal vrij soepel. Had vooral wat berichtjes op internet gelezen over scams, maar daar hadden we gelukkig geen last van. Na de grens over te zijn gegaan stond er een busje klaar die ons naar Siem Reap heeft gebracht. Vanochtend alweer naar een ander hostel verhuisd, daar die van gisteravond vol zat. Hier 2 nachtjes geboekt en misschien verleng ik nog wel wat dagen. Ik zit nu in een hostel waar in 1 kamer 30 mensen slapen als het volgeboekt is. Volgens mij is dat wel een record. Aan de andere kant is de kamer redelijk ruim dus je loopt elkaar niet echt voor de voeten. Ook heeft het hostel een zwembad en een rooftopbar. En dat voor 5 euro per nacht, prima!

Morgen heb ik met een Nederlands meisje afgesproken om naar de Angkor wat tempels te gaan, inclusief zonsopgang dus dat wordt vroeg ons bed uit) Vandaag doe ik het rustig aan, ben vanochtend een simkaartje wezen kopen en ook wat dollars uit de muur gehaald. Wel een hele slechte koers, maar wel gelijk een groot bedrag. Ik had makkelijk vanuit huis iets meer dollars al mee kunnen nemen, dan was je veel goedkoper uit. Aan de andere kant is het ook niet zon fijn idee om constant met veel geld op zak te lopen alhoewel de kans op beroving in Azië erg laag is en het ook vaak het geld overdag in een kluisje zit. Ze hebben hier zowel de riel als de dollar en het is hier ook best prijzig. Wel irritant, want wisselgeld onder de 1 dollar krijg je in riel terug dus je loopt constant met 2 verschillende soorten geld. En ik wil ook nog de foto's van Laos uitzoeken. En vanavond natuurlijk vroeg naar bed ivm de zonsopkomst morgenochtend.

Nog even een terugblik op de laatste weken Laos. In Luang Prabang ben ik de laatste dag dat ik er was met een gezellig clubje meiden (1 uit Ecuador, 1 uit Israël en 2 ook uit Nederland) naar de kuang si watervallen geweest, erg mooi. Het is een parkje met meerdere watervallen maar de meeste achterste is het allermooist. Ook is het water mooi blauw. Einde van de middag weer terug gegaan want in de schaduw werd het toch wat koud. 'S avonds weer met een clubje wat wezen eten en nog een drankje in Utopia gedaan. Daarna nog in een soort van cafeetje beland waar er een Franse meid zo dronken was dat ze eerst nodig haar bh schijnbaar uit moest doen en daarna haar hele shirt en vervolgens in haar blote tieten rond dwarrelde. Zoals je zult begrijpen heb ik er hard om moeten lachen. Daarna ging die dronken meid ook nog achterop de scooter bij iemand. Ongelofelijk, want ze was echt super dronken.

De volgende dag hebben we een busje gepakt naar Vang Vieng. Deze was veel te laat, maar zo gaat dat nou eenmaal in Laos. Die avond hebben we gelijk wat barren afgelopen. De 1e bar serveert gratis whisky van 8 tot 9 en de andere bar gratis bier van 10 tot 11. Blijkbaar verdienen ze genoeg tijdens de overige uurtjes anders doe je dat niet. Dus alle party gangers gaan elke avond die 2 barren af en worden zo gratis dronken. (Als je een beetje doordrinkt natuurlijk)

De volgende dag zijn we gelijk gaan tuben. Met de rode organisatie, er bestaat ook nog een gele. Per dag is het verschillend met welke je kan gaan. Na even op het water te hebben gelegen, was daar al de 1e bar in aantocht. Een biertje gedronken en wat spelletjes met de groep gespeeld. Ook namen sommige een lachgas ballon maar daar heb ik me maar niet aan gewaagd. Na een uurtje in de bar gingen we weer het water op en na anderhalf uur waren we bij de 2e en tevens laatste bar. Hier speelden we bier pingpong (was mijn eerste keer) en ook sprongen we de rivier in van een plateau met een korte zipline. Later in de middag werd het wat koud dus gingen we weer terug naar ons hostel. 'S avonds weer een dansje gedaan. De volgende dag scooters gehuurd en wat rond wezen rijden. De omgeving van Vang Vieng is erg mooi. Ook wat blues lagoons bezocht maar deze vielen erg tegen. Inmiddels was ik naar een ander hostel verhuisd en de volgende dag, op oudejaarsnacht gingen de meeste weer tuben, maar ditmaal met de gele lijn. Deze bleek veel gezelliger dan de rode. Super leuke dag gehad, ook met wat andere Nederlanders. Enkele vulden vooraf aan het tuben een 1,5 liter fles met lokale whisky en cola maar ik heb het bij enkele grote biertjes gehouden. Die whisky kost overigens niets. Voor minder dan een euro heb je al een flinke hoeveelheid. 'S avonds had ik een kaartje gekocht voor een feestje in 1 van die bars maar daar waren ook heel veel Koreanen (beetje irritante mensen). Wist ik wel van tevoren maar toch. Tot aan 12 uur tussen de 2 barren gelopen, maar echt met een leuk clubje was ik niet. Nou zijn de meeste feesten met oud en nieuw overrated, dus om half 1 vond ik het wel goed en ben ik lekker gaan slapen.

Op nieuwjaarsdag om 9 uur opgestaan en nog even het gratis ontbijtje meegepakt. Daarna een bus naar Thakek genomen. Hier kwam ik 'S nachts om 1 uur aan en alhoewel ik in de bus al wat uurtjes had kunnen slapen, heb ik nog wel een bed genomen in een guesthouse en lekker tot een uur of half 10 kunnen uitslapen. Die dag verder weinig gedaan. Geprobeerd met Kim te videobellen maar de wiFi was te slecht. En ik ben naar de scooter verhuur gelopen om alvast te informeren hoeveel het zou kosten voor 4 dagen. 2 scooters gereserveerd, voor mij en nog een ander Nederlands meisje die ik bij de Gibbon Experience had leren kennen. De volgende ochtend begonnen we met een grote groep aan de 'Thakek Loop' Sommige mensen doen deze in 3 dagen, anderen in 4 of 5. Ik had besloten er 4 dagen over te doen, lekker rustig aan. Maar al vrij snel merkte ik dat de meesten veel te hard voor mij reden. Ik en een Frans meisje hobbelde er steeds achteraan. In het begin was het wel een lange en saaie weg dus dan kan je best even gassen maar ik vind dat je niet echt van de omgeving geniet als je zo hard rijdt. Na een halfuurtje rijden stopte we bij een grot maar daar zijn we niet ingewerkt. En wat later zijn we bij een mooie rivier gestopt met prachtig blauw water. Toen ik anderen ermee confronteerde dat het voor mij veel te hard ging zeiden zij weer dat dat nergens op sloeg en dat dit voor hen een hele normale snelheid was. Nou is het ook zo dat ik nooit vroeger op zo'n ding heb gezeten dus dan is het ook wel een ander verhaal denk ik. Die dag stonden er verder weinig bezienswaardigheden op het programma behalve wat dorpjes dus zijn we op tijd aan de tocht naar ons 1e guesthouse begonnen. Hierbij moesten we ook de bergen in dus hobbelde ik er weer achteraan. Ik ga niet hard in de bochten, dat voelt gewoon niet goed en ik heb al zoveel nare verhalen gehoord van mensen die zijn gevallen. 'S avonds een lekkere bbq gehad, prima verzorgd. De volgende dag toch maar met dezelfde groep weer verder gegaan alhoewel het flink gassen bleef. Onze bestemming voor de 2e dag was de konglor cave. Op de weg daar naartoe wilden we de coolsprings bezoeken maar deze weg werd helaas geblokkeerd door lokale mensen. Er was met geen mogelijkheid doorheen te komen. Ook kwamen we nog een mooi viewpoint tegen. We konden ook nog een waterval bezoeken maar daarover was men op internet niet heel enthousiast en we wilden voor het donker bij onze accomodatie voor de 2e nacht aankomen. Die avond met z'n allen wat gegeten en de volgende ochtend ook weer ontbeten en daarna naar de konglor cave gegaan. Normaal gesproken heb ik weinig met grotten maar deze had wel wat mooie creaties. De helft van de groep is die dag teruggaan rijden over de snelweg naar Thakek ( zo'n 190 km) maar ik wilde dezelfde weg als heen terugrijden. Dit deed ik met 3 andere meiden, dat Nederlandse meisje en 2 Spaanse. Maar dacht ik dat die andere groep steeds zo hard reed, deze Spaanse meiden konden er ook wat van. Niet bij te houden, zelfs niet door dat Nederlandse meisje wat al vanaf jonge leeftijd scooter rijdt. Dus dat viel ook weer erg tegen, zij hadden er ook gewoon schijt aan. Echt met een groep doe je de tour zo niet. En ook als iemand valt is dat lastig op te pikken. In die andere groep waren ook 2 mensen gevallen. 1 jongen in de bocht die hij te ruim nam en waar gravel lag en ook 1 van die Spaanse meisjes maar dat kwam weer door toedoen van een Engelse jongen die te laat doorhad dat er een stuk weg met gravel aankwam. Zo zie je maar weer, nergens goed voor dat harde rijden. Zeker niet op een weg waar af en toe grote gaten inzitten. De 4e dag besloot ik dan ook alleen te vertrekken. Om 10 uur 's ochtends ging ik van start, en heb ik rustig aan 100km over ongeveer 3,5 uur verdeeld. Zo kon ik stoppen waar ik wilde en foto's en filmpjes nemen. Heerlijk was dat. Vooral het eerste stuk was zeer mooie natuur, zonde om daar met een hele harde snelheid doorheen te scheuren. Ook kwam je door leuke dorpjes etc., op de heenweg waren we maar heel weinig gestopt. Bij terugkomst in Thakek wilde ik ook nog een blue lagoon bezoeken die volgens internet toch heel mooi moest zijn. Wel was het al 2 uur 's middags, en was het 50km enkele reis en scheen het laatste stuk een onverharde weg te zijn dus ik twijfelde enorm. Sowieso moest ik dan weer alleen gaan. Ik besloot het toch maar te doen. Het laatste stuk was idd geen pretje. Op 1 stuk lag er alleen maar zand dus ik kreeg de scooter niet omhoog. Gelukkig en heel toevallig reed er een wagen langs met wat lokale mannen erin die mij uit mijn lijden konden verlossen want ik zag het even niet meer zitten, zo'n scooter weegt toch best wel wat en ik wist niet meer zo goed wat ik moest doen. Een local nam de scooter over en reed ermee omhoog. Eigenlijk had ik het ding langs 1 van de kanten waarschijnlijk wel zelf omhoog kunnen krijgen, maar ik was zo slim om door het midden en dus zachte zand te gaan. Aangekomen bij die lagoon, bleek het allemaal weinig voor te stellen. Heel teleurstellend. Voor niks zo'n moeilijk weg gereden. Wel weer wat meer scooterervaring opgedaan. Op de terugweg was er een blokkade op de weg, die was er ook al op de heenweg maar toen kon ik er aan de zijkant nog door. Nu ging dat niet meer, en was er nog maar een heel nauw stukje waar de scooter doorheen moest. Dus vroeg ik een local om mij te helpen. Dus ik stond klaar om de scooter aan te nemen, echter drukte ik per ongeluk de accelerator in, dus de scooter was verplaatst, alleen gaste die een heel stuk verder en viel op de weg. Dat kon er ook nog wel bij, inmiddels was ik echt klaar met scooterrijden en appte ik Kim, dat Nederlandse meisje dat ik ze zsm wilden inleveren het liefst als het al wat donkerder was zodat de eigenaren van de shop de beschadigingen niet zouden zien. Ook al vielen ze erg mee. Onderweg heb ik bij een garage de spiegels recht laten zetten en verder hoopte ik maar dat ik niets hoefde te betalen. Bij het inleveren was alles gelukkig prima.

'S avonds besloten we een nachtbus naar Pakte te nemen. Bij de accomodatie waar ik voor de loop 2 nachten was blijven slapen mocht ik gratis douchen. Ook spraken we er een Nederlands meisje wat ook onderuit was gegaan in de bocht en haar sleutelbeen waarschijnlijk heeft gebroken. Zij moest naar Bangkok terugvliegen om alles na te laten kijken, erg sneu! In de bus naar Pakse weinig kunnen slapen maar gelukkig was het heel rustig in het hotel wat we hadden geboekt en mochten we ook vroeg inchecken. Dus hebben we 2 nachten heerlijk kunnen slapen voor de prijs van 1. Even een dagje daar bij kunnen komen van de scootertour. In Pakse kan je ook een loop doen, maar die in Thakek schijnt veel mooier te zijn, en 2 tochten achter elkaar leek me wat veel van het goede. Na het relaxe dagje hebben we de volgende ochtend een bus genomen naar de 4000 island, Don Det om precies te zijn. Daar mijn intrek genomen in een eigen bungalow voor nog geen 4 euro. Wel koud water en heel basic maar dat geeft niet. Kim koos iets anders maar appte me later dat ze een bed bug had gevonden en vroeg of ze bij mij mocht slapen. Ze vroeg ook haar geld terug, want ze had al 3 nachten voorruit betaald (niet erg slim natuurlijk) maar de eigenaresse wilde niet alles teruggeven. Wij nog een beetje kabaal staan maken daar, maar het mocht helaas niet helpen. Rest van de dag wat rond gelopen en Indiaas voor lunch gegeten. Erg heet was het daar ook, zo'n 35 graden. De volgende dag een fiets gehuurd en naar een ander eilandje gefietst en een kleine waterval bezocht. Ook erg mooi. De dag erna een dagje wezen kajakken en ook nog eruit gevallen toen we tegen een sterke stroom in moesten peddelen. Gelukkig zaten onze waardevolle spullen in een drybag. Die dag ook nog de grote watervallen bezocht. Al met al een heerlijke dag op het water en ook weer eens sinds lange tijd mijn spierballen gebruikt. De dag erna heb ik nog een relaxt dagje bij het zwembad van een hotel gehouden. En gister ben ik dus de grens naar Cambodja over gestoken.

Hoe lang ik in Cambodja blijf weet ik nog niet, je hebt hier iig ook 2 hele mooie eilandjes in het zuiden waar ik sowieso de reis wil afsluiten. En genoeg andere interessante dingen te zien verder in dit land.

Jullie horen over een paar weekjes weer van mij!

Groetjes

Eerste kennismaking met Laos

Hey allemaal,

Vandaag is het 2e kerstdag maar een kerstgevoel heb ik hier (Luang Prabang, Laos) niet echt. Ca. 60 % van de bevolking hier is boeddhist dus het wordt niet echt gevierd hier. En ook ben ik weer verkouden, dus topfit ben ik niet.

Het is hier ook een ander weerbeeld dan bij jullie: vandaag geven ze 30 graden op. Wel koelt het 's avonds af en ook 's ochtends duurt het weer even voordat je zonder vestje buiten kunt lopen.

Ik zal weer even beginnen met waar ik de laatste keer geëindigd ben. Na nog wat gerelaxed te hebben in Hpa an, Myanmar, heb ik 10 december een shared taxi naar de grensovergang (Myawaddy) met Thailand genomen. Daar wat formulieren moeten invullen en al snel stond ik weer op Thaise bodem. Het enige probleem was dat ik geen bath had, dus om me naar het busstation te laten brengen ging niet echt. Toen bedacht ik me dat liften wel mogelijk zou zijn dus hield ik een auto aan met daarin een gezin en die wilde me wel naar het busstation brengen. Daar aangekomen bleek de bus naar Chang mai al weg, dus moest ik een minibusje naar het plaatsje Tak nemen en daar weer overstappen op een bus naar Chang mai. In het minibusje kon ik gelukkig wat dollars tegen een zeer gunstige wisselkoers wisselen bij een medepassagier. 'S avonds aangekomen in Chang mai heb ik een kamer voor mezelf genomen met warme douche, dat was alweer even geleden. Blijkbaar kan je ook goed feesten in Chang mai, 's avonds ben ik nog even naar een bar geweest om wat biertjes te drinken met een meisje uit Amerika en een jongen uit Canada. Toen ik 2 jaar geleden hier was heb ik dat allemaal niet gezien. Maar toen zat ik ook in een ander gedeelte van de stad. De volgende dag heb ik de foto's van Myanmar uitgezocht en wat rondgelopen in de stad. Ook een busticket naar Chang rai geboekt, een plaatsje nog meer noordelijk in Thailand. Daar aangekomen, heb ik een back-up van mijn foto's kunnen maken op de laptop van een ander Nederlands meisje die mij eerder die dag aansprak. Zij wilde naar de beroemde witte tempel gaan maar ik wilde nog even relaxen dus besloten we de volgende dag samen op de scooter daarheen te rijden. Zij reisde ook al wat langer en gaat ook binnenkort naar Australië om daar te werken en rond te reizen.

Die nacht verhuisde ik naar een ander hostel en de volgende ochtend pakte ik een bus naar de grensovergang met Laos. Het verkrijgen van het visum etc. ging gelukkig vrij vlotjes. Eenmaal aangekomen in Huay xai checkte ik in bij een guesthouse en deelde een kamer met een Chinees meisje. Zij ging de volgende dag met de slowboat naar Luang Prabang en ik wilde de Gibbon experience doen. Na lang getwijfeld te hebben of ik wel zoveel geld daarna wilde besteden, besloot ik de 2 daagse te doen. Sowieso zat de 3 daagse al vol en leek dat misschien iets teveel van het goede. Echter die vrijdagochtend dat ik al kon starten zag ik met name stelletjes die zich hadden ingeschreven en dat leek me toch wat saai, haha. Dus besloot ik nog een dagje rustig aan te doen, en zaterdag van start te gaan. Uiteindelijk zat ik in een grote gezellige groep van 13 man, en kregen we ook de grootste boomhut toegewezen. De Gibbon experience was erg gaaf. De 1e dag moesten we redelijk stijl een uurtje naar boven lopen. Gelukkig pauzeerden we regelmatig want je verliest toch wat conditie tijdens het reizen lijkt het. In totaal hebben we zo'n 25 ziplines gedaan. ' S avonds sliepen we in de boomhut. De volgende dag waren we om 3 uur weer terug in Huay xai en 's avonds hebben we nog een biertje gedaan met z'n allen en ook samen gegeten. De meeste mensen nemen daarna de slowboat naar Luang Prabang maar ik had ook goede verhalen over het noorden van Laos gehoord dus besloot ik een busticket naar Luang Namtha te kopen. Ik nam de VIP bus, dit bleek echter een 2 verdieping tellende bus te zijn met allemaal bedjes die je met zijn tweeën moest delen. Ik zat naast een Australische jongen, maar echt comfortabel was het niet want er waren veel bochten dus je viel de hele tijd tegen elkaar aan, niet echt prettig als je die persoon pas net kent. Ook lag de rest van de bus vol met zakken met rijst. Na ca. 1,5 uur stopten we om te plassen. Al snel zag ik de lokale vrouwen hun broek naar beneden trekken in het hoge gras en aangezien er verder geen toiletten in de buurt waren deed ik hetzelfde. Ik moest er wel om lachen, want in landen als Myanmar etc. zie je dat niet. In de bus zat nog een Nederlands stel gelukkig, dus met hun nam ik een tuktuk naar city center. Daarna nam ik mijn intrek in een bungalow iets uit de stad vandaan met een fraai uitzicht. En vervolgens ben ik gaan informeren bij wat bureaus over mogelijke hikes in de omgeving. Al snel kwam het Nederlands stel ook binnengelopen bij een bureau en we keken naar een 3 daagse trekking. Echt veel toeristen zijn er niet in Luang Namtha, dus werd de prijs helaas niet lager wegens gebrek aan meer mensen. Ook hier twijfelde ik weer of ik er überhaupt wel zin in had en of het niet te duur was allemaal. Op internet had ik er wel goede verhalen over gelezen. Dus besloten we met ons drieën een 3 daagse trekking bij bureau 'the hiker' te boeken. Deze bleek echter de zwaarste in het programma te zijn en dat was mij niet echt verteld. De 1e nacht zouden we een jungle camp zoals in expeditie robinson maken maar dat werd in werkelijkheid een tent wegens gebrek aan bananenbladeren. De 2e nacht sliepen we in een economische lodge. In totaal hebben we iets can 50 km gelopen met soms hele stijle stukken en hele lastige afdalingen. Ik was er een paar keer helemaal klaar mee. Ook omdat het met name door hele dichte jungle lopen was, dus weinig uitzicht. Het eten was wel enorm lekker. En ook het bezoeken van enkele kleine afgelegen dorpjes was erg leuk. Overal zie je kleine puppies, varkentjes en ander vee. Het loopt allemaal door elkaar, vrij rond. Na terugkomst in Luang Namtha hebben we met het team een biertje gedronken in een bar. Dat was erg gezellig.

De volgende dag heb ik een bus naar nong khiew geboekt en daar aangekomen gelijk weer een boot naar een mooi kleiner dorpje een uurtje varen daar vandaan. Hier weer dagje rustig aan gedaan, het was er erg rustig en vanwege mijn verkoudheid had ik niet zo heel veel zin weer veel te lopen etc. Met een Zwitsers meisje de 1e nacht een bungalow gedeeld en de 2e nacht 1 voor mezelf. Verder niet zo'n klik met haar gehad, eigenlijk voor het eerst dat we heel snel weer onze eigen ding zijn gaan doen. Omdat ik wel weer zin had in wat meer mensen om me heen heb ik gisterochtend de boot terug genomen en vanuit daar weer een busje naar Luang Prabang genomen. Met kerstavond in dat kleine dorpje nog met wat gasten uit dezelfde accomodatie wat wezen eten en gisteravond ook met een leuk groepje uit het hostel waar ik nu ben wat wezen eten en later in een bar wat gedronken. De bekendste bar hier is Utopia. Gaat wel om 11 uur dicht, de meeste mensen gaan daarna bowlen dus misschien ga ik dat vanavond doen als ik me goed genoeg voel. Denk ook dat ik met de malariatabletten stop want heb al 2 nachten niet zo goed geslapen als normaal en ook gekke dromen. Niet echt prettig als je in een dorm slaapt. Zometeen ga ik een fiets huren met wat andere mensen uit het hostel om een beetje rond te kijken. Ik ben van plan hier tot as donderdag of vrijdag te verblijven om vervolgens naar vang vieng af te reizen om daar oud en nieuw te vieren. Hopelijk wordt dat een leuk feestje!

Daarna wil ik nog een scooter loop in het zuiden gaan doen en misschien ook nog wat eilandjes bezoeken. Daarna naar Cambodja en Vietnam:-) En ik denk dat ik daarna wel genoeg van Azië heb gezien en weer toe zal zijn aan iets anders.

Groetjessss!

Laaste weken Myanmar en vervolgplannen

Beste lezers,

Twee weken terug stopte mijn laatste verhaal dus ik zal nu weer verder gaan met vertellen wat ik daarna allemaal heb gedaan. Vanaf Pyin oo lwin nam ik de trein naar Kyaukme, een nog redelijk onondekt dorpje met maar weinig Guest Houses en toeristen. Voor omgerekend 70 eurocent zit je ongeveer 5 uur in de trein. Deze gaat dan ook wel erg langzaam, echter is het uitzicht erg fraai. Tegenover mij nam een oud vrouwtje plaats en net voordat zij de trein verliet, gaf ze mij een hand. Wat ik al eerder aangaf, de Burmese bevolking is buitengewoon aardig en gastvrij. Je kunt hier gerust al je spullen laten liggen, 9 van de 10 keer gebeurt er niets mee. In Pyin oo lwin had ik al contact gehad met de gids die scootertours doet in Kyaukme en hij gaf aan dat er voor de 26e nog wel plek was. In de trein naar Kyaukme zaten 2 Nederlandse zusjes met wie ik dus die scooter tour later ben wezen doen. 1 van die zusjes werkte een tijd in Yangon, en het oudere zusje kwam haar opzoeken en ook reisde ze samen een paar weken door Myanmar. Omdat ik al een paar dagen duizelig en misselijk was, heb ik het bij aankomst in Kyaukme rustig aan gedaan. Beetje rondneuzen op de lokale markt, en verder niets. Ook maar even langs de pharmacy gegaan om wat pillen te kopen en ook mijn bloeddruk bij de dokter laten checken, deze was prima. De pilletjes hielpen wel wat, maar denk zelf dat ik gewoon wat oververmoeid was. Dus 2 nachtjes daar geslapen voordat de scootertour zaterdagmorgen van start ging. In mijn groep zaten ook nog 2 Amerikaanse meiden en een man uit Hong Kong. In totaal dus 7. Omdat 1 van de Nederlandse zusjes weinig ervaring had met scooter rijden, ging zij achterop bij onze gids Joy. Ook ging er een 2e gids mee omdat we met een wat grotere groep waren dan normaal. Ik en de rest hadden daarvoor wat geoefend op semi automatische scooters, omdat dat toch iets anders in zijn werk gaat dan een full automatic. Ging verder goed dus zaterdagochtend begonnen we allemaal met veel zin aan onze 1e rit de bergen in. Halverwege de ochtend pauzeerden we in een dorpje en daar dronken we wat thee. Ik kwam als laatste aan, was wat achterop geraakt maar de rest reed wat mij betreft veel te hard en ik rijd liever mijn eigen tempo, zeker in de bochten. Ik weet dat je zo makkelijk onderuit kan gaan, dus beter safe than sorry. En ik heb zelf ook nog niet heel veel op zo'n ding gereden. 1 van de Amerikaanse meiden rijdt ook weinig op de scooter, maar vond richting het einde van de ochtend toch wel dat het heel goed ging en daarom gaf ze wat gas bij. Op een zeker moment reed ik achter haar, en ja hoor, daar ging ze onderuit in de bocht. Bleek dat ze waarschijnlijk beide remmen had indrukt, en de bocht te wijd en te hard had genomen en dat ze in paniek was geraakt. Op het eerste gezicht leek er weinig aan de hand, totdat ze naar hij linkerhand keek en haar pink dus helemaal scheef bleek te staan. Ik had nog nooit zoiets gezien en stond ook wel even met mijn bek vol tanden. Zij wilde zsm naar een ziekenhuis dus Joy ging met haar terug naar het dorp. Gelukkig hadden wij dus nog de 2e gids bij ons. Deze sprak zeer gebrekkig engels, echter wist hij wel de weg naar het dorp waar we die avond zouden gaan overnachten. Tenmiste, dat leek zo, maar achteraf bleek dat er een miscommunicatie was tussen hem en Joy. Een pad wat wij namelijk hadden moeten bewandelen, hebben we uiteindelijk met de scooter gereden. Scheelde wel wat in tijd natuurlijk, maar een fijne weg was het niet. Het was een soort death road, dus rechts keek je zo de afgrond in. De weg lag vol met rotsen, en de ene keer moest je heel voorzichtig naar beneden, de volgende keer weer behoorlijk steil omhoog. Je zult wel begrijpen dat wij erg blij waren toen we zonder kleerscheuren op bestemming aankwamen. Wel weer een nieuwe ervaring rijker. Bij het dorpje aangekomen, hebben we met de lokale kindjes gespeeld. En hebben we nog van de mooie zonsondergang kunnen genieten. Daarna kregen we een heerlijk diner voorgeschoteld en speelden we nog een potje kaarten voordat we al vroeg onder de wol gingen.

De volgende dag stonden we om 7 uur op zodat we vroeg aan onze scooter tocht terug naar Kyaukme konden beginnen. Wederom moesten we afdalen op een weg vol met rotsen, dus je moest die scooter echt goed onder controle houden anders ging je zo onderuit. Dat ding was ook 1x uit mijn handen gegleden en toen viel ik ook op de grond maar dit was bij een zeer lage snelheid dus had alleen wat krasjes op de binnenkant van mijn pols. Uiteindelijk was dit een leuke scootertour, wel wat minder gewandeld dan aanvankelijk het plan was, maar we hebben hele mooie uitzichten gezien, en zijn in dorpjes gekomen waar je geen enkele toerist ziet. Ook waren we de 2e dag nog aanwezig bij een bruiloft, waar we ook een uitgebreide lunch kregen. Als dank gaven we het zusje van de bruid wat geld en dit werd snel uit de handen van onze gids gepakt, zo blij was ze ermee. Per persoon gaven we enkele euro's, bij elkaar is dat voor hun erg veel geld.

Nadat we zondagmiddag weer heel in het dorp waren aangekomen, heb ik direct een taxi genomen naar mijn volgende bestemming Hsipaw. Het moest eigenlijk een soort liften zijn, alleen moest ik nu iets meer dan 2 euro betalen dus was het meer een taxi dan liften. Na ongeveer een halfuur liet ik me afzetten bij 1 van de bekendste Guest Houses daar: Mr.Charles. Deze plek staat met name bekend vanwege mooie trekkings die je kunt doen. Echter zou ik daarna al een 3 daagse trekking van Kalaw naar Inle Lake doen dus hoefde een extra trekking van mij niet zo. Die avond at ik wat noodles met een Duitse en Belgische jongen die ik al eerder in Mandalay was tegen gekomen. Daarna speelde we een potje kaarten. En daarna lagen de meeste mensen in mijn kamer al te slapen, dus ging ik ook maar naar bed. Feesten doe je hier niet echt in Myanmar. De volgende dag wilde ik met een fiets wat rondrijden met die 2 jongens maar helaas was er geen fiets met versnellingen meer over, en die heb je toch wel nodig om de heuvel op te komen. Dus ben ik maar verder gaan rondlopen in de omgeving en bezocht ik een leuk restaurant die ik op TripAdvisor had gevonden, ms. Popcorn, met uitzicht op de rijstvelden. Daar zat toevallig een Franse jongen, die met ons de avond ervoor ook kaarten had gespeeld. Hij had een scooter in Mandalay gekocht en wilde daarmee Myanmar rondcrossen. Omdat ik die dag toch verder geen plannen had, sprong ik bij hem achterop en zijn we de bergen ingereden. Bij 1 van de dorpjes hebben we thee gedronken en einde van de middag reden we weer terug want het werd ook wat frisjes.

De volgende dag hoorde ik bij het ontbijt, dat een Argentijnse jongen het plan had om die avond een nachtbus naar Kalaw te nemen. Daar kun je die 3 daagse trekking doen naar Inle Lake. Daar het altijd wel gezellig is om zo'n lange reis met iemand samen te doen, kocht ik ook gelijk een busticket. Helaas bleek het nogal een hobbelige rit en raakte ik behoorlijk travelsick. Dus nam ik een paar reistabletten en maakte van de achterste stoelen een bed. Daar kon ik lekker plat liggen. Na de 1e pauze lag er ineens een local, dus gaf ik aan dat ik daar toch echt weer wilde liggen omdat ik anders moest kotsen. Gelukkig droeg hij al snel zijn plaats af, haha. De volgende ochtend aangekomen hadden we toch niet echt veel geslapen allemaal, dus nam ik met die Argentijn en een andere Spaanse jongen een kamer in een hotel. Daar hebben we van 5 tot 9 geslapen en toen het ontbijt genomen. Daarna gedoucht en geïnformeerd bij meerdere trekking bureaus. Onze keus viel op jungle King, die neemt namelijk een route die andere groepen niet nemen. Ook slaap je de 2e nacht in een klooster. De 1e dag was erg mooi, we liepen midden tussen de rijstvelden, chilivelden etc. Onderweg zie je het echte lokale leven. In totaal hebben we in 3 dagen ca. 55km gelopen. Gelukkig was het niet super heet, maar de 3e dag vond ik het ook wel mooi geweest. Rond lunch waren we klaar. Met zijn allen hebben we een mooie fooi voor de gids bij elkaar verzameld. Dit was een erg lieve man van 63 jaar die deze trekkings moet doen om het studiegeld van zijn 2 kinderen te betalen. Veel respect voor deze man, ga er maar aanstaan, op je 63e, 55km in 3 dagen, af en toe ook wat stijle stukken ertussen. Na de lunch gingen we met een boot naar Inle Lake. Daar heb ik 2 dagen nog met dezelfde latino's opgetrokken. Leuk om mijn Spaans een beetje op te halen, en waren gewoon erg relaxte gasten om mee op te trekken. In Inle Lake is verder niet heel veel te doen, 1e dag hebben we rondgefietst en s avonds de zonsondergang bekeken en de 2e dag zijn we naar een grot en zwembad gegaan. Daar waren alleen lokale mannen, en ook erg veel muggen en ook had ik m'n bikini niet bij me dus ben ik alvast eerder terug wezen fietsen. Terug in het dorp hebben we in de avond een bus naar bago genomen. De Argentijn ging naar Yangon, maar zat in dezelfde bus want was dezelfde richting. Helaas stopte deze bus er al snel mee en na wel 15x de motor opnieuw gestart te hebben en 3 uur te hebben gewacht, werd er wat aan de motor gerommeld. Helaas zonder succes. Wij waren eigenlijk de enige die er wat van zeiden, maar echt een oplossing kwam er niet. Rond 9 uur werd ons verteld dat we nog tot half 12 geduld moesten hebben, want dan zou er een vervangbus komen. We hadden ook wel trek gekregen inmiddels, dus om half 10 werden we bij een tentje verderop afgezet. Daar was het ook wel weer een scène geworden, omdat we geen gebakken ei op onze gebakken rijst gratis erbij kregen. Ik en die Spanjaard begonnen desondanks maar ons bord leeg te eten, maar omdat het eten best snel was opgediend vroeg die Argentijn of dat eten niet toevallig al van de morgen was omdat het zo snel was geserveerd en gaf zijn bord terug. Ik kreeg inmiddels de slappe lach en daarna werd de kok ook nog eens heel erg boos. Volgens mij was het een Chinees. En Gonzalo kreeg ook nog een beetje ruzie met een Fransman die in onze bus zat. Uiteindelijk heb ik dus om het hele tafereel wel hard kunnen lachen, maar 6 uur wachten totdat een bus een keer goed rijdt is minder fijn. Om 7 uur de volgende ochtend kwamen we in Bago aan en daar bracht een busje ons naar de bushalte waarvan we een bus naar Hpa an namen. Daar heb ik 2 dagen met Ramon, die Spaanse jongen rondgscooterd. 1e dag een grot bezocht en savonds 4000 treden beklommen naar de 700 meter hoge berg Zwegabin. Dit was enorm zwaar, we deden er 1,5 uur over om omhoog te komen. Daar aangekomen hebben we 1 nacht in een klooster overnacht. De volgende ochtend zijn we om half 7 weer naar beneden gelopen en hebben we daarna nog 2 grotten bezocht. Ramon heeft daarna een bus nog verder naar het zuiden genomen en ik heb verder wat in het dorp rondgelopen. 'S avonds met een Nederlandse jongen en Amerikaan afgesproken die ik eerder al in Hsipaw was tegengekomen. Wat gegeten en kaarten gespeeld. Zij een fles whisky gedeeld, ik niets, want had in Inle Lake al genoeg rum gedronken. Vandaag heb ik het ook lekker rustig aan gedaan. Zometeen komen die jongens van gisteravond mij oppikken in het Guest House waar we zitten, halen we wat biertjes en gaan we bij de rivier de zonsondergang bekijken (alsof ik er al niet genoeg heb gezien). En morgenochtend vertrek ik naar de grensovergang met Thailand. Daar wil ik de bus nemen richting Chang mai vervolgens met een slowboat naar Laos te varen.

Misschien een iets minder samenhangend verhaal dan normaal, heb het ook wat sneller getypt dan gewoonlijk. Hopelijk vinden jullie het weer een leuk om te lezen.

Tot snel!

Laatste dagen Philippijnen & 1e week Myanmar

Beste lezers,

Ik reis inmiddels alweer iets meer dan 1 week in Myanmar en dat bevalt tot nu toe erg goed! Ik zal daar later in dit verhaal uitgebreid verslag van doen.

De dag voordat ik vertrok uit het fijne hostel Cocofarm, ben ik samen met een Nederlandse man naar een strandje gelopen. Ik kan hem geen jongen meer noemen, daar hij 42 was haha. Ik en een paar anderen vonden het wel grappig om hem af en toe te pesten met zijn leeftijd, want het is toch wat ouder dan de gemiddelde backpacker die je tegenkomt. Wel een hele aardige gast. Zou een tijdje vrijwilligerswerk gaan doen ergens in de Philippijnen maar dat viel erg tegen dus had hij besloten de rest van die maanden rond te gaan reizen. Nadat we op het strandje geluncht hadden, zijn we nog een stuk verder, ca. 4 km naar een volgende strand gelopen, genaamd Alona Beach. Veel toeristen, maar het strand zelf is niet bijzonder. De meeste mensen komen hier om te relaxen of om te duiken. Daar ik nog steeds verkouden was en inmiddels ook aardig was gaan hoesten, viel die optie nog steeds af. Aan het einde van de middag vergezelde Laurent, een Franse jongen uit hetzelfde hostel, ons voor een lokaal biertje. Tijdens happy hour zijn ze 1 euro per stuk, dus dat is goed te doen.

De volgende ochtend ben ik vroeg opgestaan en met 2 Ierse meisjes in een tuktuk naar de ferry gereden. Daar hebben we de boot naar Cebu genomen. Bij aankomst nam ik een taxi die mij bij mijn hostel afzette. Mijn kamer bleek nog niet klaar, dus ben ik maar een stukje gaan rondlopen. Ik had per ongeluk de sleutel van het hostel op Moalboal niet teruggegeven, en aangezien er ook een hostel in Cebu is van dezelfde formule, ben ik die sleutel daar gelijk gaan inleveren. Daarna een tijdje door een supermarkt gelopen. Had sowieso een nieuwe tandenborstel en tandpasta nodig en kwam ook wat lekkere bruine broodjes tegen. Het hoesten werd inmiddels vrij irritant, dus ben ik een hoestdrankje gaan kopen. In Cebu city is verder weinig te beleven, dus 's avonds maar vroeg gaan slapen. De volgende dag in een mall rondgelopen. Een Deens meisje uit mijn kamer had toevallig dezelfde vlucht naar Kuala lumpur de volgende dag dus hebben we een taxi gedeeld naar het vliegveld. Zij vond het alleen wel noodzaak om er 3 uur van tevoren te zijn. Ik vond dat onzin, maar omdat ik het onnodig vond om alleen te gaan heb ik me er maar bij neergelegd. Dus moesten we die nacht om 3 uur (!) eruit. Gelukkig kon ik goed uit bed komen, misschien omdat je niet heel diep slaapt vanwege die paar uurtjes die je maar kan slapen. Op het vliegveld hebben we onze laaste pisos ingewisseld voor water en peannut kisses, een lokale lekkernij. Op Kuala Lumpur nam ik een metro naar mijn hostel. Ik koos niet voor een hostel in de stad, daar ik de volgende dag vroeg naar Yangon in Myanmar vloog. In het hostel was mijn kamer al klaar. Verder was er gratis thee, koffie en koekjes. Dus ik heb lekker rustig aan gedaan die dag. Alleen even naar buiten geweest om te lunchen en wat fruit te kopen. Voor iets meer dan 2 euro mocht je je hele bord vullen met gerechtjes van een buffet en daar kreeg je ook nog een drankje naar keuze bij. De volgende ochtend ben ik met een wat oudere Nederlandse man naar het metrostation gelopen om naar het vliegveld te vertrekken. Hij reist ook alleen, en over een paar weken komt zijn vrouw hem een tijdje vergezellen. Erg leuk altijd om te zien dat wat oudere mensen ook nog met een backpack rondreizen. Ik kom regelmatig mensen van 60 of ouder tegen die ook in een hostel verblijven. Lijkt misschien raar, maar het kan enorm in kosten schelen en je leert meer mensen kennen. Ze snurken wel vaker, maar met mijn oordopjes hoor ik daar niets van.

Eenmaal op Yangon vliegveld aangekomen, duurde het erg lang voordat de paspoort en visa controle was afgerond. Daarna heb ik 10 dollar omgewisseld voor Kyat, de munteenheid van Myanmar. Vervolgens noemde diverse taxichauffeurs veel te hoge bedragen richting mijn hostel dus ben ik gaan informeren wat een goede prijs moest zijn en al snel had ik een taxi voor de juiste prijs gevonden. Men rijdt hier rechts, en de chauffeur zit ook rechts. Ik vermoed dat ze wellicht auto's uit Engeland importeren? Bij het hostel aangekomen, heb ik een berichtje op de Myanmar reis Facebook groep geplaatst want zag nog niet veel andere toeristen en had niet zo zin om in mijn eentje erop uit te trekken. Yangon is trouwens de grootste stad van Myanmar en scooters en brommers zijn er verboden daar dit vroeger teveel ongelukken heeft veroorzaakt. Al snel reageerde er een Duits meisje en samen hebben we geluncht en de grootste trekpleister bezocht: schwedagon pagoda. Ze vertelde dat ze 10kg was aangekomen tot nu toe tijdens haar 10 maanden durende reis, oops! Voornamelijk door veel eten en veel drank. Ik zou er toch niet aan moeten denken om een hele nieuwe garderobe aan te moeten schaffen. Ik moet zelf ook wel opletten dat ik niet teveel eet, maar ik beweeg wel regelmatig en ik drink weinig alcohol. ' S avonds zijn we over een soort van braderie gelopen en hebben we hier en daar wat lokale hapjes uitgeprobeerd. Daarna heb ik genoten van een warme regendouche. Ook had het hostel een heerlijk bed met goed matras en een gordijntje zodat je echt je eigen ruimte hebt. De volgende ochtend ontbeten met twee Nederlandse jongens en toen moest ik zelf ook maar eens een plan gaan maken wat mijn volgende bestemming zou gaan worden. 1 van die jongens had het plan om per nachtbus naar Bagan af te reizen, en na wat speurwerk op internet leek mij dat ook wel wat. Hoefde ik iig niet alleen te reizen. 'S middags met hen een lake bezocht en daar geluncht. Mijn tomatensalade, die ik samen met wat noodles had besteld, was niet te eten (veel te spicy) dus die werd gelukkig vervangen, erg aardig. Om 5 uur vetrokken we met een taxi naar het busstation en om 8 uur vertrok de VIP bus naar Bagan. De stoel kon redelijk ver naar achteren dus heb zowaar wat uurtjes kunnen slapen. Wel fijn, want zo bespaar je een nachtje in een hostel!

De volgende ochtend kwamen we om ongeveer 6 uur aan. Helaas vroegen de taxi chauffeurs weer veel te hoge prijzen maar die jongen met wie ik was kon dat allemaal niet veel schelen. Ook al zou het mijn jaarlijkse vakantie zijn, ik vind het geen fijn idee teveel ergens voor betaald te hebben. Met 2 Engelse jongens betaalden we dus uiteindelijk alsnog veel te veel voor de korte afstand naar ons hostel. Ook moesten we omgerekend bijna 20 euro entree voor Bagan betalen, echt een hoog bedrag vind ik. Dus dat viel allemaal erg tegen. Het hostel wat ik had geboekt was ook veel te duur, maar de sfeer was er wel heel goed en er was gratis water, thee, ontbijt en sigaren. Die dag ben ik gelijk met een gratis e-bike (elektrische scooters) tour georganiseerd vanuit het hostel meegegaan. Hier deden nog vele andere reizigers uit mijn hostel aan mee, erg gezellig. Van 9 tot 3 hebben we veel tempels bekeken en ook van een uitstekende Burmese lunch genoten. De guide heb ik uiteindelijk 75 euro cent als tip gegeven. Wellicht een beetje schandalig, maar ik moet toch af en toe op de kleintjes Letten. Normaal gesproken zou ik wel wat meer hebben gegeven. In de avond heb ik nog meegedaan aan een sunset boat tour. Voor iets minder dan 4 euro vaar je naar een mooi plekje voor de zonsondergang en ook kreeg je wat snacks en drankjes aangeboden. Bij terugkomst wat gaan eten met een paar andere meiden uit mijn hostel : 1 uit Israël, 2 uit Duitsland en 1 uit Zwitserland. Weer vrij vroeg gaan slapen, want de volgende ochtend wilde ik om 4 uur opstaan voor de zonsopgang. Bagan staat bekend om zijn mooie zonsopgang en -ondergangen. Het vroeg opstaan ging gelukkig weer vrij gemakkelijk en om iets van half 5 reed ik op mijn eigen e-bike richting een beroemde zonsopgang plek. Natuurlijk was ik niet de enige, maar omdat ik er vroeg was had ik wel een goed plekje. De zonsopgang was prachtig, in de verte zag je de heteluchtballonen opstijgen, erg mooi gezicht. Daarna van het lekkere ontbijt in het hostel genoten. Inmiddels had ik een goedkoper hotel gevonden 300 meter verderop, dus ben ik die dag daarheen verhuisd. Bleek prima, enige minpunt was de badkamer. Die stond na 10 minuten behoorlijk onder water. Ook was die vrij smerig, overal vond je lange zwarte haren. Overdag ben ik met wat mensen uit het hostel van die dag ervoor na een marktje gegaan, weer op een e-bike. Die zijn hier vrij goedkoop, ongeveer 4 euro voor 1 dag en dan mag je ook nog gratis je was laten doen. Dus daar heb ik ook gelijk gebruik van gemaakt. Daarna hebben we geluncht bij een restaurant waar ik die avond ervoor ook al had gegeten. Heel lekker en spotgoedkoop. Voor 75 eurocent bijvoorbeeld een aubergine curry met een grote portie rijst, geen geld toch? Later in de middag had ik met Sophie, een Belgisch meisje, en 2 jongens afgesproken om zonsondergang te bekijken bij een tempel die ons was aanbevolen. De volgende ochtend ook weer met Sophie, 2 Amerikaanse jongens en een Spaans meisje de allermooiste zonsopgang van mijn verblijf in Bagan gezien. Die plek was ons ook aangeraden en er bleken inderdaad weinig andere toeristen te zijn, heel fijn. Maar dat kwam vooral omdat we een tweede trap hadden ontdekt om op de 2e verdieping van de tempel uit te komen, waar een hek voor stond. Dus wat deed 1 van die Amerikaanse jongens, die heeft het hek weggehaald, toen zijn wij omhoog geklommen, en heeft hij het hek er weer terug voor gezet. Ik kon er achteraf wel om lachen en zo hadden we het plekje nagenoeg voor onszelf. Dit keer kwamen de ballonen boven ons langs, dus we hebben hele mooie foto's kunnen maken. Bij terugkomst in mijn hotel heb ik ontbeten en daarna heb ik de bus naar Mandalay genomen.

Daar had ik op aanraden van Sophie een homestay geboekt. Niet duur, maar wel wat verder van de stad. Het was haar erg goed bevallen, dus was ook erg benieuwd. Van een Deense jongen uit de bus begreep ik dat het in de prijs zat om bij je hostel te worden gedropt. Eerst moesten we nog het hotel van een Frans koppel vinden. De buschauffeurs hier weten niet hoe ze google maps moeten lezen, dus het duurde allemaal erg lang voordat iedereen was afgezet. Inmiddels had de chauffeur ook al een stuk of 5 pakjes betel op. Betel is het blad van een bepaalde plant en staat bekend om haar medicinale en stimulerende werking. Buschauffeurs kauwen het dus met name om alert te blijven, maar ook is het erg verslavend. Ik heb iig besloten het niet te proberen, het lijkt mij erg vies. Ik zal binnenkort nog een keer proberen het op de foto te zetten, want het is niet echt charmant, je herkent een intensieve gebruiker aan de rode tanden en mond. Ook wordt het sap steeds met een groot gegorgel op straat uitgespuugd. Erg smerig en de straten worden er niet mooier op zo. Uiteindelijk hebben we mijn hostel kunnen vinden en daar was ook net een meisje uit Zwitserland aangekomen. Met haar heb ik een scooter gehuurd en zij is bij mij achterop gesprongen wat ze kan zelf geen scooter rijden. We zijn richting U bein bridge gereden om daar de zonsondergang te zien. Erg mooi. Ik heb denk ik nog nooit zoveel zonsopgangen en -ondergangen in 1 week gezien. Het verkeer is wel erg chaotisch, dus veel toeteren. Ook heeft niet elk druk kruispunt een stoplicht dus het kan best gevaarlijk zijn om daar te rijden. Wij hebben het lekker rustig aangedaan, zodat de kans op een ongeluk vrij klein blijft. De volgende dag nog een halve dag de scooter gehuurd en naar wat marktjes gereden. De meeste mensen dragen hier een rok (longi) dus we hebben geen nieuwe lange broek kunnen scoren. Ook hebben we van een Burmese massage genoten. Daarna hebben we de zonsondergang bij Mandalay hill bekeken. Petra, het meisje uit Zwitserland, nam die avond de nachtbus naar Yangon. Ik ben nog even alleen met de scooter naar een streetfood tentje gereden voor het diner. De volgende dag besloot ik aan een kookcursus deel te nemen. Deze bleek erg leuk, in totaal maakten we 5 gerechtjes, en ook gingen we daarvoor naar een traditioneel Burmees theehuis. Uiteindelijk hadden we natuurlijk veel te veel gegeten, maar het was wel erg smakelijk allemaal. De recepten en wat kruiden mochten we mee naar huis nemen. Na de lunch ben ik met 2 Franse jongens een ommetje gaan maken. Dit land leent zich uitstekend voor de mooiste foto's heb ik gezien. De kookles vond plaats in een groenrijk gebied iets uit de stad vandaan waar je normaal als toerist niet zo snel komt. Na de korte wandeling hebben we nog een stukje gefietst met zijn allen door een zeer mooi gebied. Bij terugkomst in de homestay hoefde we geen avondeten meer. Doordat het hier zo vroeg donker wordt, sta je elke dag ook bijtijds op, en ga je ook weer redelijk vroeg slapen. In mijn kamer sliep die nacht oa een Belgische jongen. Hij reist met een twee keer zo kleine tas als die van mij voor 10 maanden. In die tas zit ook nog een tent, een matras, een reiskussen en een slaapzakje. Dus ik vertelde wat ik bij had en dat dat natuurlijk veel te veel was. Op een gegeven moment vroeg ik naar hoeveel boxers die bij had, slechts 3 dus daar heb ik hard om moeten lachen. 1 doet ie aan, 1 wassen en 1 drogen. Ik vind 3 stuks zelf erg weinig, maar als hij er content mee is, iedereen zijn ding natuurlijk. Ook maar 3 t-shirt etc. Respect als je met zo weinig kleren kunt rondreizen. Ik vind het toch wel fijn om een iets uitgebreidere garderobe tot mijn beschikking te hebben, maar dat zal ook wel een vrouwending zijn.

De volgende ochtend heb ik een shared taxi naar pyin oo lwin genomen, een wat hoger gelegen dorpje op ongeveer 1 uur rijden vanaf Mandalay. Daar aangekomen, kreeg ik een grote kamer voor mij alleen toegewezen. Was weer even geleden, dus besloot om ook nog een 2e nacht te blijven. Gister heb ik een klein stukje naar de markt gefietst en van een heerlijke (iets te dure) lunch genoten. 'S avonds vroeg gaan slapen. Vandaag ben ik naar een waterval gefietst. Het hotel biedt gratis fietsen te leen aan. Zijn niet te vergelijken met de fietsen in Nederland, maar het kan nog veel slechter, deze had iig 3 versnellingen en een fietsmand en een slot. Na de waterval te hebben gezien, was het een zeer stijle klim terug naar boven, erg zwaar. Ook viel de fietstocht terug naar het centrum niet helemaal mee. Na deze goede work out heb ik uitgebreid geluncht bij een Indiaas tentje. Zojuist mijn wekker voor half 7 gezet voor morgenochtend. Dan wordt ik, als het goed is, met een scooter naar het treinstation gebracht. Daar wil ik de trein naar mijn volgende bestemming, Kyaukme, nemen. Daar is mij een scooter tour van 2 of 3 dagen aangeraden dus morgen zal ik gaan uitzoeken of ik bij een groepje kan aansluiten want volgens mij is er verder daar weinig te doen. Daarna zal ik de trein naar Hispaw nemen, waar de meeste mensen een 3-daagse trekking gaan doen. Ook moet die treinreis erg mooi kwa uitzichten zijn. Ik ga nu slapen, het is hier alweer 11 uur. Mijn rug is trouwens gelukkig weer hersteld, de volgende keer toch maar even een matras regelen als ik van plan ben in een tent te gaan slapen.

Groetjes!

Cebu

Hola!

Allereerst bedankt voor jullie leuke en lieve reacties !

Inmiddels heb ik nog 3 dagen over op Cebu. Wederom een erg leuke tijd gehad. Vorige week donderdag landde ik begin van de middag op Cebu. Mijn backpack kon ik redelijk snel van bagageband halen en het plan was om naar Moalboal te gaan, een plaatsje wat zuidelijker op het eiland. En zo vertrok ik met een taxi naar een bus terminal. Helaas begon het erg te regenen en ook zat het verkeer niet erg mee. Gelukkig stond er al een lokale bus klaar toen ik aankwam. Niet veel later vertrokken we richting Moalboal. Het begon nog harder te regenen en al snel belandden we in een hardnekkige file. Uiteindelijk iets van 6-7 uur in de bus gezeten terwijl de afstand iets van 90 km was. In Moalboal aangekomen, sprong ik achterop de brommer bij een Philippijnse gast die me voor 1 euro naar mijn hostel bracht. De mensen zijn hier over het algemeen erg vriendelijk en behulpzaam dus dat zit wel goed. ' S avonds voor het eerst geskyped met Pris, Mila en Nino. Verder regende het heel de avond dus ben ik om half 12 maar naar bed gegaan. Volgende ochtend op het laatste moment besloten om de canoying tour bij de kawasan watervallen te doen met 2 andere Engelse jongens uit hetzelfde hostel. Inmiddels had ik wel erge last van mijn onderrug, dat begon op te spelen na die camping tour el nido. Dus wat ibruprofen en paracetamol genomen. Op internet las ik dat je wel in beweging moet blijven. Met wat anderen werden we naar een huis gebracht alwaar we een zwemvest, wat sportschoenen en een helm kregen. Daarna nam ik met een Australisch meisje plaats achterop 1 van de motors die ons naar de beginplek brachten. Daar moesten we een stukje wandelen naar de 1e rots en kleine waterval. Daarna liepen we door water over rotsen en af en toe sprongen we vanaf rotsen in het water. Erg gaaf om te doen. De 2 laatste sprongen waren vrij hoog dus best eng ook. Daarna werd er een lunch geserveerd. Terug bij het hostel ben ik gaan informeren over de duikspots bij de nummer 1 duikschool van tripadvisor. Een duik geboekt voor de volgende dag. In de ochtend een broodje met omelet gegeten bij een Frans Coffee café. Daarna wezen snorkelen tussen de sardines. Die heet de sardines run, je loopt in het water en al snel wordt je omringd door duizenden sardines. Erg leuk om te zien. 'S middags om half 2 mij weer gemeld bij de duikschool om duikpak etc. alvast te pakken. Om twee uur liepen we met de divemaster het water in. Wel een fijne manier om af te dalen. Niet super veel vissen gezien, wel weer de sardines vanuit een andere hoek en ook een selfiestick van de eigenaar van de duikschool kunnen lenen om leuke filmpjes van mezelf en de duik te kunnen maken.

Na de duik ben ik gelijk doorgegaan naar Oslob om daar de walvishaaien te zien. Bij mijn hostel stond al een Engelse vriendengroep met dezelfde plannen dus ik vroeg om ik met hun mee mocht. Zo pakten we de bus richting Oslob. Daar liet ik me afzetten bij een hostel wat al vol zat. Maar ik wilde toch even kijken of ze niet een matras ergens bij konden zetten want dat hostel zat erg dicht bij waar je het water in gaat om die beesten te zien. Miriam, een meisje waar ik al eerder mee samen reisde was daar ook. Na overleg, kon ik een bed in een soort van schuur krijgen. Geen ventilator oid maar wel een eigen kamer. Dus ik vond het allang prima. Die avond vroeg gaan slapen want we moesten de volgende dag al om 5 uur opstaan. Tot mijn schrik werd er s nachts om half 12 op mijn deur geklopt. Ik wist niet zo goed of ik open moest doen. Toch maar gedaan en het bleek een meisje te zijn die een kamer had gereserveerd maar niet wist welke omdat de meisjes van de receptie nergens te bekennen waren en blijkbaar al sliepen. Ik zei dat ze die maar moest storen en dat ik verder wilde slapen. De volgende ochtend werd ik wakker door harde muziek. En met hard bedoel ik hard. Ik en een ander Nederlands meisje gingen op onderzoek uit maar dichterbij het hutje aangekomen waar het vandaan kwam deed die man zijn deur dicht en de muziek uit, erg flauw. Het bleek een bootman te zijn met veel autoriteit dus valt weinig tegen te doen. Daarna mijn bikini aangetrokken en wij lagen met ons groepje als eerste in het water om die grote walvishaaien te zien. Ik denk dat we wel een stuk of 6 verschillende hebben kunnen zien, van erg dichtbij. Super gaaf om er mee te zwemmen, ook al is dit niet helemaal natuurlijk want ze worden gevoerd. 30 minuten tijd in het water kregen we. Daarna met Miriam gaan ontbijten. Hierna de bus gepakt naar mijn volgende bestemming: Dumaguete.

In het hostel wat ik uitkoos kon ik nog niet inchecken. Ik wilde een scooter huren om de omgeving te gaan verkennen en naast mij stond er toevallig een jongen uit Honduras met hetzelfde plan dus zijn we samen op 1 scooter eropuit getrokken. Twee lakens bezocht. We wilde ook nog een waterval bezoeken maar daar was het te laat voor. Het wordt hier helaas vanaf 5 uur al snel pikkedonker. S avonds wat wezen eten met diezelfde jongen en een Nederlands meisje. Daarna naar bed gegaan. ' S nachts om 2 uur werd ik weer met enorme rugpijn wakker. Ik hoorde dat zij nog wakker was en vroeg haar of ik wat ibruprofen van haar kon krijgen want het lukte me niet eens om uit bed te komen en ik lag helaas in een bovenbed. Gelukkig toch met veel pijn en moeite mezelf naar beneden kunnen krijgen en toen aan een jongen van het hostel die daar rondliep gesmeekt of er ergens nog een onderbed beschikbaar was om nog in verder te slapen. Gelukkig kon dat. Om 6 uur opgestaan en een snorkeltour naar apo island gedaan. Eigenlijk wilde ik duiken, maar ik was inmiddels erg verkouden geworden dus dan kan je niet duiken want dan kan je vaak je oren niet klaren en krijg je snel ook druk op je hoofd. Maar snorkelen bleek uiteindelijk ook erg leuk! Veel mooie filmpjes en foto's gemaakt onderwater en een stuk of 5 zeeschildpadden gezien. Na deze tour ben ik gelijk doorgegaan naar Siquijor.

Op dit eiland ben ik s' avonds vis gaan eten met een meisje uit Zwitserland. De volgende ochtend een scooter gehuurd met een jongen uit Israël en 2 verschillende watervallen bezocht. De eerste viel wat tegen maar de tweede was wel mooi. Bij de eerste waterval kregen we hulp van 2 kleine kinderen die ons de weg wezen. Halverwege viel die Israëlische jongen en later bleek zijn zonnebril kwijt dus moesten we die ook nog zoeken. Gelukkig vond die het terug. Aan 1 van de kindjes gaven we 0,50 cent omdat ze met ons mee waren gelopen. Daarna nog een strand bezocht wat niet zo mooi eruit zag als op de foto. En daarna wilde we nog een zonsondergang bekijken maar daar waren we al te laat voor. ' S avonds wilde we nog naar een bar maar diezelfde jongen was de scootersleutel kwijt. Dus het feest ging niet door. En hij betaalde een tientje voor de verloren sleutel. De volgende dag een veel te dure ferry naar het eiland Bohol genomen maar de goedkopere zou pas de volgende dag gaan en ik had het ook wel gezien op Siquijor. In Bohol aangekomen, een leuke accomodatie uitgezocht genaamd Coco farm. Groot terrein met allemaal bungalowtjes en dorms. Grote gemeenschappelijke ruimte en ook zijn er diverse hangmatten waar je in kunt chillen. De meeste mensen gaan hier vroeg slapen want het wordt ook weer vroeg licht. Je komt hier wel lekker tot rust en je begint super fit aan een nieuwe dag. ' S avonds met nog een andere jongen uit Israël met zijn 3en kip en knoflooktrijst gegeten. Een van die jongens is hier duik instructeur en eet daar 2 x per dag, haha. Vroeg gaan slapen en de volgende dag met 2 andere Nederlanders en een Franse jongen die ik al in El nido was tegengekomen een scooter gehuurd. Allemaal een eigen, dat is toch wel het leukste. De tarsier beestjes bezocht en de chocolate hills. Daarna nog een mooie lake, maar wel weer in het donker terug wat niet echt fijn rijden is. Zeker niet in druk verkeer. Gelukkig waren er ook veel stukken waar het rustig was. Ik denk dat we in totaal meer dan 100 km gereden hebben. Vandaag gaan we met een clubje naar het strand en morgenochtend reis ik met 2 Ierse meisjes naar ceby city. Daar zal ik 2 nachtjes blijven en dan pak ik maandag het vliegtuig naar kuala lumpur en dinsdag het vliegtuig naar Myanmar.

Palawan

Beste lezers,

De dag voordat ik naar Puerto princesa vloog maakte ik kennis met 2 lieve meiden uit Manilla. 1 van hen had ook al alleen gereisd maar haar vriendin nog nooit en daarom wilde ze haar kennis laten maken met het overnachten in een hostel zodat ze kon zien dat dat allemaal best oké is. Ze hielden erg van koffie dus gingen we naar een veel te duur koffietentje. ' S avonds hebben we nog even in de rooftopbar rondgehangen en daarna hebben we het Philippijnse simkaartje wat ik had gekocht geactiveerd. Op tijd gaan slapen en de volgende ochtend ook nog kunnen uitslapen. Om 12 uur checkte ik uit en om 3 uur nam ik een uber naar het vliegveld. Helaas stond er best wel een file, en dat op een zondag waar het verkeer normaal wel rustig zal moeten zijn. Gelukkig konden we op een gegeven moment weer doorrijden en kwam ik er ruim op tijd aan. Bij het checken van mijn handbagage (mijn rugtas en mijn schoenenzak) zagen ze het slot wat ik speciaal voor mijn reis had aangeschaft. Deze mocht niet mee want ze vonden dit een gevaarlijk object. Ik zag de bui al hangen dat ik deze zou moeten dumpen maar gelukkig hoefde dit niet. Ik mocht terug lopen naar de incheckbalie om het slot aan mijn ruimbagage toe te voegen: erg goede service van air asia! We konden bijtijds boarden en naast mij raakte ik aan de praat met een super aardig Philippijnse koppel van een jaar of zestig. Inmiddels was het bijna 1 uur later en we waren nog steeds niet in de lucht. Weer vertraging. Dat is eigenlijk elke keer het geval met Air asia, hoewel de kans op vertraging lager is als je 's ochtends vroeg vliegt.

Eenmaal aangekomen op Puerto princesa stond er een busje klaar om mij gratis naar het hostel te brengen waar ik zou overnachten. Saskia, een meisje met wie ik in NL al contact had gehad omdat zij lid is van dezelfde facebookgroups als ik, was daar ook, met heel toevallig nog een ander Nederlands meisje. De eigenaresse van het hostel had ons in dezelfde kamer gedaan dus dat was wel gezellig. ' S avonds zijn we samen gaan eten. Echter was dit niet lekker. Ik had tofu besteld maar dit was helemaal doordrenkt in een soort van sojasaus, dus ik heb een groot deel ervan laten staan en dat gebeurt niet vaak zoals jullie weten! :-) De dag erna ging Saskia naar Port Barton en zijn Miriam en ik naar de Underground river gegaan. We werden erg vroeg opgehaald en kwamen eind van de middag weer terug maar de tour viel een beetje tegen. Deze grot staat op de Enesco lijst maar ik vond er niet zoveel aan eerlijk gezegd dus beetje zonde van het geld. Ook moesten we veel wachten tussendoor. Van Saskia hadden we gehoord dat ze met walvishaaien had genorkeld dus wilden wij dat de volgende dag doen. Geen 100% kans dat we ze zouden zien maar we waagden het erop aangezien je maar 50 % van het geld hoefde te betalen als je ze niet zou zien. En in Puerto princesa leven ze in hun natuurlijke omgeving. In Oslob, een stad op het eiland Cebu worden ze gevoerd dus daar kan je ze sowieso goed zien maar dat is dan niet echt natuurlijk. Na die avond heerlijk vis te hebben gegeten in 1 van de populairste restaurants van pp, trokken we er de volgende morgen op uit met de boot. Twee mannen keken steeds goed rond of die haaien rondzwemden en ook hielden ze contact met een walvishaaienspotter op een andere boot. Zodoende konden we ons na lunch gereed maken want er zou er 1 gespot zijn. Wij dus wachten aan de zijkant van de boot op een signaal om te water te gaan. Op een gegeven moment zagen we 1 grote langs de boot zwemmen maar die beesten zwemmen zo snel weer door dat tegen de tijd wij in het water lagen, dat beest al niet meer te zien was helaas. Aangezien we al aardig wat uurtjes op de boot zaten, begon ik de hoop een beetje op te geven dat we ze nog goed zouden zien. De 2e keer dat we als idioten in het water moesten springen omdat er weer 1 gezien was, zaten Miriam en ik aan de verkeerde kant van de boot dus misten we het beest weer. Dus ik was er ondertussen ook een beetje klaar mee. We hadden beiden ook bijna niks van de lunch genomen die ze op de boot hadden voorbereid want de boot schommelde enorm en wij werden allebei vrij misselijk en zijn maar even plat gaan liggen. Volgende keer toch maar even een reispilletje proberen maar daar schijn je dan weer enorm suf van te worden..Wat later in de middag gaf de boot man aan dat de zee te wild was geworden en we terug gingen. Dus ik had al bedacht om maar de helft te betalen, aangezien we die beesten niet eens met onze action cams hadden kunnen filmen en dat was toch wel echt een voorwaarde om de volle pond te betalen. Toch vroeg die man het volle bedrag maar wij gaven aan dat echt niet te gaan betalen. Gelukkig was het ok en betaalden anderen uit dezelfde groep wel de volle pond, o.a een jongen en meisje uit Canada of USA, die zaten namelijk de 2e keer aan de goede kant en hadden een filmpje kunnen maken. Nadat we terug in het hostel waren hebben we gelijk een busje geregeld naar Port Barton, onze volgende bestemming. Helaas sloeg toen het weer een beetje om en in dit kleine plaatsje houdt de stroom er ook nog eens mee op vanaf 12 uur 's avonds tot 6 uur 's middags. Het heeft ons verder niet gehinderd, en met mijn zware powerbank kan ik ook een tijdje vooruit in zulk soort situaties. De dame die ons in het resort verwelkomde wat we hadden uitgekozen, gaf aan dat je geen eten en drinken in de kamer moest meenemen en laten liggen. Ik had wat crackers in dichte verpakking in zo'n open zijkant van mijn daypack gestopt en verder eigenlijk niet zo bij eventuele ongedierte stilgestaan. ' S nachts maakte Miriam mij wakker want ze zou enge beesten hebben gezien en gilde heel het resort bij elkaar. Ik heb verder niet zo goed gekeken en wilde vooral weer verder slapen. Zij bleef maar gillen en de buren naast ons begonnen te schreeuwen dat we stil moesten zijn. Helaas bleek de volgende morgen dat waarschijnlijk een rat aan mijn tas had lopen knagen op zoek naar die crackers. Dus daar zitten nu wat gaatjes in. Gelukkig heb ik die rat niet gezien want dat vind ik enge beesten en weer niet of ik dan nog lekker had verder kunnen slapen. Dus voortaan al het eten in je tas stoppen, dan gaat het meestal wel goed.

De volgende ochtend was het weer te slecht om een island hopping tour te doen. Erg balen, maar niets aan te doen. Dus hebben we tot 1 uur moeten wachten totdat we naar El nido konden. De weg naar Port Barton was trouwens een hele uitdaging voor de bestuurder ook al heeft hij het waarschijnlijk al heel vaak moeten rijden. Grote plassen modder, grote stenen, noem maar op. Even wegdromen is er niet bij, want je hobbelt enorm op en neer. De bestuurder reed ook enorm hard dus wij hadden wel gevraagd of de snelheid wat omlaag kon. Begin van de avond kwamen we in El nido aan en kozen we voor een huisje. Wel met een koude douche. Saskia was er ook, met wat Philippijnse vrienden die ze in het noorden had leren kennen en met zijn allen aten we 's avonds aan het strand. Daarna spraken we met 3 Oostenrijkers af die we in PP al hadden ontmoet om een 3-daagse private boat tour met 1 van de organisatoren te bespreken. Dat koste wel wat, dus we wilden even zeker weten wat het inhield. Na enthousiast te zijn geworden, verzamelden we de volgende ochtend om half 11 bij het strand om daar per boot naar de 1e bestemming, een mooie lagoon te varen. Uiteindelijk was deze trip een erg gave ervaring ook al was het weer niet heel super. Gelukkig weinig regen gehad, maar wel wat bewolking waardoor je toch wat minder mooie foto's krijgt. Twee nachten in een tent geslapen wat ook even wennen was. De 1e nacht zelfs met zijn 2en in een super kleine tent. Het zand ligt sowieso erg hard en het was erg benauwd. Dus dat was niet fijn. De 2e nacht konden we gelukkig allemaal alleen in een tent. Elke avond dronken we rum cola en wat biertjes. De 1e nacht had het Oostenrijkse meisje wat foute muziek opgezet om lekker mee te bleren. De 2e avond maakte onze gids een vuurtje. In zo'n tour worden 3 van de 4 tours die je ook afzonderlijk kunt boeken in El nido town gecombineerd. Het voordeel is dat wij met een leuk klein groepje waren en ook niet echt last hadden van andere toeristen die zon afzonderlijke tour boeken, je zit dan ook met veel meer op 1 boot. Elke middag kregen we verse vis met de lunch. Het was allemaal prima geregeld, op die tenten na dan. Daar hadden ze best een matrasje in mogen leggen. We zijn ook nog een aantal keer wezen snorkelen en ook hebben we 1x gekayakt. Mooie lagoons en prachtige strandjes gezien. Foto' s en filmpjes volgen nog! Zaterdagmiddag zijn we daarvan teruggekomen. 'S avonds aten we in het artcafe, een van de leukere tentjes in El nido town. Helaas is el nido vrij prijzig als je het vergelijkt met bijvoorbeeld Thailand dus het geld ging er aardig hard doorheen. Voor Europese begrippen is het nog wel goedkoop, maar voor backpackers niet. De volgende dag zijn we naar 1 van de mooie stranden in de buurt geweest, napcan Beach. Ook hebben we daarbij met de bestuurder van onze tricycle (vervoersmiddel )een waterval bezocht waarbij we wel een stuk of 8 keer door een klein riviertje met veel stenen moesten. Gelukkig ben ik niet in het water gevallen, Miriam wel maar de schade viel mee. ' S avonds maar weer bij het artcafe gegeten, daar ander tentjes niet echt vol zaten. De volgende dag naar een ander strand geweest, met 2 andere meiden erbij. Scheelde weer 50 cent haha. Daar konden we op een bedje liggen als we ook wat eten en drank bij het strandtentje zouden bestellen. We lagen daar prima en ik heb weer wat in mijn boek kunnen lezen. De zonsondergang viel erg tegen, en daarna gingen we weer terug naar het stadje. Inmiddels had ik ook mijn vieze was van 4 weken laten wassen dus het was erg fijn om weer wat meer keus aan kleding te hebben. Die avond verbleven we allebei in een ander hostel omdat we het ook wel weer eens leuk vonden wat andere mensen te ontmoeten. ' S avonds was er in mijn hostel Karaoke. Erg grappig! Daarna nog even naar de Reggae bar wat eigenlijk de enige bar is waar iedereen heen gaat. De volgende dag vloog Miriam naar Cebu en ik bleef nog een dagje. Wel was ik inmiddels van kamer gewisseld. De kamer waar ik zat stonk en er lagen overal spullen. Ook bestond een stapelbed daar uit 3 verdiepingen dus 1 nacht vond ik genoeg. Voor iets meer dan 1 euro extra zat ik nu in een kamer met meer bedden, maar ook een grotere kamer met daarbij een douche en toilet in de kamer zelf. Ook was de kamer erg netjes, misschien kwam dat omdat er voornamelijk jongens in de kamer verbleven. Met een grote groep uit ons hostel weer naar napcan Beach gegaan, de helft op de scooter en de helft in een busje. Daar de weg naar dat strand erg slecht was, en ik al wat mensen met wonden was tegengekomen, koos ik er zelf voor om ook maar met het busje te gaan. Op het strand kon je ook naar een uitzichtpunt lopen wat we vorige keer niet hadden gedaan dus nu wel gedaan zodat ik ook weer wat aan beweging had gedaan. Ik hou er nooit zo van om heel de dag op mijn gat te liggen ' S avonds met wat andere Nederlanders uit hetzelfde hostel bij de Griek gegeten. Daarna nog even in de gemeenschappelijke ruimte gezeten en op tijd gaan slapen omdat ik vanochtend om 6 uur eruit moest. Inmiddels ben ik terug in PP waar het al heel de dag regent. Morgenochtend vlieg ik naar Cebu, een ander populair eiland op de Philippijnen. Hier zal ik 10 dagen verblijven alvorens ik de maandag de 14e weer naar Kuala lumpur vlieg en de 15e naar Myanmar.

Na Cebu zal ik weer een nieuw verhaal schrijven.

Groetjessss

Kuala lumpur & 1e kennismaking met de Philippijnen

Beste lezers,

Bedankt allemaal voor jullie leuke reacties op de verhalen die ik schrijf. En ik ben inderdaad goed aangekomen in Kuala Lumpur. Die vrijdag dat ik aankwam de bus genomen naar het hostel. In de bus werd ik aangesproken door een Maleisische jongen en die wilde gelijk contact blijven houden, vroeg om mijn mobiele nummer enzo. Nou mooi niet, hij heeft mijn email adres kunnen krijgen maar gelukkig nog niets van gehoord:-) Verder had hij blijkbaar ook de buschauffeur wat extra betaald om mij direct bij het hostel te laten afzetten ipv een metrostation omdat ik had verteld dat ik best wel moe was en de afgelopen nachten niet veel had geslapen. Blijkbaar had hij medelijden, ik vond het allang prima natuurlijk.

Eenmaal bij het hostel aangekomen checkte ik in en stapte ik mijn dorm binnen. Wow, wat een grote kamer en wat een groot bed! Had al goede verhalen online gelezen maar dit was toch wel het beste wat ik aan hostels tot nu toe voorbij heb zien komen. Ook zat er een gratis diner bij, echter bleek dit weinig voor te stellen, maar het is toch mooi meegenomen. Vrijdagmiddag 3 uurtjes bijgeslapen en daarna mezelf opgefrist en het café binnengestapt om de avondmaaltijd te gaan nuttigen. Elke avond kon je kiezen tussen pasta of fried rice. In het café kwam er een Engels meisje binnen gelopen en ze vroeg of ze bij mij aan mocht schuiven. Heel leuk zitten kletsen, helaas ging zij de volgende dag op doorreis naar een eiland in Maleisie. Wel heeft ze net als mij plannen om naar Vietnam te gaan, dus wie weet komen we elkaar nog een keer tegen. Die avond ook maar gelijk even de rooftopbar gecheckt, dit bleek een erg leuke ruimte te zijn met mooi uizicht op de KL tower. Na een drankje te hebben besteld, bij een jongen aangeschoven die alleen zat. Bleek een Nederlander te zijn die diezelfde avond naar Nederland terug vloog. Aardige kerel, en om een uur of twaalf hield ik het ook voor gezien en kon ik niet wachten om in dat grote bed te gaan liggen. De volgende dag praktisch de hele dag op de tablet mijn tickets naar de Philippijnen geboekt. Dit nam erg veel tijd in beslag o.a omdat de WiFi erg traag was. Ik ben alleen even naar buiten geweest om te lunchen wat ook nog eens erg tegen viel. S avonds weer even naar de rooftopbar geweest maar had niet zo'n zin om te socializen dus op tijd naar bed gegaan. De volgende dag besloten om tot dinsdag te blijven, aangezien dan mijn vlucht naar Manilla zou gaan. Zondag voor het eerst zelf wat dingen gaan bekijken in de stad (uiteraard te voet), o.a little India, bird park en ook nog even wat shorts met flinke korting bij de H&M gescoord. De dag erna de Petronas twin towers, bukit bintang en batu caves bezocht. En nog bij Jalan Alor gegeten. De laatste avond met een leuk stel mensen voor het eerst het dranken kaart spel genaamd Kings cup gespeeld. Daar ik geen cash meer had, en de volgende ochtend pas mijn deposit van het hostel zou terugkrijgen heb ik een beetje vals gespeeld want ik had niet echt veel om op te drinken als ik aan de beurt was :-) Aangezien ik maar 5 dagen in KL verbleef vond ik het zonde om geld uit de automaat op te nemen dus ruilde ik steeds een klein bedrag om bij een wisselkantoor, die ook gunstigere conversies hebben dan een ATM. Dus Jef, je dollars zijn bijna op! Wel goed besteed hoor ;-)

De volgende dag vloog ik ' s avonds naar Manilla, dus ben ik op tijd naar het vliegveld vertrokken. Wel voelde ik me heel moe en had het vliegtuig ook nog eens anderhalf uur vertraging. Uiteindelijk kwam ik pas om 04.00 's nachts in het hostel in Manilla aan en ben ik snel gaan slapen. Voor het eerst samen met 2 Duitse jongens gebruik gemaakt van een uber. De taxi vroeg iets van 15 euro terwijl die uber uiteindekijk 6 euro koste. Gelukkig was ik dus zo slim om die taxi af te wijzen maar ik had ook wel geluk dat ik die 2 jongend aan kon houden. Woensdagochtend kreeg ik dus last van darmkrampen en daarna voelde ik me erg slecht. Rest van de dag voornamelijk in bed doorgebracht met wat ORS zakjes, cola, bananen en water. Blijkbaar toch iets verkeerds gegeten, alle symptomen leken op een voedselvergiftiging. S avonds ook nog moeten overgeven, dus schoot allemaal niet op. Ik had aanvankelijk plannen om naar Banaue te gaan met een nachtbus woensdagavond maar door die voedselvergiftiging en een typhoon die daar zou komen heb ik dat aan mij voorbij moeten laten gaan helaas. Als het goed is kan ik het busticket vergoed krijgen vanuit mijn reisverzekering. Daarna ook maar besloten om tot en met zondag in hetzelfde hostel te blijven en even goed uit te zieken. Een medewerker van het hostel kwam nog met een leuk idee om te gaan duiken niet ver hier vandaag maar dat ging 'm helaas niet worden doordat ik me zo slecht voelde. Wel nog mijn visa voor Myanmar kunnen regelen op een van de computers van het hostel dus die is iig binnen. Ik vlieg de 15e vanuit Kuala Lumpur naar Yangon. Inmiddels voelde ik me ook weer wat beter en donderdagavond durfde ik het wel weer aan om een normale maaltijd te nemen. Een kipsandwich, wat frietjes en kale witte rijst. Gistermiddag met een Canadees meisje uit mijn dorm wezen lunchen, lees ik heb gekeken hoe zij aan het eten was, daar ik kort daarvoor al had ontbeten/geluncht en dat natuurlijk weer even wennen was na 2 dagen bijna niets te hebben gegeten. S avonds ook nog wat stukken pizza met groente kunnen eten en daarna met haar naar het dakterras van dit hostel geweest. Daar een tijdje staan kletsen met 2 Philippijnse jongens, waarvan 1 reisleider in Cebu dus misschien komt dat nog wel van pas. Verder niet laat gemaakt, aangezien ik me nog steeds niet topfit voelde en er met name Philippijnen in die bar te vinden waren. In Manilla is verder weinig te beleven, het is vooral een vieze stad met enorm veel verkeer. Vanochtend heb ik mijn wekker gezet en ben ik naar een farmers markt geweest, met de metro en ik was de enige toerist. Ook op die markt geen enkele toerist te bekennen. Daar wat fruit gekocht, en heel snel door de afdeling vlees en vis gelopen, man wat stinkt dat toch altijd. Nog een verse kokosnoot gekocht, en verder niet erg lang gebleven en op het moment van schrijven heb ik daarnet een hostel in Puerto Princesa geboekt waar ik as zondag zal aankomen. Met een gratis airport service erbij, ook al is het maar 1,5 km lopen. Super geregeld! Ik ga nu even lunchen ergens, en dan zie Ik wel of mensen hier nog plannen hebben voor de rest van de dag. Het is niet echt een sociaal hostel heb ik gemerkt. Een Frans meisje boven mij ligt al 2 dagen in haar bed niets te doen en te slapen. En volgens mij is ze niet ziek.

As zondag gaat dus het echte Philippijnse avontuur van start met o.a weer enkele mooie duiken hoop ik. Ik begin op het eiland Palawan die met name om zijn mooie stranden bekend staat, en begin november zal ik dan naar Cebu vliegen, wat meer bekend is om mooie duikspots. Morgenochtend slaap ik nog lekker even lang uit, en dan kan het bijna niet anders dan dat ik morgenmiddag weer fit in het vliegtuig zit!

Groetjesss