I'm back ! :-)

Holaaaa!

Deze meid is weer veilig in het land aangekomen. Afgelopen zaterdag haalde Priscilla mij van het vliegveld. Uiteraard had ze Mila en Nino ook meegenomen. Daar ik veel eerder was geland dan de planning, belde ik haar op om te zeggen dat het makkelijker was om bij de aankomsthal te gaan staan, daar waar je kort kan parkeren. Een minuut later liep ik naar buiten en kwam ze al aangereden. Wat raar om je zusje en de kleintjes weer na zo'n lange tijd te zien, ook al voelde het gelijk weer heel gewoon, ook omdat we tijdens mijn reis regelmatig contact hielden. Hieronder volgt een verslag van bijna 3 weken Colombia, het laatste gedeelte van mijn wereldreis. Veel leesplezier!

Mijn reis in Colombia begon dus in Cartagena zoals ik in mijn vorige reisverslag al schreef. Daar deed ik het lekker rustig aan en wachtte ik tot dinsdagavond 29 augustus op Gratiella. Die was 's middags geland en verwachtte ik rond een uur of 7/8 in het hostel wat we hadden geboekt en waar ik enkele dagen ervoor ook al verbleef. Die ochtend was er nog iets vervelends gebeurd trouwens. Ik was wat boodschappen wezen doen bij een supermarkt. Toen ik die supermarkt uit kwam lopen, werd in aangesproken door een lokale man die vroeg of ik dollars naar pesos wilden wisselen. Toevallig had ik nog 95 dollar en deze had ik speciaal nog niet omgewisseld omdat de koers steeds onvoordelig was bij de wisselkantoren. Dus besloot ik ze te houden en hoop houden dat ik in andere steden tegen een gunstigere koers kon wisselen. Ik liep even met de man mee, die vervolgens zijn baas ging halen. Die baas kwam uit de verte aangelopen en liet mij 3 briefjes van 50.000 pesos zien wat het equivalent is van 50 dollar, wat ik had voorgesteld om te wisselen. Ik ben nog gaan checken bij andere straatverkopers of het briefje wel echt was en dit was het geval. Die baas zag er wel een beetje als een boef uit dus op dat moment had ik gewoon moeten zeggen nee dank je, geen interesse. Maar ik zag teveel dollartekens in mijn ogen want 3000 ipv 2700 pesos voor een dollar scheelt nogal als je 50 dollar gaat wisselen. Toen we bijna de transactie rond hadden, vroeg ik of hij wat kleiner geld erbij kan doen, aangezien sommige winkeliers weleens tekort aan wisselgeld hebben. Dus uiteindelijk liet hij mij 2 briefjes van 50.000 zien en de rest in wat kleinere coupures. Toen ik hem mijn 50 dollar gaf heeft hij waarschijnlijk in een split second de 2 briefjes met de meeste waarde eruit gehaald en mij alleen een deel van het kleingeld gegeven. Ik kwam daarachter toen ik al een stukje verder was gelopen. Ik kreeg een ingeving om het geld na te tellen en dit bleek dus maar 34.000 ipv 150.000. Ik was dus voor 39 dollar opgelicht. Pff, wat voelde ik mij stom zeg. Ik moet zeggen dat ik in Guatemala ook weleens geld op straat had gewisseld, en dit voelde ook heel goed. En dit keer voelde het verre van goed maar toch deed ik het. Naja, gelukkig was het maar omgerekend iets van 34 euro en geen 100, dan had ik misschien wel moeten janken, haha. Had die ochtend nog tegen mijn vader gezegd aan de telefoon van wat gaat mijn reis toch voorspoedig, nog geen 1x opgelicht, alleen is mijn geld een keer gestolen. Zal je net zien dat er daarna ineens zoiets gebeurd. Ik heb uiteindelijk er niet te lang over getreurd, de volgende dag een politierapport op laten maken, maar helaas krijg ik dit geld niet terug van mijn reisverzekeraar aangezien dit mijn eigen schuld is en ik het bij een wisselkantoor had moeten laten wisselen. Normaal ben ik ook vrij scherp met zulk soort zaken, maar dit ging toch te snel en dit is natuurlijk een truc wat vaak wordt gedaan bij toeristen. Zulke mannetjes worden daar erg rijk van, aangezien het gemiddelde loon per werknemer in Colombia erg laag is.

Enfin, laten we het weer over wat leukere zaken hebben. Nadat Gratiella was aangekomen dinsdagavond, zijn wij een kort rondje gaan lopen door Cartagena en hebben we ergens een hapje gegeten. Deze avond zijn we niet al te laat naar bed gegaan. De volgende dag hebben we door het oude gedeelte van de stad gelopen en hebben we onze 1e menu del dia geprobeerd. Voor iets minder dan 3 euro krijg je een soepje vooraf, en als hoofdgerecht in dit geval aardappelpuree, bietjes, 2 stukken kip en wat bruine bonen. Prima deal al zeg ik het zelf ;-) Daarna voelde Gratiella zich echter niet zo lekker, dus is zij eerder teruggegaan naar het hostel en ben ik nog wat verder gaan rondlopen. We besloten dan ook de volgende dag nog in Cartagena te blijven zodat Gratiella volledig kon herstellen. De volgende dag zijn we naar Santa Marta afgereisd en einde van de middag in Minca aangekomen. Minca is een dorpje wat hoger in de bergen. Het gave hostel wat we hadden uitgekozen ligt op 40 minuten afstand van het dorpje. De meeste mensen gaan in een jeep omhoog of achterop de motor, wat Gratiella en ik hebben gedaan. Dit was best een uitdaging, er lagen veel modderpoelen. Maar we hadden vertrouwen in de mannen die dit vaak al jarenlang doen, elke dag weer. Bij aankomst waren Joan en Allison er ook, 2 meiden die ik tijdens de San blas trip had leren kennen. Die avond namen we deel aan een gezellig familydinner. In dit geval een lekkere hamburger met frietjes erbij. De volgende ochtend besloten Gratiella en ik naar een uitzichtpunt te lopen. En die middag hebben we het rustig aan gedaan. Die avond stond er weer een lekker diner op het menu: spaghetti met knoflookbrood. De volgende ochtend kreeg ik een veel lagere rekening gepresenteerd dan verwacht, vermoedelijk omdat er een rekening op Natascha stond en 1 op Catharina (mijn paspoortnaam) Zo had ik iig de helft van de oplichting weer terugverdiend. Hierna namen we de jeep terug naar beneden, weer een hele beleving. We dropten onze tas in een hostel in Santa Marta en pakten hierna de bus naar Tayrona national park. De volgende dag deden we de hike naar cabo san juan, ongeveer 2,5 uur in totaal volgens mij. Met een hele hoge luchtvochtigheid, dus je zweet je rot. Heel lang hebben we niet op het strand gezeten, want we moesten ook weer een beetje bijtijds terug (voor het donker). Wel een heel mooi strand! Bij terugkomst zijn we van hostel veranderd, en wie komen wij daar weer tegen? Juist, Joan en Allison. De volgende dag was het tijd om naar Palomino te gaan, een kustplaatsje, slechts 1 uur rijden van Tayrona. Hier namen we onze intrek in een leuk en kleinschalig hostel met aardige eigenaren. Zij maakten ook heerlijke ontbijtjes 's ochtends. Hier hebben we 2,5 dag gerelaxed, want er was niet heel veel te doen. Na Palomino keerden we weer terug naar Santa Marta alwaar we het vliegtuig naar Medellin hebben gepakt.

In Medellin hadden we een hostel uitgekozen met een eigen kamer. Wel een erg slecht ontbijt met zoet wit brood, cornflakes, vies crossaintje etc. We vonden het dan ook niet erg om na 2 nachten een ander hostel te kiezen. In Medellin hebben we de comuna13 tour gedaan, erg interessant met veel graffiti. Ook zijn we 1 dagje naar Guatape geweest, een leuk, klein en kleurrijk dorpje ongeveer 3 uurtjes vanaf Medellin. Hier kun je ook een flink aantal trappen klimmen om mooi uitzicht over de stuwmeren te hebben. We hebben ook nog een poging gedaan om een keer op stap te gaan maar dit lukte niet echt. Toch lastig waar je dan precies moet wezen, en met zijn tweeën een beetje saai. Wel was het leuk om mensen te kijken. Ik heb nog nooit zoveel vrouwen bij elkaar gezien met bilimplantaten! Er wordt flink opgetut als men hier op stap gaat. Natuurlijk kwamen we hier (heel toevallig) Joan en Allison weer tegen. In de supermarkt dit keer.

Na Medellin was het tijd voor Salento. Hier hebben we een koffieplantage bezocht, en de cocora valley hike gedaan. Het was hier veel minder warm dan in Cartagena en de andere plekjes die we hier bezocht hadden, heerlijk! Na Salento, zijn we naar Bogota gegaan. Hier hebben we 2 nachtjes in een hostel weer onze eigen kamer gehad, en hebben we een uitstapje naar Villa de Leyva gemaakt, een dorpje op 4 uur rijden vanaf Bogota. De avond dat we aankwamen in Bogota moesten we nog avondeten, dus zijn we zomaar een cafeetje ingelopen. Kwamen we daar, bleek de helft van de menukaart niet beschikbaar te zijn. We hadden wel trek in een vegetarische lasagne, maar je raad het al, die bleek er ook ineens niet te zijn, je kon alleen lasagne met vlees en kip krijgen. Nou, doe die dan maar, want het was al half 9 inmiddels. Na behoorlijk wat tijd op ons eten gewacht te hebben, kregen we het dan eigenlijk. Op de kaart stond dat er ook salade en knoflookbrood bij zou komen maar nee hoor dit was er ook niet dus had ze maar zelf besloten ons 2 porties frietjes te geven. Dus wij begonnen aan de lasagne, maar ik proefde af en toe iets geks. Bleek dat we papier vonden. Dus wij allebei de rest van onze maaltijd controleren, bleken er gewoon grote stukken papier aan de lasagne nog vast te zitten, gedsie! Dus ik ben naar de keuken gelopen, in het Spaans uitgelegd dat wij dit niet gingen opeten en dat we ook niet gingen betalen en dat dit het gekste was wat we ooit hadden meegemaakt in een restaurant. Geen excuses niks. Gelijk maar een slechte review achtergelaten op tripadvisor. Dit restaurant is je geld niet waard! In Villa de Leyva zijn we nog omhooggeklommen naar een Jesus statute. Vrij steil en een beetje eng af en toe, dus we waren best trots toen we eindelijk boven waren. Bij terugkomst zijn we nog 1 nachtje in Bogota samen geweest, een beetje rondgelopen, lekker gegeten etc. Gratiella nam maandag een vliegtuig terug naar huis en ik afgelopen donderdag (alhoewel ik mijn ouders nog wel een beetje heb geprobeerd voor de gek te houden, hadden ze me toch wel verwacht 1 dezer dagen) Wellicht dat ik nog een keer terugga naar Colombia, in 2,5 week kan je niet alles zien van zo'n groot land. Ik vond de mensen er iig erg aardig, de natuur is prachtig en de keuken, die betaat vooruit uit frituur.

Inmiddels alweer enkele dagen in Nederland en het sporten en gezond eten weer een beetje opgepakt. De komende maanden neem ik de tijd om uit te zoeken wat mijn volgende plannen worden.

Foto's van Colombia op facebook volgen zsm! (en ook nog wat foto's van Nicaragua)

Groetjes van Natascha

Panama

Hello,

Sinds afgelopen donderdag ben ik in Colombia. Hier reis ik nog enkele weken met vriendin Gratiella rond voordat ik terugkeer naar Nederland. Heel veel zin om nog zoveel mogelijk van Colombia te zien maar ik kijk er ook erg naar uit om met familie en vrienden herenigd te worden!

De laatste keer schreef ik dat Panama mijn volgende bestemming zou worden. In Puerto viejo nam ik een vroege bus naar de grensovergang met Panama. Dit verliep allemaal zeer soepel. $8 exitfee bij het verlaten van Costa Rica, $4 entree fee in Panama en binnen de kortste keren stond ik in Panama. Ik kneep hem nog even toen ze om een ticket vroegen bij de immigratiepost van Panama omdat ze weleens moeilijk doen. Dwz dat je echt een ticket moet laten zien die bewijst dat je Panama verlaat. In mijn geval heb ik een ticket uit Colombia. Gelukkig, net als in Costa Rica, was dit in orde.

Na aankomst in Panama nam ik enkele bussen en een watertaxi naar bocas del toro samen met een jong Nederlands stelletje die in al in Cahuita had leren kennen. Daar nam ik mijn intrek in Heike hostel en heb ik verder die dag weinig meer uigevoerd. Het was er ook ontzettend warm. De volgende ochtend nam ik een watertaxi naar bambuda lodge op het eiland solarte. Natuurlijk probeerde ze meer weet af te zetten maar na 11 maanden heb ik wel geleerd om vol te houden en nooit meer dan de juiste prijs te betalen. Bambuda loge is een soort van budget resort waar zowel privekamers als dorms worden aangeboden. Het waren 3 hele relaxte dagen. En het eten was ook goed verzorgd al was dat wel wat duurder. Dus had ik wat broodjes, pindakaas etc. meegenomen zodat ik geen 25 euro per dag aan eten kwijt zou zijn. Ik nam elke avond deel aan het diner want dat was gezellig. Vooral de laatste avond was het een goed gerecht. 2 grote stukken gevulde kip op een bedje van pasta en een stukje knoflookbrood. Als toetje een brownie omdat het mijn laatste avond daar was. De 3e dag dat ik er was heb ik 5 uur in een kayak gezeten. Samen met een aardige, wat oudere vrouw uit Mexico. In 4 uur zou je het eiland rond kunnen maar dat klopte voor geen meter. Gelukkig zagen we dat op tijd in en zijn we halverwege teruggekeerd.

Na 3 nachten in Bambuda lodge keerde ik terug naar Colon en bleef ik hier nog 2 nachten. 1 dag om te relaxen en 1 dag om een fiets te huren en een strand genaamd bluff beach te bezoeken. Je kon hier alleen niet zwemmen vanwege te hoge golven.

Na Colon was het tijd voor the lost and found hostel. Om dit hostel te bereiken dien je ca. 20 minuten omhoog te lopen. Ik kan je vertellen dat dit best pittig was aangezien ik alles bij elkaar volgens mij meer dan 30kg meesjouw. Maar het ging opzich prima. Na aankomst heb ik ingecheckt en bleek ik voor 4 nachten een hele dorm voor mezelf te hebben. De reden dat ik er zo lang bleef was dat de 4e nacht gratis was en er ook een leuke sfeer heerste. Na het inchecken ben ik gelijk weer naar beneden gelopen om voor 4 dagen groente, fruit en melk in te slaan. En weer omhoog daarna. Elke dag heb ik zelf gekookt. Meestal pasta en als ontbijt havermoutpap. 1 avond deden we een trivia quiz wat erg leuk was. En 1 dag heb ik een trail gelopen met een meisje uit Duitsland. Dat stel met wie ik de grens was overgestoken naar Panama was er ook. We hebben ook veel gekaart. Ik heb zelfs een beginnerscursus klaverjassen gehad maar ik zal dat nog wat vaker moeten spelen om het goed te begrijpen.

Na dit hostel was het tijd voor Boquete. Hier wilde ik de hike doen (pianista) van de 2 vermiste meiden maar dit wordt alleen geadviseerd met een gids die heel duur is dus dat ging over. Wel leerde ik 2 meiden uit Venlo kennen en dat Nederlandse stel was er ook weer dus zijn we met zijn 5-en de lost waterfall (modderige) hike gaan doen.

Na Boquete stond er een lange reis naar Panama city voor de boeg in een veel te koude bus waar de airco op standje vrieskist stond. Hier heb ik het Metropolitan park bezocht waar ik o.a tucans, armadillo, luiaard en veel vlinders heb gezien. Ik bezocht dit met 2 zusjes uit Duitsland. Verder regende het behoorlijk in Panama city dus heb ik niet veel veel bijzonders gedaan. 1 avond nog met een aardige dame uit Israël enkele casino's bezocht. Echter stond het geluk niet aan onze zijde deze avond. Zij verloor 55 dollar en ik 11. Volgens mij was dit de 1e of 2e keer dat ik heb gegokt in mijn leven (roulette) wat eigenlijk best leuk is om te kijken, ook als je zelf niet eens mee doet.

Daarna moest ik beslissen hoe ik naar Colombia zou komen, per vliegtuig of met een dure trip op de motorboot. Het werd de tweede optie. Dit was een leuke trip. Vooral de eilandjes die we de 1e dag bezochten waren paradijselijk. Erg mooi. De groep was ook leuk, al waren er wel veel stelletjes maar de meeste stelden zich wel open. De 1e nacht kon ik een slaappil van iemand bietsen zodat ik zowaar 7 uurtjes in een hangmat heb kunnen slapen. De 2e nacht sliepen we op een eiland waar de kuna bevolking leeft. Na een tour door het dorp zag ik dat er ook een kamer met enkele bedden beschikbaar was. Dus waar de rest in een hangmat ging slapen, had ik een hele kamer weer voor mezelf, heel fijn! Ook kregen enkele stelletjes een kamer met bed. Voor 1 stel was dit zelfs onderdeel van hun huwelijksreis. Op de laatste dag gebeurde er nog iets geks. We werden uitgenodigd een ceremonie op een ander eiland bij te wonen ter ere van de geboorte van een meisje. Dit is 1 van de weinige gelegenheden waarbij alcohol mag worden gedronken dus er waren een hoop dronken mensen in de tent waar we binnen traden. Maar na 5 minuten werden we met een hoop geduw weggestuurd, blijkbaar waren we er toch niet zo welkom als het leek. Dus zijn we weer terug gevaren naar het eiland waar we zouden gaan slapen. Hier speelden we nog volleybal met enkele mensen van de kuna bevolking en ook werd er gedanst. Na nog wat gefeest op het strand ging ik om 1 uur slapen en nam ik 2 reisziektepillen in en daar heb ik nog 5 a 6 uurtjes mee kunnen slapen in de hangmat. Al met al vielen de zorgen over het slapen in de hangmat dus erg mee.

Sinds eergisteravond ben ik in Cartagena en hier wacht ik op Gratiella die morgenmiddag om 5 uur lokale tijd landt. Zin in de laatste weken van mijn reis!

Ik zie jullie snel :-)

Nicaragua en Costa Rica

Hola!

Een hele goede middag vanuit Cahuita, Costa Rica. Dit is een klein dorpje aan de Caribische kust. Morgen vertrek ik naar Puerto Viejo, hier een halfuurtje vandaan en daarna ben ik van plan op vrijdag de grens over te steken naar Panama.

Eerst wil ik jullie nog vertellen over Nicaragua. In mijn laatste verhaal schreef ik dat ik naar San Salvador ging zodat ik vanuit daar de grens naar Nicaragua kon oversteken. In San salvador nam ik een taxi naar het hostel waar ik verbleef en bleek ik de hele kamer voor mijzelf alleen te hebben. Die dag ben ik alleen even naar de supermarkt gelopen en vroeg naar bed gegaan want de volgende morgen ging de wekker erg vroeg. Iets voor 6en pakte ik de bus naar een terminal vanaf waar de 2e bus die ik nodig had zou vertrekken. Ik had op internet een goede uitleg gevonden van hoe je het beste naar Nicaragua kon reizen dus dat heb ik overgeschreven en precies gevolgd. Uiteraard volgende nog een 3e bus, een 4e bus en wat wachttijd bij de grens maar dat ben ik inmiddels wel gewend. Het was maar goed dat ik die dag op tijd begon want pas om 7 uur in de avond arriveerde ik dan eindelijk in Leon, Nicaragua. Alles verliep prima, alleen het is en blijft natuurlijk een lange en vermoeiende reis. Grote voordeel is wel dat je enorm veel knaken bespaart om lokale bussen te gebruiken. En ik vind het steeds een leuke en leerzame ervaring en de bus mannetjes zijn niet te beroerd je te helpen met het sjouwen van je tas en je de juiste bussen aan te wijzen. Eenmaal in Leon aangekomen had ik de 1e nacht een kamer met airconditioning, erg lekker. Die nacht heb ik dus weer als een roosje geslapen. De 2 dagen daarna heb ik eigenlijk weinig speciaals ondernomen. Door de stad gelopen, en zaterdagavond wat kip gekocht aangezien het die avond bbq night was. Zelf een marinade in elkaar geflanst met de gratis items die voor handen waren in de keuken en ik moet zeggen het smaakte heerlijk. Ook een leuke manier om andere backpackers te leren kennen aangezien iedereen normaal gesproken veel op zijn of haar mobiel bezig was (en daar doe ik zelf ook aan mee, i know). Er was een man die een iguana had gekocht op de markt en deze op de bbq ging leggen. Zag er niet echt lekker uit. Ik kon trouwens helaas niet de kathedraal op, aangezien dit in het weekend gesloten is.

Na het weekend in Leon te hebben doorgebracht, vertrok ik maandag naar Esteli, meer in het noorden. Mensen bezoeken dit plaatsje met name om de somoto canyon te bezoeken. Maandagmiddag bezocht ik een sigarenfabriek. Meneer Iguana was er ook. Niet alleen een liefhebber van iguanas maar ook van sigaren dus. Leuk om de (kleine) productie te zien maar het deed pijn aan mijn keel, ogen en neus, zo sterk was het. Ik vond ze ook niet lekker ruiken dus heb ik er niets gekocht. De volgende dag nam ik de bus naar Somoto, relaxte ik een dagje en boekte ik een tour met een gids naar de Canyon voor de volgende dag. Lange tijd waren wij de enige in het park. En hoewel enkele mensen het zonder gids doen was ik wel blij dat er iemand mee was met mij. Het was veel over rotsen klimmen en af en toe een stukje zwemmen. Weet niet of ik zelf alleen de juiste weg ook had gevonden. Op de terugweg van Somoto naar Esteli raakte ik aan de praat met 2 meiden die ook net klaar waren met de tour. Samen spraken we af de volgende ochtend vroeg op te staan en een wandeling (met Engelse gids) door Miraflor te maken. Ik wilde eigenlijk een homestay doen maar dan zou ik dat alleen moeten doen en een dagtripje met andere mensen leek me wat gezelliger. Uiteindelijk was die wandeling niet heel veel aan, we bezochten een waterval en zijn naar een mooi uitzichtpunt gelopen. De volgende dag nam ik de bus naar Matagalpa. Hier heb ik een klein chocoladefabriekje bezocht. Dit is een vrij eenvoudig proces. De bonen worden geplukt, de schil wordt eraf gehaald (met de hand), dan wordt het gesmolten, suiker erbij, afkoelen tot circa 25 graden (allemaal machinaal) en dan een paar uurtjes in de koelkast waarna het verpakt kan worden (met de hand) Zelf vond ik de chocolade die ik heb geproefd en gekocht te suikerig. Maar wel een veer in mijn reet van een groepje Amerikanen die het oh zo bewonderenswaardig vonden dat ik alleen reisde, zonder vooraf georganiseerde tours en zich afvroegen waar ik Spaans had geleerd. Een beetje op school, en dat ik redelijk Frans spreek helpt ook wel goed. Het is al iets vooruit gegaan intussen. Wel fijn, want ik heb het idee dat je dan minder snel wordt afgezet etc.

De dag erna nam ik de bus naar Granada. Vond ik een leukere stad dan Leon, wel enorm benauwd weer. De volgende ochtend heb ik nachtje in lago apoyo geslapen. Helaas viel het weer erg tegen en heb ik niet kunnen zwemmen of kayakken. De volgende dag en de dag erna bleef ik nog in Granada want die woensdag was het een feestdag dus reed er geen transport. Donderdag nam ik een bus en boot naar isla ometepe. Gelukkig kon ik een taxi delen met 2 mensen uit Zwitserland aangezien het transport nogal lastig is op dit eiland. Er gaan maar een paar bussen per dag en taxiprijzen zijn vrij hoog. Eenmaal in santa cruz aangekomen, bezochten we ojo de agua wat eigenlijk een soort zwembad is. Terug kwam er maar geen bus aan en hebben we gelukkig kunnen liften. Een aardig stel uit Spanje kon ons afzetten. Verder had ik geen zin om nog meer met die Zwitserse mensen op te trekken aangezien ze asociaal waren, ze spraken namelijk alleen maar Duits, ook als ik bij hen stond. En Zwitsers Duits is erg lastig te verstaan. Die dag erna wilde ik naar een dorpje (Balgue) verderop (3.5km) lopen. Ik had daar een leuk hotel gezien gereserveerd. Vrij snel liepen de zweetdruppels langs mijn hoofd dus ik was blij toen er een lokale jongen stopte en vroeg of ik een stukje achterop wilde. Uiteraard, al is het altijd wel een uitdaging om al mijn bagage te vervoeren (3 tassen waarvan 1 nog steeds veel te zwaar) Die dag huurde ik een fiets en heb ik wat rondgereden. Die avond checkte Julia in, een meisje uit Nieuw Zeeland die ik al eerder was tegengekomen in Leon en Esteli en de volgende dag besloten we te kayakken. Halverwege begon het enorm te regen maar gelukkig was dit van korte duur. De volgende dag deelde ik een taxi met 2 USA girls en een Frans meisje met haar vader om ons af te laten zetten bij een waterval. Gelukkig maar, want die taxi kost 50 dollar. En dat is toch wel een flink bedrag als je dat in je uppie neer moet tellen. De reden dat het zo duur is, is omdat de weg ernaartoe niet geasfalteerd is.

De volgende dag deelde ik weer een taxi terug naar de main ferry met Julia en die Franse mensen. En lieten we ons afzetten in San Juan del sur, een enorm toerstisch surfplekje dichtbij de grens met Costa Rica. Julia en Sem, een andere kiwi namen de volgende dag een surfles. Ik denk toch dat ik daar weinig talent voor heb. Ik zou het wel heel graag nog een keer leren maar dan gratis :-) ik maakte wat foto's van ze en relaxte op het strand. Enorm mooie en zonnige dag. Bij terugkomst bleek er een meisje te zijn ingecheckt uit Canada die ik eerder in Leon zag en zij wilde ook zsm de grens over naar Costa Rica. De volgende ochtend bezocht ik een jesus statute met mooi uitzicht en de dag erna staken we de grens over naar Costa Rica. Dit ging weer prima, bij immigratie Costa Rica werd wel om een uitreisticket gevraagd. Mijn uitgeprint overzichtje vanuit Colombia naar huis was gelukkig voldoende aangezien je ook weleens hoort dat je echt een bewijs moet hebben dat je Costa rica binnen een bepaald aantal dagen verlaat. Die avond kwamen we rond etenstijd aan in la fortuna. 14 dollar per nacht voor een dorm, alsof het niets is. Maar het was wel een relaxt hostel, met airco, een keuken en een zwembad. Aangezien ik wat levensmiddelen in Nicaragua had gekocht en meegenomen in Costa Rica maakten we die avond een simpele maar smaakvolle vegetarische pasta. Het is hier toch allemaal wat duurder dus ik ben wel blij met mijn voorraadje havermout, rijst etc. De volgende dag bleek de bus naar een park wat we wilde bezoeken al te zijn vertrokken en begon het ook nog eens erg te regenen. De taxiprijzen die we aanhoorden waren ongelofelijk hoog dus moesten we iets anders bedenken om te doen. Dat werd een waterval. (Alweer) dit keer met 15 dollar entree terwijl die in Nicaragua slechts 3 dollar was. Ik had toen al wel besloten dat ik niet al teveel tijd in Costa Rica zou gaan doorbrengen. Het is het beste hier een keer terug te komen en dan een auto te huren met iemand. En een grote zak geld mee. Afgelopen zaterdag reisde ik van La foruna naar Cahuita via San José, de hoofstad. Zonder opgezocht te hebben wanneer de laatste bus uit San José zou vertrekken. Gelukkig had ik de 1 na laatste en kwam ik hier rond half 7 aan. Gister heb ik een anima rescue center bezocht en vandaag een National parc. Niet heel veel dieren kunnen spotten, wel wat aapjes, eekhoorns, en een luiaard (sloth). Gisteravond hoorde ik nog van een Nederlands meisje dat er een man is verdronken op het strand in dat park. Bleek net gegeten te hebben en ook kon hij niet goed zwemmen. Ze hebben hem 20 minuten gereanimeerd maar er was niets meer aan te doen. Blijkbaar heb je hier rip current op sommige plekken dus het zal wel vaker voorkomen dat mensen verdrinken.

Morgen reis ik dus naar Puerto viejo, en dan ga ik later deze week de grens over naar Panama. De 1e plek die ik daar zal bezoeken zal bocas del toro zijn. Uiteraard ga ik niet alleen de jungle in aangezien meerdere mensen daar zijn verdwenen.

Hasta luego! (Foto's van Nicaragua post ik pas als ik weer in NL ben, heb ze namelijk allemaal met mijn telefoon gemaakt en deze al op mijn harddisk gezet) Enkele foto's van Costa Rica kunnen jullie wel zsm verwachten!

Van Guatemala naar El Salvador en Nicaragua

Hola!

¿Como estas? Yo estoy bien.

In mijn laatste verhaal schreef ik dat ik in Xela was aangekomen en daar de opties voor vrijwilligerswerk en een 3 daagse trekking naar lake atitlan zou bekijken. De 1e week in Xela heb ik het rustig aan. Ik ben o.a naar een niet toeristische markt geweest met een Pools meisje uit het hostel waar ik verbleef, genaamd casa seibel. Op deze markt waren wij de enige toeristen en het was er ontzettend druk. Er wordt voornamelijk fruit en textiel verkocht. Halverwege de ochtend schreeuwde het Poolse meisje ineens en hoorde ik dat iemand haar Ipad probeerde te stelen. Gelukkig stond ik niet ver van haar vandaan, dus heb ik gelijk de hand van de mogelijke dievegge vastgepakt zodat zij iig niet kon ontsnappen en ook de Ipad van de grond geraapt aangezien ik had gehoord waar die op de grond was gevallen. Wat bleek, zij was vastgezet middenin een druk gangpad door enkele locals en zo had iemand die Ipad uit haar tas gegooid. Dus dat was even schrikken, maar gelukkig heb ik direct in kunnen grijpen. Ook niet zo slim van haar om een Ipad mee te nemen in een tas die niet goed dicht zat. Ik had zelf alleen mijn telefoon mee en een beetje geld en dit in mijn moneybelt gedaan en deze weer in mijn broek weggestopt. Zo verklein je de kans dat er iets van je gejat wordt. We zijn daarna niet meer heel lang op de markt gebleven en hebben bijna niets gekocht. In diezelfde week ben ik ook nog met een Engelse jongen uit het hostel naar een andere markt geweest, genaamd Minerva. hier vertrekken ook de bussen naar andere bestemmingen. Dit is een markt waar je voor heel weinig geld heel veel groente en fruit kan kopen. Voor 4euro30 kocht ik het volgende: een bosje koriander, 4 avocado´s (waarvan ik er 2 heb moeten weggooien helaas), 1 papaja, 1 brocolli, een zak havermout, 5 tomaten, 6 wortelen, 12 kleine bananen, 800gr. aardappels en 5 uien. Geen geld toch? Op die markt werd ook nog even flink gevochten tussen 2 mannen, 1 jonkie en 1 oudere en je raadt het al, de oudere werd door het jonkie in elkaar geslagen. Naar om te zien, ging vast om iets kleins. Wonder boven wonder had de oudere meneer alleen een beetje bloed op zijn neus.

Die week verstuurde ik ook enkele mails naar vrijwilligersorganisaties. Helaas kreeg ik maar 2 reacties. 1 van een plaatselijk schooltje en 1 van een grotere organisatie maar daar moest je een flink bedrag vooraf betalen zodat zij een geschikt bedrijf voor je uitzoeken maar dat heb ik niet gedaan uiteraard. Ik ga niet betalen om vrijwilligers werk te doen. Zeker niet omdat ik het maar 1 of 2 weken van plan was te doen. Dus reageerde ik op de mail van de directeur van het plaatselijke schooltje en ging ik daar zaterdagochtend langs om e.e.a te bespreken. Het klonk allemaal wel leuk dus begon ik die maandag erna al met een aantal lessen Engels geven. De volgende dag en woensdag vergezelde Ronni, de jongen uit Engeland mij. Maar al snel kwamen we er achter dat de groepen een erg laag niveau hadden en ook was de directeur niet enthousiast en ook leek het hem niet al te veel kunnen schelen welke onderwerpen we zouden behandelen. Daarna heb ik de week wel volgemaakt maar raakte ik wel steeds minder gemotiveerd om ze iets bij te brengen. Veel kinderen waren ook behoorlijk vervelend en luisterden slecht. Ik hoorde ook dat er die week erop geen lessen zouden zijn maar activiteiten. Dus dat was ook wel jammer. Toch besloot ik om die week erop dan ook maar te gaan. Wat mij vooral irriteerde is dat je niet goed geïnformeerd werd en dat er soms ook een les uitviel die ik al had voorbereid maar waarvan ik pas laat op de hoogte werd gesteld dat die niet meer doorging. Echt onprofessioneel maarja het is Guatemala, geen Europa. Op deze school hielp ik trouwens ook elke middag mee met huiswerk voor kleine kindjes. Dit was ook wel lastig want voor mij is het ook al heel lang geleden dat ik op school zat en je weet niet op welke manier zij het uitgelegd krijgen. De week van de activiteiten besloot ik om 2 middagen niet te komen op mijn eigen school maar deze te gebruiken om bij de school van Ronni te kijken. Dit is een veel fijnere school met een groep van rond de 50 kinderen. Deze school is een aantal jaren geleden opgericht door een Nederlandse man die enkele jaren terug is overleden aan kanker. Nu wordt deze school door een Nederlandse meid van mijn leeftijd gerund. Hier komen de kinderen in de middag van 2 tot half 5. Ze spelen hier buiten of binnen, afhankelijk van het weer. Ook krijgen ze om 3 uur iets lekkers met een nutritional drankje aangezien de meeste kindjes veel te klein en dun zijn voor hun leeftijd. Deze school staat namelijk in 1 van de armste wijken van Xela. De kinderen kunnen hier fietsen, rollerskaten, touwtje springen, noem het maar op. De vrijdag van de 3e week nam ik afscheid van de andere leraren op mijn eigen school en kreeg ik nog een mandje met lekkers van de kids omdat het dia de maestro was. Dit betekent dag van de leraar. In de weekenden trok ik steeds op met een leuk clubje mensen uit mijn hostel: een meisje en jongen uit Engeland en een meisje uit België. Een aantal keren zijn we op stap geweest en ook zijn we naar de chichitenango markt geweest. Dit is een leuke en grote markt waar je heel veel mooie handgemaakte spulletjes kan kopen. Ook maakten we een aardbeving mee. Die nacht om 1 uur ging heel mijn bed heen en weer en ook het gebouw zelf natuurlijk en de ramen. Ik dacht even dat het een aanslag was. Sowieso had ik mijn oordopjes in waardoor ik het vrij laat door had. Veel stenen in bed maar daarna zijn we weer verder gaan slapen aangezien niemand gelukkig gewond was geraakt. Wel apart om mee te maken trouwens!

Na 3 weken was het mooi geweest. Ik moet ook zeggen dat het bijna elke dag regende in Xela. Meeste regen die ik tot nu toe op een plek heb gehad. Inmiddels was ik ook bij enkele organisaties naar die trekking gaan informeren. De meeste mensen doen die met quetzaltrekkers maar deze is wel het duurste van allemaal. Helaas was ik genoodzaakt de tour ook met hen te boeken daar de andere organisaties minder frequent gaan en ook heb je dan minimaal 3 personen nodig. Gelukkig waren er een aantal meiden in Casa seibel die de trekking ook voor die dinsdag erna gingen doen dus dat bleek wel gezellig. Maandagavond was er een meeting om 6 uur om alles door te spreken en alvast een slaapmatje, slaapzak, regenjas en huurtas mee te nemen terug naar het hostel. Ik had de meeste dingen al klaargelegd dus ik hoefde deze alleen nog in die tas te stoppen. Wel weer een aardig gewicht alles bij elkaar maargoed ik ben een sterke meid dus dat moest goedkomen :-)

De dag erna dus om even voor 5 uur uit bed om vervolgens naar quetzaltrekkers te lopen en daar te ontbijten. Hierna moesten we een stukje lopen naar een busstation vanwaar we met een bus naar het startpunt werden gebracht. Hier ging het gelijk aardig omhoog maar voor ik het wist hadden we het lastigste gedeelte al gehad, in totaal was het denk iets minder dan 2 uur steil omhoog lopen. De rest van de dag was het redelijk flat en goed te doen. In totaal liepen we die dag zo'n 18km, ongeveer 6 uur in totaal. De lunch was prima verzorgd met guacemole, volkorenbrood, tortilla chip, frigoles en veel groentjes. Die avond sliepen we gelukkig binnen, wel nagenoeg op de grond. We hebben veel geluk met het weer gehad tijdens de tocht, de zon scheen vaak en dan zijn de uitzichten een stuk mooier en ook was alles mooi groen. De 2e dag moesten we iets langer omhoog klimmen, echter was dit wel wat meer verspreid over de dag. Ook hielden we een klein wedstrijdje om zo snel mogelijk 'record hill' op te klimmen. Dit is een punt die je bereikt na 200 meter vrij steil omhoog. Ik was al snel buiten adem maar probeerde toch nog een goede tijd neer te zetten en dat is vrij goed gelukt: 16min42. Een marathonrenner uit onze groep deed er bijna 11 minuten over. Die dag gingen we ook nog omhoog op wat ze de cornfield of death noemen. Blijkbaar had ik nog wat energie over want ik was als 1 van de eerste boven. Die avond konden we allemaal genieten van een heerlijke warme douche maar moesten we uiteraard wel weer op de grond slapen. Ook een heerlijk diner met o.a een flink stuk kip. Het eten was echt prima verzorgd alle 3 de dagen. De volgende ochtend moesten we om half 4 eruit zodat we de zonsopgang op de lake konden bekijken. Deze viel echter tegen en ook begon het flink te regenen. Hierna moesten we een paar uur vanaf rotsenpaadjes naar beneden lopen waarbij ik natuurlijk weer een x moest vallen. Ik ben niet zo'n held met snel afdalen dus gleed ik 1x van een rotsje af. Gelukkig viel de schade mee. Deze dag was het minst zwaar. Dag 2 liepen we trouwens ook rond de 18km. Dag 3 waren we al rond 10 uur klaar maar we waren ook wel enorm vroeg begonnen natuurlijk. Na het eindpunt hebben we koffie gedronken en werden we daarna met een pick up truck van San Juan naar San pedro gebracht waar we hebben geluncht. En waar onze bagage werd afgeleverd.

Daarna was het tijd om een hostel te gaan zoeken maar niets sprak ons echt aan. Toen besloot ik, samen met een ander NL meisje, 2 Duitse meisjes en een Engelse jongen naar santa cruz te gaan, een dorpje langs het lake waar het rustiger is. Dus hebben we daar in een heerlijk hostel ingecheckt en 2 avonden genoten van een 3 course diner. Hadden we wel verdiend na 3 dagen flink lopen. Daar hebben we voornamelijk gerelaxed, en nog een ander dorpje, San marcos bezocht. Prima weer ook beide dagen. Die zaterdag erop was het voor mij tijd om terug te gaan naar San pedro om 2 vrienden uit Xela te ontmoeten. Inmiddels was ik wel erg verkouden geworden dus heb ik het vooral rustig aan gedaan daar en vroeg naar bed gegaan elke avond.

Afgelopen maandag ben ik om 4 uur opgestaan om de 1e bus in de richting van el Salvador te pakken. In totaal heb ik in 3 bussen gezeten totaan de grens van el Salvador. Daar wat quetzali die ik nog over had omgewisseld naar US dollars voor een meer dan prima wisselkoers. Ze betalen in El Salvador namelijk met dollars. Na de grensovergang nam ik nog eens 2 bussen totaan Santa Ana de 2 na grootste stad na San Salvador. Alles ging vrij soepel! Maandagavond was ik om 9 uur erg moe dus heb ik die nacht 11 uur geslapen. Gister ben ik naar een cathedraal gelopen. Er zijn hier bina geen toetsten en ik moest ook gaan bedenken wat ik hierna ga doen. Pinnen wordt hier lastig dus ik ben van plan om niet al te lang in el Salvador te blijven en kijken of ik uitkom met de cash die ik nog in dollars heb. Sowieso lijkt me dit land niet echt om alleen te reizen. Accomodatien en eten zijn vrij duur hier. Het enige wat goedkoop is, is transport. Morgen wil ik naar San Salvador, de hoofstad en niet de meest veilige stad van dit land maar als je in de toeristische gebieden blijft moet t ok zijn. Ik ga alvast een hostel voor morgenavond reserveren en dan wil ik vrijdag of zaterdag via Honduras naar Nicaragua. Ik heb op internet een manier gevonden hoe dat het goedkoopst kan dus dat ga ik proberen. Komt vast goed !

Mijn volgende verhaal zal daarom vanuit Nicaragua zijn.

Tot horens !

Liefs, Natascha

P.s : zal vandaag proberen wat foto's van Guatemala op Facebook te zetten.

Guatemala, wat ben je mooi!

Beste lezers,

Inmiddels ben ik alweer bijna 3 weken aan het rondreizen door het prachtige Guatemala.

In mijn laatste verhaal schreef ik al dat ik niet al te lang in Belize ben gebleven. En daardoor nog enorm veel Belize dollars over had. Daar ik deze met mijn creditcard had moeten opnemen was ik erg veel extra kosten kwijt aan deze transactie. Ik had in San Ignacio tevens rondgevraagd wat de koers zou zijn bij de grensovergang met Guatemala en deze bleek niet al te best. Om nog meer verlies te minimaliseren ben ik uiteindelijk op straat het teveel aan Belize dollars naar US dollars gaan omwisselen, in winkels en op straat met Amerikanen en andere mensen die wel wat dollars konden afstaan. Ik ben en blijf en zakenvrouwtje! De volgende dag heb ik rond 8 uur in de morgen een taxi genomen naar de grensovergang met Guatemala. En hier een klein bedrag aan Belize dollars naar Quetzali, de munteenheid van Guatemala, omgewisseld. Natuurlijk niet bij het eerste mannetje, anders wordt je enorm afgezet. Hierbij komt de currency converter app ook altijd van pas. Na een exit fee voor Belize te hebben betaald (hier was helaas niet onderuit te komen), liep ik een brug over om daar een busje te pakken naar Flores in Guatemala. Maar toen merkte iemand op dat ik nog geen stempel van Guatemala in mijn paspoort had, hoe stom kan je zijn. Helemaal vergeten, dus ik weer terug in de hitte over die brug om een stempel van binnenkomst te halen. Dit was gelukkig zo gebeurd en al snel daarna zat ik in een busje naar Flores. In het busje kon ik wat Spaans oefenen met een lieve familie uit Belize. Na 2 a 3 uurtjes werden we afgezet in Santa elena vanwaar ik een tuktuk nodig had om bij mij hostel in Flores te worden afgezet. De juiste prijs hiervoor is 5 Quetzali echter proberen ze toeristen 10 te laten betalen. Uiteindelijk regelde de vader van het gezin een tuktuk mannetje voor mij voor 5 Quetzali. Echter toen ik bij het hostel werd afgezet en de chauffeur een briefje van 20 Quetzali gaf, kreeg ik maar wisselgeld van 10 terug. Najaaa zeg, wat is dit nu voor bullshit. Begon die erover dat 10 de juiste prijs was want ik had een grote tas bij me. Nou dat dacht ik even niet meneertje tuktuk. We hadden 5 afgesproken. Natuurlijk ken ik het zinnetje 'ik ben niet gek' in het Spaans dus dit en nog wat andere dingen schreeuwde ik tegen hem. Niet keihard natuurlijk, ik wilde de scène niet groter maken dan die was. Maar ik wilde meneertje wel even duidelijk maken dat ik niet met mij laat sollen en dat hielp uiteindelijk, het briefje van 20 kreeg ik terug, wisselde ik om naar kleiner geld en zo kon ik alsnog 5 betalen. Zo zie je maar weer, de aanhouder wint en je moet je nooit te snel laten afschepen, dat heb ik inmiddels wel geleerd na meer dan 8 maanden reizen. Wat basis kennis Spaans is natuurlijk wel handig hierbij anders wordt het een lastig verhaal.

Na dit voorval checkte ik in bij het leuke hostel los Amigos, wel helaas zonder keuken. Die dag heb ik verder niet heel veel ondernomen, behalve wat geld uit de automaat proberen te halen. Kon helaas weer alleen met mijn creditcard. Ook maar maximaal 250 euro per keer waar je niet super lang mee kan doen. Ook was het bloedheet in Flores, zo'n 42 graden gevoelstemperatuur. Weer erg zweten dus. Wat wel leuk was is dat ik dus op zoek was naar een geldautomaat en dat er op een gegeven moment een vrouw op de scooter kwam aangereden met de vraag of ik ergens naar op zoek was en die bracht me dus naar een ATM. Erg aardig. Ik wilde niet zomaar bij de eerste de beste automaat met mijn creditcard pinnen dus wilde ik ook nog even in Santa elena wat automaten proberen. En je raad nooit wie ik daar weer tegen kwam, diezelfde vrouw op de scooter, haha. Of het allemaal gelukt was en of ik een lift terug wilde naar Flores, zo lief! Zij zette me uiteindelijk af bij een supermarkt waar ik wat boodschapjes kon doen. Achteraf ben ik erachter gekomen dat ik toch wel met mijn normale bankpas kan pinnen bij bepaalde geldautomaten, maar misschien moet je geluk hebben dat de automaat vol zit met flappen. Dus de gratis scooterritjes zorgden gelukkig weer voor een positieve ervaring na dat stomme akkefietje met meneer tuktuk. De dag erna besloot ik nog even rustig aan te doen en een tour naar Tikal te boeken voor de volgende ochtend. De early bird tour wel te verstaan. Dit betekent voor 04.00 uit bed, dus de avond ervoor ben ik vroeg naar bed gegaan. Het voordeel van zo vroeg beginnen is dat je de hitte en drukte voor bent en je met een beetje geluk bijna de enige groep bent. Ik twijfelde ervoor wel even of ik weer ruines wilde bezoeken na er al zoveel in Mexico te hebben gezien maarja ik was er nu toch dus dan doe je het toch maar wel. De dag ervoor was ik trouwens nog hard op mijn reet gevallen omdat ik zeewier niet had opgemerkt. Met mijn camera in mijn hand helaas, maar gelukkig deed ie het erna nog, er zit nu alleen een kleine beschadiging op en ik moet eigenlijk nog even wat vuil met een tandenstoker oid eruit halen. Ik heb wel het idee dat ie vaak niet scherp stelt dus misschien moet ik er even mee langs de speciaalzaak waar ik het apparaat heb aangeschaft als ik terug ben in NL. Die middag wilde ik nog even een dutje doen want ik was toch wel moe na dat vroege opstaan en ook wel aardig wat lopen maar dat was onmogelijk in de hete kamer. 'S avonds nog even wat streetfood genomen, geen culinaire hoogstandjes maar wel lekker goedkoop. Na 3 nachtjes in Flores vervolgde ik mijn reis naar Poptun, zo'n 2 uurtjes rijden. Hier had ik een mooie accomodatie gevonden wat afgelegen ligt. Een Duits meisje die ik in het hostel in Flores leerde kennen had er ook wel oren naar daarheen te gaan dus zij was daar al een dagje eerder dan ik.

De volgende dag zat Uliana daar dus al en na het inchecken heb ik wat geluncht en zijn we later die middag een stukje gaan wandelen naar een viewpoint. Verder kon je ook nog wat grotten bezoeken in de buurt maar daar had ik geen interesse in (ik heb namelijk al genoeg grotten in Azië gezien) In de omgeving was verder niet heel veel te doen, dus ben ik alvast een hostel gaan reserveren voor mijn volgende bestemming Livingston. De volgende ochtend ben ik vroeg vetrokken naar Rio dulce. Omdat de accomodatie waar ik verbleef zo afgelegen lag, konden zij wel een tuktuk mannetje voor mij bellen maar dat viel duurder uit dan de dag ervoor dus besloot ik te gaan lopen naar de hoofdweg en daar dan een tuktuk aan te houden. Maar toen ik net een klein stukje aan het lopen was, stopte er een man met een pick up truck met veel hout, en hij bood een lift aan. Ik werd ergens in een straat in Poptun afgezet, en als ik dan even zou wachten kon hij me wel bij het busstation afzetten maar eerst moest het hout worden uitgeladen. Dit duurde me te lang en ik wilde de bus niet missen dus ben ik zelf gaan lopen. Halverwege werd ik geroepen door een mannetje van een bus met de vraag waar ik heen ging en toevallig was dat de bus die naar Rio Dulce ging. Dat is dus zo fijn aan Guatemala, in drukke straatjes wordt er langzaam gereden om zoveel mogelijk mensen in die bus te krijgen. Dus je hoeft vaak niet eens helemaal naar het busstation te lopen. Maar het zal ook af en toe geluk zijn dat de juiste bus snel beschikbaar is. In Guatemala gaat het dus zo dat er naast de chauffeur altijd een extra vrouw of man meerijden die het geld bij de passagiers verzameld. Deze persoon springt dus steeds in en uit de bus om mensen met hun bagage te helpen, om verkopers van frisdrank en allerlei ander waar binnen te laten en een stukje te laten meerijden en ze onthouden dus steeds wie er nieuw is binnengekomen en wie er al betaald heeft. En deze persoon schreeuwt ook steeds uit het raam waar de bus heen gaat. Ik vind het wel grappig allemaal, er wordt vrolijke zumba muziek gedraaid en je zit vaak als enige toerist in zo'n bus. Bovendien wordt mijn tas vaak direct aangenomen en bovenop de bus gelegd zodat ik zelf heel weinig hoef te sjouwen. De meeste toeristen kiezen ervoor om zich in een shuttle te laten vervoeren maar dit is veel duurder. Nou moet ik zeggen dat het op sommige trajecten een lastig verhaal wordt om met de lokale chicken bussen, zoals ze hier worden genoemd, te reizen maar ik probeer die mogelijkheid altijd te bekijken. Ik heb zelf nooit veel haast, dus dan probeer je toch zo goedkoop mogelijk transport te regelen. Ook al kost het dan soms veel tijd, je bent wel weer een lokale ervaring rijker. Eenmaal aangekomen in Rio dulce kocht ik alvast een kaartje voor de boot naar Livingston. Deze ging pas enkele uren later dus in deze tijd heb ik wat boodschapjes gedaan, wat rondgelopen in het plaatsje en US dollars op straat en bij een bank naar Quetzali omgewisseld aangezien ik dus nog steeds in de veronderstelling was geen geld met mijn normale bankpas te kunnen pinnen en ik zo min mogelijk extra kosten kwijt wil zijn aan pinnen. Na al dat gewissel zat ik dus weer ruim in cash en ging ik met een goed gevoel naar Livingston. De reden dat ik wat meer cash wilde is omdat ik na Livingston naar Semuc Champey zou gaan en je daar niet kon pinnen en alles contant af moest rekenen. En sowieso is het niet fijn om heel weinig geld op zak te hebben, dus ik had echt wat meer nodig. Na dat dus geregeld te hebben, en een heftig bootritje waarbij we het op het einde niet droog hielden en waarbij we behoorlijk op en neer gingen, kwamen we na een uurtje aan in Livingston. Hier nam ik mijn intrek in casa de la iguana, een leuk hostel maar waar ik uiteindelijk toch een wat mindere ervaring aan overhield.

De volgende ochtend ben ik met een meisje uit Canada, Hailey, een stukje gaan rondlopen op het eiland. We bezochten een begraafplaats, en zij deed daarna een kookcursus. Ik ben daarna verder gaan lopen maar zag dat er iets uit mijn been stak. Misschien een teek? Op de begraafplaats stond het gras hoog. Dus ben ik even naar Hailey terug gelopen die met haar nagels het eruit probeerde te krijgen. Omdat ik het toch niet helemaal vertrouwde en ik nog iets zag zitten, ben ik nog even langs een soort van huisartsenpost gegaan. Daar werd ik meteen goed geholpen en een zuster haalde het restant weg. Ook kreeg ik een recept voorgeschreven die ik moet ophalen bij het kleine apotheekje in hetzelfde gebouw. Bleek er ook een vloeistof voor in een spuit bij te zitten, ik dacht dat ik alleen wat pillen zou krijgen. Dus ik vroeg wat dat was en ze gaven aan dat ik een injectie in mijn bil moest laten zetten. Het zal wel. Ik ga er vanuit dat die mensen weten waar ze mee bezig zijn. Einde van de middag zijn we vervolgens met een groepje uit het hostel een biertje gaan drinken aan het strand. De volgende dag ben ik met Hailey, waar ik een iets te groot bikinibroekje van mocht lenen, naar playa blanca gegaan, een mooi strandje op ca. 30 minuten varen met de boot. Bij terugkomst in het hostel weer een boekje gaan lezen. De volgende dag besloot ik nog een dagje te blijven maar heb ik verder weinig bijzonders gedaan. 'S middags ontdekte Hailey dat er geld uit haar kluisje was gestolen. Geen enorm hoog bedrag, maar toch vervelend. Toen kwamen we er dus achter dat in de kamer waarin zij verbleef het kluisje op zijn zachtsgezegd niet in orde was. Oftewel, je kon er met je hele arm en hand van achteren langs inkomen en zo spullen jatten als je dat zou willen. Raar dat dit nooit eerder is opgemerkt en nogal nalatig vanuit het hostel als je het mij vraagt. Inmiddels begonnen we ons ook af te vragen of Hailey de enige zou zijn waarvan was gestolen. Nee dus. Er bleken nog 2 andere meiden te zijn waar hetzelfde bij gebeurd was: 1 meid miste 250 dollar en 1 meid 1000 Quetzali wat neerkomt op zo'n 125 euro. Dus het hele hostel in rep en roer en we waren het er inmiddels wel over eens dat het kon worden uitgesloten dat een local dit zou hebben gedaan aangezien er dan wel meer spullen waren meegenomen zoals camera's. Ik verbleef zelf al die tijd in een andere kamer en ik zei nog tegen de anderen bij mij kan er niets gestolen zijn want mijn kluisje is afgesloten vanaf de achterkant. Even later wilde ik mezelf gaan opfrissen en legde ik mijn camera terug in mijn kluisje. Ik wilde toch even uitsluiten dat er bij mij daadwerkelijk niets gestolen was. Dus ik maakte mijn beide mapjes open (1 gebruik ik voor dollars en 1 voor het teveel aan lokale munteenheid wat ik overdag niet nodig heb) en er zat helemaal niets in. Krijg nou wat, iemand heeft ook in mijn kamer en kluisje lopen rommelen! Dus ik sprint gelijk naar beneden om tegen iedereen te vertellen dat er bij mij ook behoorlijk wat geld is gejat. Ik heb even staan shaken joh, flabbergasted. Een Nederlands meisje wat al enkele maanden in dat hostel werkt wist ook niet wat ze hoorde. In die andere kamer was de kluis natuurlijk niet in orde, maar in mijn kamer wel dus dit moet echt een zieke actie van een ziek iemand zijn geweest. Je gaat er ook gewoon vanuit dat je spullen veilig zijn, ook al zijn het dan houten kluisjes waar je makkelijk een mes oid tussen kunt zetten en open kunt maken. Bovendien gebruik ik altijd een TSA gecertificeerd slotje maar blijkbaar zijn die ook makkelijk te openen? Ik kwam er misschien ook te laat achter, want dit hostel werkt met een rekening achteraf, dus je betaalt pas bij het uitchecken. Dus ik had meer geld eerder niet nodig en ik ga ook niet mijn cash elke dag tellen. Overdag in mijn dagportomonee heb ik nooit meer dan 50 euro zitten. Ik baalde inmiddels enorm. Al snel hadden we een meisje als dader in ons hoofd. Het was een meisje dat 2 dagen eerder had in gecheckt en die ochtend van de dag dat we erachter kwamen heel vroeg was uitgecheckt. Ze had uitgesproken dat ze weinig geld had. En sowieso was het een heel raar meisje, ze kwam uit Californie, USA, mij te fake, constant zeggen hoe happy ze was en dat ze het zo fijn vond om met happy people te zijn omringd. Veel met haar gepraat heb ik daarom niet. Ze liet ook een enorme bos okselhaar staan, zo'n grote bos heb ik nog nooit bij iemand gezien, heel vies. En ze was ook al heel grijs voor haar leeftijd. Ik weet dat je daar allemaal niet teveel naar mag kijken maar echt zon hippie waar ik doorgaans weinig mee heb. We verdenken haar ervan met een schroevendraaier het scharniersysteem te hebben losgemaakt op de dag dat veel mensen van ons de hele dag op het strand waren. Ik zat in een kamer waar bijna iedereen steeds overdag op pas was, dus als je dan de deur van binnen op slot doet en verder niemand op je let, dan kan je je gang gaan. Aanvankelijk zou ik in de kamer slapen waar veel mensen tot laat uitslapen en uit die kluisjes daar was niets gestolen maar omdat daar geen lager bed meer beschikbaarheid was, heb ik een andere kamer gekozen. Bad luck. Wat ook kan is dat ze mijn 3 cijferige code heeft ontrafeld. Inmiddels begon ik me ook zorgen te maken of ik wel verzekerd was voor contanten. Gelijk Ohra gecontacteerd en gelukkig was ik ervoor verzekerd. Dus ben ik een dagje langer gebleven om een politierapport op te laten maken. De nacht ervoor kon ik er ook niet zo goed van slapen. Toch een vervelend idee dat iemand in je kamer is geweest en in je kluisje heeft lopen rommelen. Ik weet dat het slechts geld is en er veel ergere dingen kunnen gebeuren maar ik was er toch een paar dagen ontdaan van. Jammer dat niemand iets heeft opgemerkt. Uiteindelijk heb ik vanuit het hostel nog wel wat korting kunnen krijgen op mijn rekening.

De dag na het opmaken van het politierapport nam ik de boot naar Puerto barrios. Eenmaal aangekomen wees een aardige man me de weg naar het busstation. Hier nam ik al snel een busje naar rio dulce. En hier bleef ik een nachtje omdat ik paraiso wilde bezoeken. Ik had ook vanuit Livingston direct naar Rio dulce terug kunnen gaan zoals op de heenweg, maar door via puerto barrios te reizen stak ik weer 8 euro in mijn zak :-) Paraiso is een soort van waterval maar dan met heet water. In het busje ernaartoe zaten een vrouw en haar 10 jarige dochter uit Guatemala city waarmee ik die dag ben opgetrokken. Ik verstond niet alles wat ze zeiden maar heb toch weer wat Spaans kunnen praten. Toen we terug wilden gaan bleek de weg vanaf 1 kant te zijn afgezet want er zou een dispuut zijn over water. Later hoorde ik van die vrouw dat er 2 mannen waren vermoord dicht bij de plek waar wij waren. Zij had foto's met bloed gezien op een telefoon van iemand.

De volgende dag ben ik naar Semuc Champey gegaan, deze keer wel met een shuttle omdat het nogal een afgelegen bestemming is.in d as 't busje sprak ik een koppel die een dag eerder al een poging hadden gedaan erheen te gaan maar onderweg in een blokkade terecht kwamen en op een gegeven moment met stenen werden bekogeld dus terug moesten. Het was te gevaarlijk om door te rijden. Het ritje naar SC was kort in kilometers, maar we deden er toch 6 uur over omdat we een groot stuk over een niet geasfalteerde weg moesten rijden, lees wegen net grote stenen en ook kon je rechts van je zo de afgrond in rijden, best scary af en toe. In SC had ik een hostel gereserveerd wat nog een uurtje verder rijden was in een pick up truck. Dit was ook weer een hele belevenis. Lekker hobbelig en je moest jezelf goed vasthouden. Na het inchecken wat gegeten en naar mijn kamer gegaan want het zat vol met insecten in het restaurant. Ik heb normaal gesproken geen problemen met insecten maar dit was echt goor. Ze bleven overal plakken en kwamen in mijn neus enzo, bah. De volgende dag heb ik een boekje gelezen en de dag erna ontmoette ik 2 meiden uit Australië met wie ik de klim naar het uitzichtpunt heb gemaakt. Daarna verkoeling gezocht in het prachtige water. Wat een mooie plek is dat. Daarna hebben we ook nog op onze blote voeten door een donkere grot gelopen en gezwommen met alleen een kaars. Enge, steile en natte trappen beklommen, wat een gave ervaring erbij. En achteraf waren we best trots op onszelf.

Na Semuc Champey heb ik een shuttle genomen naar Antigua, een 10 uur durende reis. Hier beklimmen toeristen vooral de bekende vulkaan, Acatenango. Het moge duidelijk zijn dat dit behoorlijk pittig was. We hebben denk zo'n 1700 meter steil omhoog moeten klimmen. Wat het vooral zwaar maakte was de kgs bagage (tent, slaapzak, slaapmat, 4 liter water, snacks, warme kleren) die je meesjouwde. En ook is het zand op veel plekken los waardoor het lastig is omhoog te komen. De temperatuur daarentegen was aangenaam, niet warm en ook niet te koud. Savonds ben ik vroeg gaan slapen maar dit lukte niet erg omdat Volcan fuego, waar je dus zicht op hebt vanuit de kampeerplek, regelmatig lava aan het spuwen is. Heel gaaf om te zien, maar lastig om doorheen te slapen. Vanaf de kampeerplek ben je nog niet op de top van de vulkaan, deze stond de volgende ochtend namelijk op het programma. Half 4 (!) uit bed en daar gingen we dan, weer enorm steil omhoog en dit meer dan 1 uur lang. Jullie zullen begrijpen dat dit 1 van de zwaarste dingen is geweest die ik heb gedaan tijdens mijn reis. Maar als je dan eenmaal de top hebt bereikt, ben je enorm trots en is het uitzicht super mooi. Enkele foto's hebben jullie op facebook kunnen zien. Na de hike heb ik nog wat dagen uitgerust in Antigua en wat rondgelopen in het stadje en ook voor het eerst bij een bezienswaardigheid gezegd dat ik nog student ben, haha. Scheelt toch weer de helft aan entreegeld, ga ik vaker proberen!

Gister ben ik weer op de lokale manier verder gereisd naar Xela Dit heeft mij 115 Quetzali bespaard, wat toch al snel neerkomt op 14 euro. Uiteraard was ik weer de enige toerist, werd er harde muziek gedraaid, af en toeheel hard gereden en floepte er ook soms een tiet uit bij diverse vrouwen die overal hier in het openbaar de borst geven; lopend op straat, in de bus, al fruit verkopend. Ook werden er in de laatste bus waarin ik zat seksistische muziekclips vertoond waar ik mijzelf toch over verbaasde, ik vind het zo contrasterend in een land als Guatemala? Maar misschien is het de gewoonste zaak van de wereld hier. Vandaag heeft het veel geregend hier, dus ik heb een lui dagje gehad. Ik wil morgen op pad om de mogelijkheden voor vrijwilligerswerk, spaanse lessen en een trekking naar lake atitlan te onderzoeken.

Tot snel weer !

Mexico & Belize

Hola chicos y chicas,

Como estas? Zoals jullie zien spreek ik al vloeiend Spaans maar niet heus haha. Ik merk dat het best lastig is mezelf ertoe te zetten te oefenen via apps, youtube etc. Maar na Guatemala wordt het niveau vast beter. Ik ben van plan daar een cursus of privélessen te nemen.

Eerst nog even terug naar de rest van de plaatsen die ik heb bezocht in Mexico waar ik jullie over wil vertellen. In Tulum ging het de laatste dag dat ik er was regenen maar in de middag klaarde het weer op gelukkig. Samen met een meisje uit Senegal en een jongen uit Italië en een jongen die in het hostel werkte gingen we naar het strand. Dit is een minuut of 15 rijden met een collectivo. Maar ik stelde voor om weer te gaan liften. Dus stak ik mijn duim in de lucht en al snel stopte er een pick up truck. Er lagen behoorlijk wat spullen in de laadbak, maar elk van ons vond het een plekje om te zitten. Terug namen we wel een collectivo want toen stopte er niemand en we hadden geen zin om langer te wachten dan 5 minuten :-)

De volgende dag besloten Hanah ik naar las coloradas oftewel het roze meer te gaan. Eerst van Tulum naar Vallalodid, daar een andere bus naar Tizimini en vanaf daar weer een andere bus naar las coloradas. Een aardige reis, om 3 uur 's middags kwamen we eindelijk aan. Bijna geen toerist te bekennen, gingen we op zoek naar accomodatie. Er was niet veel beschikbaar en de goedkoopste kamer die we konden vinden was iets van 23 euro maar gelukkig konden we dit door tweeën delen. Daarna snel richting het meer wat een beetje tegenviel omdat je er niet mocht zwemmen en je kon er ook niet echt dichtbij komen behalve door over een muur te klimmen wat niet mocht maar wat wij natuurlijk wel deden om in ieder geval een goede foto te hebben. Daarna een heerlijk goedkoop diner gescoord van € 1.25. We hadden gevraagd of ze iets anders konden maken aangezien we iets vegetarisch wilden eten en alles op de menukaart best prijzig was en we natuurlijk wel backpackers blijven. Dat werd uiteindelijk bonen, ei, groente en een aardige hoop mini tortillas dus wij vonden het allang een prima deal. Verder was er weinig te beleven in de omgeving dus zijn we 's avonds lekker op bed neergeploft en ben ik zelf om 8 uur al gaan slapen omdat we de volgende ochtend om kwart voor 5 de bus wilden pakken terug naar Tizimini om daar allebei onze reis te vervolgen. Ik naar Isla holbox en Hanah naar Vallalodid.

Na weer behoorlijk wat bussen de volgende ochtend, kwam ik rond het middaguur aan op het prachtige eiland Isla Holbox. Veel minder toeristisch dan Cozumel en minder commercieel daardoor ook. Het hostel wat ik in gedachte had wilde de 1e nacht de hoofdprijs rekenen dus koos ik die avond voor een hostel aan de overkant met een betere prijs. Daar was ik de enige backpacker dus ik had de hele dorm voor mijzelf. Die avond ging ik weer vroeg naar bed want zo vroeg opstaan en veel in de bus zitten hakt er altijd wel in. De volgende dag verhuisde ik naar het Tribu hostel met gelukkig een hoop andere backpackers. Weer met een grote keuken erbij zodat ik weer mijn eigen ontbijtjes, lunch en avondeten kon maken. 'S middags ben ik met een groepje uit mijn hostel de zonsondergang gaan bekijken op Coco beach, een mooi verlaten strand waar niet veel andere mensen zijn. Daarna hebben we wat streetfood gegeten, in mijn geval een vegetarische quesedilla. Daarna nog naar wat live muziek in het hostel geluisterd maar rond middernacht kon ik niet meer op mijn benen staan en ben ik gaan slapen. Het was erg warm overdag op dit eiland dus daar wordt je best moe van. De volgende dag wilde ik weer even sportief doen en iets meer van het eiland zien dus ben ik eind van de ochtend circa 5 km de rechterkant van het eiland opgelopen. Hier kwam ik een mooi verlaten plekje tegen waar je ook het water in kon lopen met je rugzak doordat dit op zijn hoogste punt maar tot je heupen kwam. Na de lunch ben ik nog even op mijn handdoekje bij cocobeach gaan liggen. Die avond weer op tijd gaan slapen want de volgende ochtend pakte ik om 7 uur de ferry terug naar het vasteland. Met als volgende bestemming Vallalodid.

Vallalodid is een leuk, bloedheet stadje waar mensen met namen een uitstapje naar het beroemde chichen itza maken. De dag dat ik aankwam heb ik het lekker rustig aan gedaan, even naar een supermarkt gelopen om weer wat boodschappen in te slaan aangezien er weer een hele fijne leuken aanwezig was in het hostel wat ik had uitgekozen. De volgende dag ben ik bijtijds naar chichen itza gegaan. Vrij toeristisch uiteraard, maar ik vond het de moeite waard. Ook een vrij groot complex. Aangezien ik vrij vroeg was begonnen, was ik rond het middaguur klaar wat natuurlijk ook het heetste moment is van de dag. Die middag ben ik toch maar weer een fiets gaan huren aangezien de mensen van de fietsverhuur aangaven dat ik geen gekke honden zou moeten tegenkomen. En gelukkig was dit zo. Ik fietste naar een cenote maar het water was fris dus na een uurtje ben ik weer in de hitte terug gaan fietsen. Een kilometer voor de fietswinkel schoot het stuur los, gelukkig gebeurde dat bij een lage snelheid. Uiteraard ga ik dan niet het huurbedrag betalen. Dus verzon ik dat het stuur al veel eerder was losgeraakt en dat dit niet normaal was bla bla en dat ik spijtig genoeg niet kon betalen :-) en dat werd akkoord bevonden door de beste man die dienst had. Weer een paar euro bespaard haha.

Na Vallalodid was het tijd voor Merida. Wederom een fijn hostel uitgekozen met prima ontbijt en airconditioning in de kamer. Wat een heerlijkheid na de bloedhete kamer waarin ik moest slapen in Vallalodid. Hier waren wel ventilatoren maar het koelde maar niet af, gelukkig wel kunnen slapen maar echt lekker was het niet. Merida is een leuk stadje met veel historie en leuke concerten ' s avonds. Ik ben hier 3 dagen gebleven. 1 dag in de ochtend een leuke stadstour en de 3e dag een kort bezoekje aan izamal, ook wel de gele stad genoemd. 1 avond kon je een oude maya balsport op het plein aanschouwen. Hierbij mag de bal alleen met de heupen en benen worden aangeraakt, erg intensief lijkt me. Op de laatste dag pakte ik 's avonds een nachtbus naar palenque, een stad die vooral bekend staan om ruïnes midden in de jungle die je kunt bezoeken. Hier kwam ik toevallig een meisje tegen die ik eerder in een hostel in Cozumel had ontmoet. Zij reisde al een tijdje samen met een jongen uit Zwitserland dus toen we om 4 u 's ochtends aankwamen ben ik met hun meegegaan naar de accomodatie die zij hadden gereserveerd aangezien ik iets in gedacht had wat niet open was zo vroeg en ook niets had vastgelegd en dat van hen wel. Kylie wilde graag in haar tent slapen dus heb ik 2 nachten een huisje met Marco gedeeld. We konden zonder extra kosten vroeg inchecken dus hebben we nog wat uurtjes geslapen die ochtend aangezien ik in de meeste bussen nooit veel slaap maar alwel iets meer dan in het begin van mijn reis.

Daarna naar een waterval geweest en heel de dag verkoeling opgezocht daar het zo'n 42 graden aanvoelde die dag. De volgende ochtend ben ik met een Amerikaans meisje naar de ruïnes geweest en 's middags nog naar een ecopark. Met als hoogtepunt het voeren van manatees, erg gave dieren die ik nog nooit eerder had gezien (voor zover ik weet) Wel een erg zweterige dag met 42 graden gevoelstemperatuur ! Man man man, wat hebben wij gezweet die dag.

De volgende dag nam ik 's middags een bus naar San Cristobal de las casas want ik had niet zo'n trek in weer in nachtbus. Om elf uur 's avonds kwam ik aan en naar mijn hostel gelopen. Vrij snel gaan slapen. De volgende dag kwam ik erachter dat ik van mijn zorgverzekeraar toch nog 2 rabiës injecties moest halen. Pff, daar baalde ik weer flink van. Ik dacht dat het was afgehandeld nadat het laatste ziekenhuis in Playa del carmen had aangeven dat injecties niet nodig waren. Dus ben ik naar een apotheek gegaan maar die hadden het natuurlijk weer niet. Toen naar een ziekenhuis waar ik gelukkig snel door een vriendelijke Mexicaan werd geholpen die me vertelde waar ik de volgende ochtend heen moest gaan aangezien die afdeling in de middag gesloten is. Dus dat heb ik gedaan en daar werd ik ook goed geholpen en al snel werd de injectie gezet. Die maandag erop haalde ik de 2e. In deze stad ben ik dus uiteindelijk ook wat langer gebleven dan gepland (6 nachten) maar dat was niet erg want ik zat in een leuk hostel en de stad is ook mooi. Ik heb er niet bijzonder veel gedaan, 1 dag een tour naar de oude maya dorpen San Juan de chamula en zinacatan. San Juan de chamula is een autonoom dorpje waar in de templo de San Juan bijzondere rituelen worden uitgevoerd. Om ziektes en problemen op te lossen wordt vaak een levende kip de kerk mee binnen genomen en deze wordt dan gedood door de nek om te draaien. Toen ik er was zat er ook een familie en daar lag een dode kip bij. Precieze details heb ik niet allemaal onthouden maar degene met een ziekte moet volgens het ritueel 5 dagen in zijn slaapkamer blijven en ook gaat men terug naar de eventuele plek van het onheil, bijvoorbeeld een plek waar een ongeluk heeft plaatsgevonden. Het vreemde is ook dat er cola wordt gedronken want hiermee kan je goed boeren en dat dient ook weer ergens voor. Heel apart om te zien en informatie daarover te krijgen. Verder spreekt men hier ook een eigen taal: Tzil. Dit is totaal niet te vergelijken met Spaans. Er wonen 76.000 mensen en de grootste inkomstenbron is uit farming. Daarnaast bestaat voor deze mensen een jaar uit 18 maanden. Elke maand heeft 20 dagen en de laatste maand 5. Ook heb je spritueel leiders die jarenlang sparen om dat 1 jaar te mogen zijn. Het enige wat je ervoor terugkrijgt is respect. Als je een andere religie uitoefent dan de rest, wordt je gelijk uit de gemeenschap gezet. Onze gids gelooft in ieder geval in dit bizarre ritueel want zijn moeder kon lang geen kinderen krijgen en na zo'n ritueel uitgevoerd te hebben zijn hij en 2 andere kinderen geboren. In dat andere dorpje wonen minder mensen en spreekt men wel Spaans. Verder hebben we een canyon bezocht die erg mooi was. En bijna elke avond ben ik met een groepje meiden de stad in gegaan aangezien een vriend van 1 van deze meiden elke avond optrad in een bandje. Leuke muziek steeds! Ook heb ik er mijn verjaardag gevierd. Daarna zat ik te twijfelen of ik naar Guatemala zou gaan of toch naar Belize. Voor het laatste moest ik eerst weer richting Cancun waar ik eigenlijk niet zo'n zin in had (lange busrit) Dit heb ik uiteindelijk toch wel gedaan, 14 u in de bus naar Bacalar. Gelukkig wel wat kunnen slapen omdat ik op een gegeven moment 2 zits voor mijzelf had waardoor ik plat kon gaan liggen maar ervoor ben ik aardig wat uurtjes misselijk geweest omdat er o.a veel bochten waren.

Bacalar draait om het meer met de 7 kleuren. De 1e dag bezocht ik een fort en de 2e dag deed ik een boat tour waarbij je door de meeste prachtige blauwe kleuren vaarde. Ook scheurde mijn bikinibroekje helaas toen ik vast bleef hangen aan een haak van de boot maar dat is mijn eigen domme schuld geweest. Ik ben nou eenmaal niet de allerhandigste met veel dingen. Heb helaas nog geen nieuwe gevonden dus voorlopig zwem ik in een kort broek :-( Afgelopen maandag stak ik met een lokaal busje de grens over naar Belize. Van tevoren veel gelezen over een exit / toeristenfee die veel mensen moeten betalen maar deze meid is het gelukt die te omzeilen. Hoppa, weer zo'n 25 euro bespaard. Ik begin er zo onderhand behoorlijk goed in te worden. Is ook een kwestie van je inlezen natuurlijk maar dit was voor een groot gedeelte geluk hebben.

In Belize city nam ik een ferry naar Caye caulker. Dit is een rastaeiland waar het motto ' go slow' heerst. Hier heb ik 1 dag gesnorkeld en 1 dag een strandje opgezocht. Ook nog ruzie gemaakt met de vrouw van het hostel waar ik de eerste 2 nachten sliep. De 3e nacht heb ik dus bij de buren gepit. Het ging eigenlijk nergens over maar mevrouw had er een handje van nogal te commanderen en daar heb ik wat van gezegd want dat moet je niet doen tegen gasten. Dus toen moest ik mijn spullen pakken en iets anders zoeken. Verder een leuk eiland maar ietwat overrated in mijn ogen. Mooie stranden zijn er niet. Het is er duur (heel Belize eigenlijk) en ook vond ik de mensen op straat een beetje irritant maar er zaten ook hele aardige tussen die gewoon even hallo hoe gaat het willen zeggen. Maar veel lijken heel de dag stoned en dronken te zijn en niet veel uit te voeren. Het snorkelen was trouwens zeer de moeite waard. We hebben veel verleegsterhaaien gezien, 1 zeeschildpad en een aantal roggen. En heel veel mooie visjes en koraal natuurlijk. En super helder water steeds. Die avond ook nog een dansje gedaan met een meisje uit Zwitserland en een lokale rastaman :-) Ik moet trouwens de foto's van Mexico nog even uitzoeken dus ik zal er zsm een paar op Facebook zetten dan hebben jullie een beter beeld bij dit verhaal.

Gister ben ik in San ignacio aangekomen. Overmorgen of de dag erna wil ik dan de grens naar Guatemala oversteken. Dus Belize is erg kort geworden maar ik zag het niet zo zitten om helemaal naar onderen te reizen, weer terug en dan naar Guatemala. Nu zit ik al meer in de goede richting en heb ik toch nog iets meer van Belize gezien dan alleen 1 eiland. De volgende bestemming wordt dus Flores in Guatemala.

Vandaag heb ik ook veel geappt met een vriendinnetje van mij, Graiella, die een ticket heeft geboekt naar Colombia om mij daar te komen opzoeken vanaf eind augustus voor 3 weken, erg leuk. Eindelijk iemand die me komt opzoeken ook al is het dan op het einde van mijn reis.

Groetjesss

Van Thailand naar Mexico!

Beste lezers,

Het is alweer meer dan een maand geleden sinds ik van mij liet horen. Zoals ik had verteld vond ik het na bijna 6 maanden reizen tijd om een paar weken in Pai bij te komen. Even geen reisbureautje meer spelen, niet verplicht vroeg opstaan etc. De maandag dat ik aankwam heb ik in een hostel geslapen dat vrij afgelegen lag. Rond etenstijd checkte er 2 gezellige Duitse meisjes in en met hen ben ik wat gaan eten 's avonds. Hele jonge meiden die al heel veel van de wereld hebben gezien. Daarna nog even een biertje in een café. De volgende ochtend was het tijd om de boksschool een bezoekje te brengen. De beginners moesten zich bij de spiegel verzamelen om wat basis technieken te oefenen met de grote baas. Ging bij mij niet helemaal vlekkenloos maar ik wilde er niet zomaar mee kappen. Elke les neemt 2 uur in beslag waarbij je jezelf opwarmt middels touwtje springen om vervolgens met de groep de warming up te doen. Hierna gaat een groot gedeelte van de groep in tweetallen wat technieken doen onder begeleiding van een leraar. Ik heb hier nooit aan meegedaan, het zag er steeds erg ingewikkeld uit en ik wilde vooral weer wat intensiever bewegen en wat afvallen. Ik heb 2 weken elke ochtend de les gevolgd. Daarna deed ik meestal een dutje. De boksschool was steeds erg druk en daardoor waren de lessen best chaotisch. Het was niet altijd even duidelijk wat je kon gaan doen. Ik ging bijna elke keer na de warming up de ring in om te oefenen met 1 van de trainers. Daarna wat kicks en groepsoefeningen. En altijd afsluiten met een groeps cooling down. Uiteindelijk wel leuk gehad, maar jammer dat er iets teveel op techniek werd gelet en laat dat nou niet mijn beste punt zijn. Na 2 weken vond ik het boksen wel mooi geweest, kreeg ook behoorlijk last van pijn in mijn onderrug. De eerste week heb ik mijn intrek genomen in een bungalow en de 2e en 3e week verhuisde ik naar een hotel waar ik een hele grote kamer voor mijzelf had inclusief double bed, mini keuken, waterkoker etc. Heerlijk ! En omdat je er lang verblijft, kost het echt geen drol. Al met al een relaxte tijd gehad in Pai, met veel beweging en enorm lekker en gezond eten. Wel heel warm, zo'n 37 graden gemiddeld, mij iets te heet!

Op een gegeven moment werd het tijd om vliegtickets naar Midden- of Zuid-amerika te zoeken. Enorm uitzoekwerkje want als je intypt dat je van Thailand richting dat gebied wilt vliegen kom je vaak op meer dan 1000 euro uit en dat is mij iets te gek. Wat ik ben gaan doen is de reis in de omgekeerde volgorde uitwerken. Vliegen naar Midden-Amerika bleek het meest voordelig uit te pakken en kwa seizoen ook aantrekkelijker. Op internet las ik al dat los angeles een vaak gebruikte tussenstop is voor trajecten tussen Azië en Midden-Amerika. Toen ben ik dus gaan kijken wat goedkoop vliegen is vanuit Los Angeles en ook hoe ik het makkelijkst vanuit Azie in Los Angeles zou komen. Na lang zoekwerk dus 3 vluchten moeten boeken waarvan 2 met een tussenstop dus in totaal 5 vluchten:

1. Chang mai- Hong kong

2. Hong kong- Sjanghai

3. Shanghai - Los Angeles

4. Los Angeles - Mexico city

5. Mexico city- Cancun

Ik moet zeggen dat de vluchten me erg zijn meegevallen. Zag er van tevoren een beetje tegenop maar de tijd ging super snel. Alleen het dagje wachten op het vliegveld was iets minder. Had besloten daar te slapen en niet in een hostel want die zijn erg duur. Slapen lukte niet dus dan maar een grote beker koffie. Aangekomen in Cancun (4 uur 's ochtends) bleken de meeste uit het vliegtuig naar playa del carmen te gaan. Jammer, want dat zou ik dus in mn uppie een taxi moeten nemen of een busje. Toen zag ik een vrouw met haar dochtertje wachten en ik vroeg waar zij heen gingen. Naar hun resort in Cancun. Dus ik trok de stoute schoenen aan en vroeg of ze me af wilde zetten. Dat mocht, yes! Ze kwam uit Peru en ging met haar dochtertje een week op vakantie en had een auto gehuurd. Voordat we eindelijk in die auto zaten was het ook weer een uur verder maar ik had wel aardig wat geld bespaard in ieder geval. Als dank 5 dollar gegeven die ze maar aan haar dochtertje (die inmiddels in slaap was gevallen) moest geven. Aangekomen in mijn hostel, het was inmiddels 6 uur in de ochtend, dacht ik nog wel even te kunnen slapen maar dat lukte helaas niet. Mijn lichaam was toch een beetje van slag na al die vluchten en tijdsverschil. Dus een overnachting voor niks geboekt. Naja, dat kan je ook niet van tevoren weten. In Cancun ben ik vooral even tot rust gekomen van de lange reis. Ze hadden daar een walmart, dus daar ben ik een paar keer heen geweest. Je kan daar o.a verse salade scheppen met bietjes, nootjes, sla etc. Verder is Cancun vooral erg duur en een mega toeristische plek dus dinsdag vertrok ik naar Cozumel, een eiland waar je vooral mooi kunt duiken, vanaf playa del carmen.

Om daar te komen pak je een ferry vanaf Playa del carmen. Deze schommelt erg op en neer dus het beste is om naar 1 punt te blijven kijken. Niet iedereen kon er even goed tegen, een hoop witte en gele gezichtjes en enkelen die moesten kotsen. Vooral Aziatische mensen lijken hier altijd erg last van te hebben. Dit viel me namelijk ook al op tijdens de rit in de minivan tussen Pai en Chang mai. Ik weet niet wat die mensen allemaal hadden gegeten als ontbijt, maar hele zakken kotsten ze vol, erg vies, daar ga je zelf ook bijna van over je gier. Lijkt mij een gevalletje reistabletje innemen voordat je aan zo'n tocht begint (heel veel bochten)

In Cozumel aangekomen, nam ik mijn intrek in een gezellig hostel waar veel mensen verblijven om te leren duiken. Grappig detail is dat je hier in Mexico bijna overal je bed zelf mag opmaken als je incheckt. Ook hebben de meeste hostels een keuken, erg fijn om je eigen gerechtjes te koken, zeker op een eiland waar het erg toeristisch is. Dus ik was helemaal in mijn sas. Ik vind het ook leuk om naar supermarkten te gaan om te zien wat ze daar allemaal hebben. En hier in Mexico valt het assortiment niet tegen. Volkorenbrood, volkoren tortilla's, sojamelk, het is hier allemaal te koop. Wel heb ik vernomen dat men hier de grootste consumptie sodas heeft, je ziet hier veel dikke volwassenen en kinderen rondlopen. Cola blijkt hier ook met echte suiker te worden geproduceerd waardoor misschien veel mensen er sneller verslaafd aan raken? Ik heb het nog niet geproefd hier en ook geen behoefte aan eigenlijk, maar beter ook, al die suikers zijn niet goed voor je. De volgende dag besloot ik een scooter te huren met een Australisch meisje uit het hostel. We wilden een park bezoeken maar toen we daar aankwamen waren er al veel dingen gesloten dus dat was dan zonde van het entreegeld. Verder wel een erg mooie kustrit naar het park toe. Ook hadden we een snorkelset van 5 euro gekocht in de supermarkt die ochtend maar dat bleek echt niets te zijn dus helaas konden we niet snorkelen en waren we ook een illusie armer. Misschien ook iets too good to be true. Maar ik moest en zou dat park bezocht hebben dus nam ik de volgende dag een ander meisje uit het hostel mee. Dit keer een Canadese. Mooi natuurpark, met een lighthouse vanaf waar je een prachtig uitzicht had over het park en de mooie stranden. De kleur van de zee is hier adembenemend mooi. Inmiddels had ik ook gelezen dat je op Cozumel heel mooi kunt duiken en aangezien het alweer 5 maanden geleden was en ik het wel wil onderhouden besloot ik 2 duiken te boeken. Via een Duits meisje een goedkopere duikschool gevonden die 15 dollar scheelde met het tripje wat het hostel aanbood. Toch mooi meegenomen! Dus de volgende ochtend ging ik, enigzins nerveus want dus lang geleden voor het laatst gedoken, mijn gear passen. Normaal gesproken ben je rond 1 uur terug maar wij waren pas om 5 uur klaar. Eenmaal met de duikboot vertrokken naar de 1e duiklocatie werden we al snel aangehouden door een soort van boot politie. Ik hoorde iets met documentos en sanctions dus dat klonk niet goed. Wij weer terug om een andere boot te halen. Nou dat ging allemaal op zijn Mexicaans, duurde echt heel lang allemaal. Je moet hier echt veel geduld hebben soms. Uiteindelijk hadden we dus een duikgroep van 10 man met slechts 1 instructeur. Volgens mij is dat hartstikke verboden maar hier in Mexico kan dat blijkbaar gewoon. Ik nog steeds een beetje nerveus, achteruit het water in en hup je vest opblazen als je weer boven bent. Dan met zijn allen het lucht uit je vest pompen en hup naar beneden. Al snel voelde het weer goed gelukkig. De 1e duik was vooral erg mooi kwa koraal. Heel veel structuur. En een zeeschildpad. Geen last van mijn oren. 2e duik een nurse shark (verpleegster haai) gezien op de bodem en heel veel mooie vissen. Ook moesten we door een soort grot zwemmen, best spannend en zeker niet geschikt voor mensen met claustrofobie. Maar dit keer volgens mij te snel afgedaald waardoor ik last van mijn oren kreeg en ook liep mijn bril steeds vol en probeerde ik het water eruit te krijgen wat niet zo goed lukte waardoor ik ook veel lucht verloor. Kwam allemaal wel goed, maar wel jammer als je de enige bent die zo ondiep duikt. Dus ik heb er weer 2 duiken bij en ben benieuwd of ik ook nog kan gaan duiken in Belize of Honduras.

Sinds afgelopen zaterdag zit ik in Tulum. Vooral bekend van de cenotes en de ruïnes. Zondag besloot ik de casa cenote op de fiets te bezoeken. Deze viel erg tegen kwa helderheid van het water en ook weinig vissen te zien. Op de terugweg werd ik helaas aangevallen door 2 honden. De weg naar de cenote is een autoweg en hier kom je nauwelijks andere fietsers tegen. Mag geen rede zijn om aangevallen te worden maargoed. Ik probeerde harder te fietsen toen ze gingen blaffen en ik tilde mijn benen omhoog want ik zag het al aan komen dat ik gebeten zou worden. En later voelde ik idd iets op mijn voet en begon er een klein wondje te bloeden. Damit. Voor de 2e keer al deze reis. Weer met de verzekering bellen. Wat een gedoe. Gelukkig hebben mijn lieve Pa en Ma de alarmcentrale gebeld want met Pasen waren de gewone lijnen niet bereikbaar. Uiteindelijk was er hier in Tulum geen ziekenhuis die het rabies vaccins op voorraad had dus moest ik de volgende dag naar playa del carmen op en neer. In het eerste prive ziekenhuis wilden ze mij gelijk 3 injecties aansmeren met elk een waarde van maar liefst 150 euro. Nou heb ik geen medische achtergrond, maar dit leek mij pure geldklopperij. Dus besloot ik nog even 3 andere ziekenhuizen te bezoeken voor een second opinion. Bij de laatste deden ze eerst netjes een consult en bekeken ze de wond goed. Toen gaf die vrouw aan dat nieuwe injecties niet nodig waren omdat de wond zo ondiep was. Ik ga ervanuit dat zij er verstand van hebben dus opgelucht kon ik weer terug naar het hostel in Tulum. Daar wat nachtjes bijgeboekt zodat ik nog alle dingen kan zien die ik van plan was te bezoeken. Gister ben ik naar Coba (ruines) geweest en een pyramide beklommen. Wel met onweer en regen dus flink oppassen geblazen en heb ik voor het eerst officieel gelift wat vrij soepel ging gelukkig en wat best gezellig is zeker als je dan gelijk ook je Spaans kan oefenen (kan ik vaker proberen) . En vandaag heb ik de ruïnes van Tulum bezocht, erg mooi, dicht bij het strand en de zee. Voor morgen nog geen specifieke plannen. Het Spaans gaat ook steeds beter, al spreek ik het beter dan dan ik anderen begrijp want dat is best lastig maar daar komt vast snel verbetering in. Tot nu toe bevalt Mexico dus erg goed. De mensen in dit hostel zijn ook heel aardig. Ik kreeg vandaag zelfs schoon beddengoed aangeboden dus ik mocht mijn bed weer opnieuw opmaken. Mag ook wel na hier al 4 nachten te hebben geslapen.

Mijn plan is om de komende 2 a 3 weken nog door Mexico te reizen, wel in deze regio blijvende en dan naar Belize en Guatemala en de rest van Midden-Amerika te gaan. Ik zou graag het jaar afsluiten met 1 a 2 maanden in Colombia.

Genoeg geschreven voor nu, tot het volgende verhaal !

Laatste dagen in Vietnam!

Beste lezers,

Het is alweer een tijd geleden dat ik mijn laaste verhaal schreef, dus is het tijd voor een nieuw. Had net een heel verhaal op mijn telefoon geschreven, maar kreeg weer een error, super irritant. Gelukkig beschikt het hostel in Hanoi waar ik nu verblijf over een laptop. Je mag hier zelfs de nummers uitkiezen die gedraaid worden op YouTube dus ik ben nu tegelijkertijd de DJ. (ik hoop dat ze mijn gevarieerde set leuk vinden)

Bijna vier weken geleden kwam ik om 23.30 aan in HCMC, na een 13 uur lang durende reis vanuit Kampot, Cambodja. Ik deelde een taxi met 2 Duitse jongens naar city center. Dit werd een erg goedkoop ritje voor mij, daar ik maar 1 dollar had omgewisseld bij de grensovergang vanwege de slechte koers. De jongens konden geen bed meer krijgen in het hostel wat ik had geboekt omdat die vol zat en ik ben ze daarna niet meer tegengekomen dus nooit het extra geld kunnen geven. Nadat ik de kamer was binnengekomen, was er tot mijn grote vreugde eindelijk weer eens een warme douche beschikbaar. Dus lekker lang eronder gestaan en mijn haren goed gewassen. De volgende ochtend liep ik wat door de grote stad. HCMC is, in tegenstelling tot wat ik eerder aangaf, niet de hoofdstad van Vietnam, dit is Hanoi. Het is een erg grote en moderne stad. Ook erg warm was het er. Met hier en daar wat armoede op straat. En wat gekke dingen, zoals een oude zwerfster die langs de openbare weg op het gemak hurkte om een plasje te doen. Als je wat dichterbij zou komen, kon je haar intieme delen zien, vrij naar dat mensen zulk soort dingen doen. Later merkte ik ook op dat veel ouders hun kinderen half in hun nakie laten rondlopen zodat ze kunnen plassen op straat wanneer ze moeten. Luiers zullen wel te duur zijn. Die middag ben ik naar het war museum gelopen. Erg veel informatie over de Vietnamoorlog, teveel om allemaal op te kunnen nemen. Ook de volgorde van de looproute leek me wat onlogisch, maar het was wel interessant. Wat me vooral heeft verwonderd, is de inzet van het ontbladeringsmiddel agent orange in de oorlog. Dit heeft tot veel ziektes geleid, waaronder: misvormingen, kanker in de luchtwegen, hodgin en chlooracne. De foto's die hierbij horen zijn erg heftig om te zien. De volgende ochtend kwam ik bij het ontbijt Judith tegen, die ook haar baan heeft opgezegd om langere tijd te reizen. Samen maakten we een plan om naar Mui ne te gaan, een surfplaatsje op enkele uurtjes rijden van HCMC. Het loont altijd erg de moeite om meerdere bureaus met elkaar te vergelijken als het op prijzen van bustickets aankomt. Er zitten vaak grote verschillen in, dus meestal check ik er eerst een stuk of 5 voordat ik bevestig. Niet echt leuk om te doen, maar anders betaal je al snel teveel en dat wil je als backpackers niet. De tunnels had ik trouwens overgeslagen, dit was erg ver uit de stad gelegen en ook erg toeristisch.

In Mui ne aangekomen, boekten we voor de volgende ochtend een sunrise tour, dus om 03.45 (!) opstaan. Tijdens deze tour bezochten we de witte- en rode zandduinen, fairy stream en een vissersdorpje. `S middags nog een scooter gehuurd en wat rondgereden totdat we de politie tegenkwamen. Toen zijn we omgekeerd omdat we bang waren voor een boete want je mag officieel geen scooter rijden in Vietnam als toerist. Later hoorden we dat je waarschijnlijk ook van de scooter had kunnen afstappen, dat ding even aan de hand meenemen en dan weer verder rijden. Wij namen dat risico maar niet. Rest van de middag rustig aan gedaan.

De volgende ochtend een bus naar Dalat genomen, een leuk plaatsje waar de meeste backpackers heen gaan om canoying te doen. Na een dagje rond te hebben gelopen, heb ik de volgende dag uitgezocht met welke easyrider ik de 2 daagse tour richting Nha trang wilde doen. Ook wat uurtjes met een Vietnamese man uit mijn hostel gescooterd en een silk factory, cricket farm, coffee plantation en mooie waterval bezocht. Die man werd ik op een gegeven moment erg zat toen die handtastelijk werd (niets ernstigs, maar daar ben ik niet van gediend, dus dat heb ik ook direct aangegeven) Gelukkig vond hij het toen ook wel mooi geweest dus had ik nog wat uurtjes over om een beslissing te maken aangaande een geschikte easyrider tour. Uiteindelijk met een jongen uit het hostel waar ik sliep op pad geweest, met nog een Koreaans meisje uit mijn kamer erbij, dus met z' n 4-en. Gelukkig dat zij meeging, want in je uppie wordt zoiets een dure grap. Nu was het alsnog behoorlijk wat geld wat je eraan kwijt bent, maar dit was het dubbel en dwars waard. Voor diegenen die niet weten wat een Easyrider is, dit is een lokale jongen of man die een toerist achter op de motor meeneemt en alle mooie plekjes laat zien. Tegelijkertijd functioneert zo' n iemand ook als gids. Jullie hebben op facebook kunnen zien dat dit een geweldige trip was en 1 van mijn hoogtepunten van mijn trip in Azie tot nu toe. Hele aardige gasten die veel wisten te vertellen over de Vietnamese cultuur.

In Nha trang nam ik de nachtbus naar Hoi an. Dit is 1 van de meest sfeervolle stadjes in Vietnam. Overal zie je lampionnen, vooral ' s avonds is dit een erg leuk gezicht om te zien. In Hoi an plaatste ik een berichtje in de facebook groep om een scootermaatje te vinden om binnen enkele dagen naar Hue te rijden. Hierop reageerde Jessica, een gezellige meid uit Zeeland. Die dag hadden we allebei plannen om naar de oude stad te gaan dus huurden we fietsen en trokken we erop uit. Later kwam er een Engelse jongen bij, genaamd Ben, die Jessica die avond ervoor was tegengekomen. Later bleek dit een beetje een irritante jongen te zijn, hij praatte namelijk ontzettend veel en schepte op over bepaalde zaken en soms is het ook weleens lekker om stil te zijn. Maar meneer wijzigde zijn plannen en nodigde zichzelf uit om met ons naar Hue te rijden. Tja, ook zo lullig om te zeggen dat hij niet mee mag. Nadat we nog 1 dagje tempels hadden bezocht in een zinderende hitte van 36 graden, zijn we de dag erna naar Hue vertrokken. Deze mooie en bekende route heet de Hoi van Pass. Helaas niet erg geluk met het weer, wat hoger in de bergen begon het namelijk aardig te regenen. In Hue aangekomen, konden Jessica en ik in het hostel wat we hadden geboekt een privekamer krijgen voor de prijs van een dorm, dus dikke prima. De volgende dag hebben we de verboden stad bezocht. Dit hadden we na 2 uurtjes weer gezien, dus namen we die avond gelijk de nachtbus naar Ninh Binh. Hier was het nog kouder dan in Hue, zo'n 12 graden met een frisse wind. Toch wilden we nog wat van de omgeving zien, dus huurden we 2 dagen een scooter. O.a naar een mooi hoog uitzichtpunt geklommen en een boottochtje gemaakt in Trang an. Dit laatste viel wat tegen, daar het zondag was en er veel lokale toeristen hetzelfde idee hadden. We kregen dus enigzins het gevoel in de efteling te zijn beland. Na Ninh Binh namen we een bus naar Cat Ba, vanwaar we een dagtrip naar Halong Bay boekte. Wederom hadden we geen geluk met het weer. We zijn wezen kayakken toen het wat regende en de rest van de dag hebben we binnen moeten zitten omdat het erg koud was. De lunch was wel heerlijk,maar voor de rest was het dus een beetje een saaie dag geworden, erg jammer, maar zulk soort dingen kunnen nou eenmaal gebeuren.

Na Cat Ba vertrokken we met zijn drieen naar Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Een ander Nederlands meisje, Valerie, was erbij gekomen. Twee dagen wat tempels en andere bezienswaardigheden in de stad bezocht en daarna nam ik de nachtbus naar Ha Giang. Gelukkig maar, want in onze dorm had er die afgelopen nacht een man hele gekke dingen geroepen zoals fuck your mother en andere uitspraken gedaan die ik jullie zal besparen. Heel vreemd, we waren er allemaal een beetje bang van geworden. In Ha giang heb ik 1 dagje niks gedaan en ben ik de dag erna met de scooterloop van 4 dagen begonnen. Lekker in mijn eentje, wat heerlijk was. En met maps.me en de plattegrond op papier is er niets mis gegaan. Alles stond ook goed aangegeven, dat scheelt. Dit was ook 1 van de hoogtepunten tot nu toe. Het authentieke Vietnam gezien. 1 dag slecht weer gehad en veel in de regen gereden. Dit was ook de dag dat ik mijn paspoort vergeten was in een dorpje, waardoor ik 25km heen en terug opnieuw heb moeten rijden. Maar, elk nadeel heeft zijn voordeel, inmiddels wat de lucht wat opgeklaard en kon ik wat meer van de Mi leng pass zien. In de ochtend toen ik vertrokken was om 10.00 had ik alleen in de mist gereden. Die avond redde ik het niet meer om in het hostel te overnachten die ik op het oog had, want het werd al donker, en het was nog minstens 35km naar dat plaatsje. Dus zocht in naar een hostel in het plaatsje waar ik was aangekomen, genaamd Mau Due. Gelukkig was die er, en door het gezin wat daarbij hoorde werd ik uitgenodigd voor een Vietnamese hotpot en daarna karaoke, omdat het de volgende dag Internationale vrouwendag was (08-03) Erg leuke avond gehad. Waar ik wel aan moest wennen is dat de Vietnamezen heel snel vrij close met je doen, dus hun hoofd op je schouder, armen om je middel, dat was een beetje ongemakkelijk maar blijkbaar heel normaal in hun cultuur. Ik zal zsm nog wat foto's van de 3e en 4e dag van deze loop met een verhaaltje erbij op facebook gooien.

Vanochtend ben ik dus met de nachtbus weer in Hanoi aangekomen, hier blijf ik tot zaterdag. Zaterdagavond neem ik een vlucht naar Bangkok. Vanuit hier wil ik naar Pai gaan, om even een paar weekjes op 1 plek te blijven. Zo kan ik ook rustig bekijken hoe ik het goedkoopst naar Midden- of Zuid-Amerika kan komen en welk land het beste is om te beginnen kwa seizoen etc. Ook wil ik hier wat sport gaan doen zoals boksen oid. Wel heb ik gezien dat het nu erg heet is daar in Pai, dus hoop dat het dan nog wel te doen is om dingen te ondernemen. Ik ga er gewoon heen en dan zie ik wel hoe het allemaal loopt. Ik ben iig van plan om lekker een bungalowtje voor mezelf te nemen.

Tot horens! X