Hola!

¿Como estas? Yo estoy bien.

In mijn laatste verhaal schreef ik dat ik in Xela was aangekomen en daar de opties voor vrijwilligerswerk en een 3 daagse trekking naar lake atitlan zou bekijken. De 1e week in Xela heb ik het rustig aan. Ik ben o.a naar een niet toeristische markt geweest met een Pools meisje uit het hostel waar ik verbleef, genaamd casa seibel. Op deze markt waren wij de enige toeristen en het was er ontzettend druk. Er wordt voornamelijk fruit en textiel verkocht. Halverwege de ochtend schreeuwde het Poolse meisje ineens en hoorde ik dat iemand haar Ipad probeerde te stelen. Gelukkig stond ik niet ver van haar vandaan, dus heb ik gelijk de hand van de mogelijke dievegge vastgepakt zodat zij iig niet kon ontsnappen en ook de Ipad van de grond geraapt aangezien ik had gehoord waar die op de grond was gevallen. Wat bleek, zij was vastgezet middenin een druk gangpad door enkele locals en zo had iemand die Ipad uit haar tas gegooid. Dus dat was even schrikken, maar gelukkig heb ik direct in kunnen grijpen. Ook niet zo slim van haar om een Ipad mee te nemen in een tas die niet goed dicht zat. Ik had zelf alleen mijn telefoon mee en een beetje geld en dit in mijn moneybelt gedaan en deze weer in mijn broek weggestopt. Zo verklein je de kans dat er iets van je gejat wordt. We zijn daarna niet meer heel lang op de markt gebleven en hebben bijna niets gekocht. In diezelfde week ben ik ook nog met een Engelse jongen uit het hostel naar een andere markt geweest, genaamd Minerva. hier vertrekken ook de bussen naar andere bestemmingen. Dit is een markt waar je voor heel weinig geld heel veel groente en fruit kan kopen. Voor 4euro30 kocht ik het volgende: een bosje koriander, 4 avocado´s (waarvan ik er 2 heb moeten weggooien helaas), 1 papaja, 1 brocolli, een zak havermout, 5 tomaten, 6 wortelen, 12 kleine bananen, 800gr. aardappels en 5 uien. Geen geld toch? Op die markt werd ook nog even flink gevochten tussen 2 mannen, 1 jonkie en 1 oudere en je raadt het al, de oudere werd door het jonkie in elkaar geslagen. Naar om te zien, ging vast om iets kleins. Wonder boven wonder had de oudere meneer alleen een beetje bloed op zijn neus.

Die week verstuurde ik ook enkele mails naar vrijwilligersorganisaties. Helaas kreeg ik maar 2 reacties. 1 van een plaatselijk schooltje en 1 van een grotere organisatie maar daar moest je een flink bedrag vooraf betalen zodat zij een geschikt bedrijf voor je uitzoeken maar dat heb ik niet gedaan uiteraard. Ik ga niet betalen om vrijwilligers werk te doen. Zeker niet omdat ik het maar 1 of 2 weken van plan was te doen. Dus reageerde ik op de mail van de directeur van het plaatselijke schooltje en ging ik daar zaterdagochtend langs om e.e.a te bespreken. Het klonk allemaal wel leuk dus begon ik die maandag erna al met een aantal lessen Engels geven. De volgende dag en woensdag vergezelde Ronni, de jongen uit Engeland mij. Maar al snel kwamen we er achter dat de groepen een erg laag niveau hadden en ook was de directeur niet enthousiast en ook leek het hem niet al te veel kunnen schelen welke onderwerpen we zouden behandelen. Daarna heb ik de week wel volgemaakt maar raakte ik wel steeds minder gemotiveerd om ze iets bij te brengen. Veel kinderen waren ook behoorlijk vervelend en luisterden slecht. Ik hoorde ook dat er die week erop geen lessen zouden zijn maar activiteiten. Dus dat was ook wel jammer. Toch besloot ik om die week erop dan ook maar te gaan. Wat mij vooral irriteerde is dat je niet goed geïnformeerd werd en dat er soms ook een les uitviel die ik al had voorbereid maar waarvan ik pas laat op de hoogte werd gesteld dat die niet meer doorging. Echt onprofessioneel maarja het is Guatemala, geen Europa. Op deze school hielp ik trouwens ook elke middag mee met huiswerk voor kleine kindjes. Dit was ook wel lastig want voor mij is het ook al heel lang geleden dat ik op school zat en je weet niet op welke manier zij het uitgelegd krijgen. De week van de activiteiten besloot ik om 2 middagen niet te komen op mijn eigen school maar deze te gebruiken om bij de school van Ronni te kijken. Dit is een veel fijnere school met een groep van rond de 50 kinderen. Deze school is een aantal jaren geleden opgericht door een Nederlandse man die enkele jaren terug is overleden aan kanker. Nu wordt deze school door een Nederlandse meid van mijn leeftijd gerund. Hier komen de kinderen in de middag van 2 tot half 5. Ze spelen hier buiten of binnen, afhankelijk van het weer. Ook krijgen ze om 3 uur iets lekkers met een nutritional drankje aangezien de meeste kindjes veel te klein en dun zijn voor hun leeftijd. Deze school staat namelijk in 1 van de armste wijken van Xela. De kinderen kunnen hier fietsen, rollerskaten, touwtje springen, noem het maar op. De vrijdag van de 3e week nam ik afscheid van de andere leraren op mijn eigen school en kreeg ik nog een mandje met lekkers van de kids omdat het dia de maestro was. Dit betekent dag van de leraar. In de weekenden trok ik steeds op met een leuk clubje mensen uit mijn hostel: een meisje en jongen uit Engeland en een meisje uit België. Een aantal keren zijn we op stap geweest en ook zijn we naar de chichitenango markt geweest. Dit is een leuke en grote markt waar je heel veel mooie handgemaakte spulletjes kan kopen. Ook maakten we een aardbeving mee. Die nacht om 1 uur ging heel mijn bed heen en weer en ook het gebouw zelf natuurlijk en de ramen. Ik dacht even dat het een aanslag was. Sowieso had ik mijn oordopjes in waardoor ik het vrij laat door had. Veel stenen in bed maar daarna zijn we weer verder gaan slapen aangezien niemand gelukkig gewond was geraakt. Wel apart om mee te maken trouwens!

Na 3 weken was het mooi geweest. Ik moet ook zeggen dat het bijna elke dag regende in Xela. Meeste regen die ik tot nu toe op een plek heb gehad. Inmiddels was ik ook bij enkele organisaties naar die trekking gaan informeren. De meeste mensen doen die met quetzaltrekkers maar deze is wel het duurste van allemaal. Helaas was ik genoodzaakt de tour ook met hen te boeken daar de andere organisaties minder frequent gaan en ook heb je dan minimaal 3 personen nodig. Gelukkig waren er een aantal meiden in Casa seibel die de trekking ook voor die dinsdag erna gingen doen dus dat bleek wel gezellig. Maandagavond was er een meeting om 6 uur om alles door te spreken en alvast een slaapmatje, slaapzak, regenjas en huurtas mee te nemen terug naar het hostel. Ik had de meeste dingen al klaargelegd dus ik hoefde deze alleen nog in die tas te stoppen. Wel weer een aardig gewicht alles bij elkaar maargoed ik ben een sterke meid dus dat moest goedkomen :-)

De dag erna dus om even voor 5 uur uit bed om vervolgens naar quetzaltrekkers te lopen en daar te ontbijten. Hierna moesten we een stukje lopen naar een busstation vanwaar we met een bus naar het startpunt werden gebracht. Hier ging het gelijk aardig omhoog maar voor ik het wist hadden we het lastigste gedeelte al gehad, in totaal was het denk iets minder dan 2 uur steil omhoog lopen. De rest van de dag was het redelijk flat en goed te doen. In totaal liepen we die dag zo'n 18km, ongeveer 6 uur in totaal. De lunch was prima verzorgd met guacemole, volkorenbrood, tortilla chip, frigoles en veel groentjes. Die avond sliepen we gelukkig binnen, wel nagenoeg op de grond. We hebben veel geluk met het weer gehad tijdens de tocht, de zon scheen vaak en dan zijn de uitzichten een stuk mooier en ook was alles mooi groen. De 2e dag moesten we iets langer omhoog klimmen, echter was dit wel wat meer verspreid over de dag. Ook hielden we een klein wedstrijdje om zo snel mogelijk 'record hill' op te klimmen. Dit is een punt die je bereikt na 200 meter vrij steil omhoog. Ik was al snel buiten adem maar probeerde toch nog een goede tijd neer te zetten en dat is vrij goed gelukt: 16min42. Een marathonrenner uit onze groep deed er bijna 11 minuten over. Die dag gingen we ook nog omhoog op wat ze de cornfield of death noemen. Blijkbaar had ik nog wat energie over want ik was als 1 van de eerste boven. Die avond konden we allemaal genieten van een heerlijke warme douche maar moesten we uiteraard wel weer op de grond slapen. Ook een heerlijk diner met o.a een flink stuk kip. Het eten was echt prima verzorgd alle 3 de dagen. De volgende ochtend moesten we om half 4 eruit zodat we de zonsopgang op de lake konden bekijken. Deze viel echter tegen en ook begon het flink te regenen. Hierna moesten we een paar uur vanaf rotsenpaadjes naar beneden lopen waarbij ik natuurlijk weer een x moest vallen. Ik ben niet zo'n held met snel afdalen dus gleed ik 1x van een rotsje af. Gelukkig viel de schade mee. Deze dag was het minst zwaar. Dag 2 liepen we trouwens ook rond de 18km. Dag 3 waren we al rond 10 uur klaar maar we waren ook wel enorm vroeg begonnen natuurlijk. Na het eindpunt hebben we koffie gedronken en werden we daarna met een pick up truck van San Juan naar San pedro gebracht waar we hebben geluncht. En waar onze bagage werd afgeleverd.

Daarna was het tijd om een hostel te gaan zoeken maar niets sprak ons echt aan. Toen besloot ik, samen met een ander NL meisje, 2 Duitse meisjes en een Engelse jongen naar santa cruz te gaan, een dorpje langs het lake waar het rustiger is. Dus hebben we daar in een heerlijk hostel ingecheckt en 2 avonden genoten van een 3 course diner. Hadden we wel verdiend na 3 dagen flink lopen. Daar hebben we voornamelijk gerelaxed, en nog een ander dorpje, San marcos bezocht. Prima weer ook beide dagen. Die zaterdag erop was het voor mij tijd om terug te gaan naar San pedro om 2 vrienden uit Xela te ontmoeten. Inmiddels was ik wel erg verkouden geworden dus heb ik het vooral rustig aan gedaan daar en vroeg naar bed gegaan elke avond.

Afgelopen maandag ben ik om 4 uur opgestaan om de 1e bus in de richting van el Salvador te pakken. In totaal heb ik in 3 bussen gezeten totaan de grens van el Salvador. Daar wat quetzali die ik nog over had omgewisseld naar US dollars voor een meer dan prima wisselkoers. Ze betalen in El Salvador namelijk met dollars. Na de grensovergang nam ik nog eens 2 bussen totaan Santa Ana de 2 na grootste stad na San Salvador. Alles ging vrij soepel! Maandagavond was ik om 9 uur erg moe dus heb ik die nacht 11 uur geslapen. Gister ben ik naar een cathedraal gelopen. Er zijn hier bina geen toetsten en ik moest ook gaan bedenken wat ik hierna ga doen. Pinnen wordt hier lastig dus ik ben van plan om niet al te lang in el Salvador te blijven en kijken of ik uitkom met de cash die ik nog in dollars heb. Sowieso lijkt me dit land niet echt om alleen te reizen. Accomodatien en eten zijn vrij duur hier. Het enige wat goedkoop is, is transport. Morgen wil ik naar San Salvador, de hoofstad en niet de meest veilige stad van dit land maar als je in de toeristische gebieden blijft moet t ok zijn. Ik ga alvast een hostel voor morgenavond reserveren en dan wil ik vrijdag of zaterdag via Honduras naar Nicaragua. Ik heb op internet een manier gevonden hoe dat het goedkoopst kan dus dat ga ik proberen. Komt vast goed !

Mijn volgende verhaal zal daarom vanuit Nicaragua zijn.

Tot horens !

Liefs, Natascha

P.s : zal vandaag proberen wat foto's van Guatemala op Facebook te zetten.