Beste lezers,

Twee weken terug stopte mijn laatste verhaal dus ik zal nu weer verder gaan met vertellen wat ik daarna allemaal heb gedaan. Vanaf Pyin oo lwin nam ik de trein naar Kyaukme, een nog redelijk onondekt dorpje met maar weinig Guest Houses en toeristen. Voor omgerekend 70 eurocent zit je ongeveer 5 uur in de trein. Deze gaat dan ook wel erg langzaam, echter is het uitzicht erg fraai. Tegenover mij nam een oud vrouwtje plaats en net voordat zij de trein verliet, gaf ze mij een hand. Wat ik al eerder aangaf, de Burmese bevolking is buitengewoon aardig en gastvrij. Je kunt hier gerust al je spullen laten liggen, 9 van de 10 keer gebeurt er niets mee. In Pyin oo lwin had ik al contact gehad met de gids die scootertours doet in Kyaukme en hij gaf aan dat er voor de 26e nog wel plek was. In de trein naar Kyaukme zaten 2 Nederlandse zusjes met wie ik dus die scooter tour later ben wezen doen. 1 van die zusjes werkte een tijd in Yangon, en het oudere zusje kwam haar opzoeken en ook reisde ze samen een paar weken door Myanmar. Omdat ik al een paar dagen duizelig en misselijk was, heb ik het bij aankomst in Kyaukme rustig aan gedaan. Beetje rondneuzen op de lokale markt, en verder niets. Ook maar even langs de pharmacy gegaan om wat pillen te kopen en ook mijn bloeddruk bij de dokter laten checken, deze was prima. De pilletjes hielpen wel wat, maar denk zelf dat ik gewoon wat oververmoeid was. Dus 2 nachtjes daar geslapen voordat de scootertour zaterdagmorgen van start ging. In mijn groep zaten ook nog 2 Amerikaanse meiden en een man uit Hong Kong. In totaal dus 7. Omdat 1 van de Nederlandse zusjes weinig ervaring had met scooter rijden, ging zij achterop bij onze gids Joy. Ook ging er een 2e gids mee omdat we met een wat grotere groep waren dan normaal. Ik en de rest hadden daarvoor wat geoefend op semi automatische scooters, omdat dat toch iets anders in zijn werk gaat dan een full automatic. Ging verder goed dus zaterdagochtend begonnen we allemaal met veel zin aan onze 1e rit de bergen in. Halverwege de ochtend pauzeerden we in een dorpje en daar dronken we wat thee. Ik kwam als laatste aan, was wat achterop geraakt maar de rest reed wat mij betreft veel te hard en ik rijd liever mijn eigen tempo, zeker in de bochten. Ik weet dat je zo makkelijk onderuit kan gaan, dus beter safe than sorry. En ik heb zelf ook nog niet heel veel op zo'n ding gereden. 1 van de Amerikaanse meiden rijdt ook weinig op de scooter, maar vond richting het einde van de ochtend toch wel dat het heel goed ging en daarom gaf ze wat gas bij. Op een zeker moment reed ik achter haar, en ja hoor, daar ging ze onderuit in de bocht. Bleek dat ze waarschijnlijk beide remmen had indrukt, en de bocht te wijd en te hard had genomen en dat ze in paniek was geraakt. Op het eerste gezicht leek er weinig aan de hand, totdat ze naar hij linkerhand keek en haar pink dus helemaal scheef bleek te staan. Ik had nog nooit zoiets gezien en stond ook wel even met mijn bek vol tanden. Zij wilde zsm naar een ziekenhuis dus Joy ging met haar terug naar het dorp. Gelukkig hadden wij dus nog de 2e gids bij ons. Deze sprak zeer gebrekkig engels, echter wist hij wel de weg naar het dorp waar we die avond zouden gaan overnachten. Tenmiste, dat leek zo, maar achteraf bleek dat er een miscommunicatie was tussen hem en Joy. Een pad wat wij namelijk hadden moeten bewandelen, hebben we uiteindelijk met de scooter gereden. Scheelde wel wat in tijd natuurlijk, maar een fijne weg was het niet. Het was een soort death road, dus rechts keek je zo de afgrond in. De weg lag vol met rotsen, en de ene keer moest je heel voorzichtig naar beneden, de volgende keer weer behoorlijk steil omhoog. Je zult wel begrijpen dat wij erg blij waren toen we zonder kleerscheuren op bestemming aankwamen. Wel weer een nieuwe ervaring rijker. Bij het dorpje aangekomen, hebben we met de lokale kindjes gespeeld. En hebben we nog van de mooie zonsondergang kunnen genieten. Daarna kregen we een heerlijk diner voorgeschoteld en speelden we nog een potje kaarten voordat we al vroeg onder de wol gingen.

De volgende dag stonden we om 7 uur op zodat we vroeg aan onze scooter tocht terug naar Kyaukme konden beginnen. Wederom moesten we afdalen op een weg vol met rotsen, dus je moest die scooter echt goed onder controle houden anders ging je zo onderuit. Dat ding was ook 1x uit mijn handen gegleden en toen viel ik ook op de grond maar dit was bij een zeer lage snelheid dus had alleen wat krasjes op de binnenkant van mijn pols. Uiteindelijk was dit een leuke scootertour, wel wat minder gewandeld dan aanvankelijk het plan was, maar we hebben hele mooie uitzichten gezien, en zijn in dorpjes gekomen waar je geen enkele toerist ziet. Ook waren we de 2e dag nog aanwezig bij een bruiloft, waar we ook een uitgebreide lunch kregen. Als dank gaven we het zusje van de bruid wat geld en dit werd snel uit de handen van onze gids gepakt, zo blij was ze ermee. Per persoon gaven we enkele euro's, bij elkaar is dat voor hun erg veel geld.

Nadat we zondagmiddag weer heel in het dorp waren aangekomen, heb ik direct een taxi genomen naar mijn volgende bestemming Hsipaw. Het moest eigenlijk een soort liften zijn, alleen moest ik nu iets meer dan 2 euro betalen dus was het meer een taxi dan liften. Na ongeveer een halfuur liet ik me afzetten bij 1 van de bekendste Guest Houses daar: Mr.Charles. Deze plek staat met name bekend vanwege mooie trekkings die je kunt doen. Echter zou ik daarna al een 3 daagse trekking van Kalaw naar Inle Lake doen dus hoefde een extra trekking van mij niet zo. Die avond at ik wat noodles met een Duitse en Belgische jongen die ik al eerder in Mandalay was tegen gekomen. Daarna speelde we een potje kaarten. En daarna lagen de meeste mensen in mijn kamer al te slapen, dus ging ik ook maar naar bed. Feesten doe je hier niet echt in Myanmar. De volgende dag wilde ik met een fiets wat rondrijden met die 2 jongens maar helaas was er geen fiets met versnellingen meer over, en die heb je toch wel nodig om de heuvel op te komen. Dus ben ik maar verder gaan rondlopen in de omgeving en bezocht ik een leuk restaurant die ik op TripAdvisor had gevonden, ms. Popcorn, met uitzicht op de rijstvelden. Daar zat toevallig een Franse jongen, die met ons de avond ervoor ook kaarten had gespeeld. Hij had een scooter in Mandalay gekocht en wilde daarmee Myanmar rondcrossen. Omdat ik die dag toch verder geen plannen had, sprong ik bij hem achterop en zijn we de bergen ingereden. Bij 1 van de dorpjes hebben we thee gedronken en einde van de middag reden we weer terug want het werd ook wat frisjes.

De volgende dag hoorde ik bij het ontbijt, dat een Argentijnse jongen het plan had om die avond een nachtbus naar Kalaw te nemen. Daar kun je die 3 daagse trekking doen naar Inle Lake. Daar het altijd wel gezellig is om zo'n lange reis met iemand samen te doen, kocht ik ook gelijk een busticket. Helaas bleek het nogal een hobbelige rit en raakte ik behoorlijk travelsick. Dus nam ik een paar reistabletten en maakte van de achterste stoelen een bed. Daar kon ik lekker plat liggen. Na de 1e pauze lag er ineens een local, dus gaf ik aan dat ik daar toch echt weer wilde liggen omdat ik anders moest kotsen. Gelukkig droeg hij al snel zijn plaats af, haha. De volgende ochtend aangekomen hadden we toch niet echt veel geslapen allemaal, dus nam ik met die Argentijn en een andere Spaanse jongen een kamer in een hotel. Daar hebben we van 5 tot 9 geslapen en toen het ontbijt genomen. Daarna gedoucht en geïnformeerd bij meerdere trekking bureaus. Onze keus viel op jungle King, die neemt namelijk een route die andere groepen niet nemen. Ook slaap je de 2e nacht in een klooster. De 1e dag was erg mooi, we liepen midden tussen de rijstvelden, chilivelden etc. Onderweg zie je het echte lokale leven. In totaal hebben we in 3 dagen ca. 55km gelopen. Gelukkig was het niet super heet, maar de 3e dag vond ik het ook wel mooi geweest. Rond lunch waren we klaar. Met zijn allen hebben we een mooie fooi voor de gids bij elkaar verzameld. Dit was een erg lieve man van 63 jaar die deze trekkings moet doen om het studiegeld van zijn 2 kinderen te betalen. Veel respect voor deze man, ga er maar aanstaan, op je 63e, 55km in 3 dagen, af en toe ook wat stijle stukken ertussen. Na de lunch gingen we met een boot naar Inle Lake. Daar heb ik 2 dagen nog met dezelfde latino's opgetrokken. Leuk om mijn Spaans een beetje op te halen, en waren gewoon erg relaxte gasten om mee op te trekken. In Inle Lake is verder niet heel veel te doen, 1e dag hebben we rondgefietst en s avonds de zonsondergang bekeken en de 2e dag zijn we naar een grot en zwembad gegaan. Daar waren alleen lokale mannen, en ook erg veel muggen en ook had ik m'n bikini niet bij me dus ben ik alvast eerder terug wezen fietsen. Terug in het dorp hebben we in de avond een bus naar bago genomen. De Argentijn ging naar Yangon, maar zat in dezelfde bus want was dezelfde richting. Helaas stopte deze bus er al snel mee en na wel 15x de motor opnieuw gestart te hebben en 3 uur te hebben gewacht, werd er wat aan de motor gerommeld. Helaas zonder succes. Wij waren eigenlijk de enige die er wat van zeiden, maar echt een oplossing kwam er niet. Rond 9 uur werd ons verteld dat we nog tot half 12 geduld moesten hebben, want dan zou er een vervangbus komen. We hadden ook wel trek gekregen inmiddels, dus om half 10 werden we bij een tentje verderop afgezet. Daar was het ook wel weer een scène geworden, omdat we geen gebakken ei op onze gebakken rijst gratis erbij kregen. Ik en die Spanjaard begonnen desondanks maar ons bord leeg te eten, maar omdat het eten best snel was opgediend vroeg die Argentijn of dat eten niet toevallig al van de morgen was omdat het zo snel was geserveerd en gaf zijn bord terug. Ik kreeg inmiddels de slappe lach en daarna werd de kok ook nog eens heel erg boos. Volgens mij was het een Chinees. En Gonzalo kreeg ook nog een beetje ruzie met een Fransman die in onze bus zat. Uiteindelijk heb ik dus om het hele tafereel wel hard kunnen lachen, maar 6 uur wachten totdat een bus een keer goed rijdt is minder fijn. Om 7 uur de volgende ochtend kwamen we in Bago aan en daar bracht een busje ons naar de bushalte waarvan we een bus naar Hpa an namen. Daar heb ik 2 dagen met Ramon, die Spaanse jongen rondgscooterd. 1e dag een grot bezocht en savonds 4000 treden beklommen naar de 700 meter hoge berg Zwegabin. Dit was enorm zwaar, we deden er 1,5 uur over om omhoog te komen. Daar aangekomen hebben we 1 nacht in een klooster overnacht. De volgende ochtend zijn we om half 7 weer naar beneden gelopen en hebben we daarna nog 2 grotten bezocht. Ramon heeft daarna een bus nog verder naar het zuiden genomen en ik heb verder wat in het dorp rondgelopen. 'S avonds met een Nederlandse jongen en Amerikaan afgesproken die ik eerder al in Hsipaw was tegengekomen. Wat gegeten en kaarten gespeeld. Zij een fles whisky gedeeld, ik niets, want had in Inle Lake al genoeg rum gedronken. Vandaag heb ik het ook lekker rustig aan gedaan. Zometeen komen die jongens van gisteravond mij oppikken in het Guest House waar we zitten, halen we wat biertjes en gaan we bij de rivier de zonsondergang bekijken (alsof ik er al niet genoeg heb gezien). En morgenochtend vertrek ik naar de grensovergang met Thailand. Daar wil ik de bus nemen richting Chang mai vervolgens met een slowboat naar Laos te varen.

Misschien een iets minder samenhangend verhaal dan normaal, heb het ook wat sneller getypt dan gewoonlijk. Hopelijk vinden jullie het weer een leuk om te lezen.

Tot snel!