Beste lezers,

De dag voordat ik naar Puerto princesa vloog maakte ik kennis met 2 lieve meiden uit Manilla. 1 van hen had ook al alleen gereisd maar haar vriendin nog nooit en daarom wilde ze haar kennis laten maken met het overnachten in een hostel zodat ze kon zien dat dat allemaal best oké is. Ze hielden erg van koffie dus gingen we naar een veel te duur koffietentje. ' S avonds hebben we nog even in de rooftopbar rondgehangen en daarna hebben we het Philippijnse simkaartje wat ik had gekocht geactiveerd. Op tijd gaan slapen en de volgende ochtend ook nog kunnen uitslapen. Om 12 uur checkte ik uit en om 3 uur nam ik een uber naar het vliegveld. Helaas stond er best wel een file, en dat op een zondag waar het verkeer normaal wel rustig zal moeten zijn. Gelukkig konden we op een gegeven moment weer doorrijden en kwam ik er ruim op tijd aan. Bij het checken van mijn handbagage (mijn rugtas en mijn schoenenzak) zagen ze het slot wat ik speciaal voor mijn reis had aangeschaft. Deze mocht niet mee want ze vonden dit een gevaarlijk object. Ik zag de bui al hangen dat ik deze zou moeten dumpen maar gelukkig hoefde dit niet. Ik mocht terug lopen naar de incheckbalie om het slot aan mijn ruimbagage toe te voegen: erg goede service van air asia! We konden bijtijds boarden en naast mij raakte ik aan de praat met een super aardig Philippijnse koppel van een jaar of zestig. Inmiddels was het bijna 1 uur later en we waren nog steeds niet in de lucht. Weer vertraging. Dat is eigenlijk elke keer het geval met Air asia, hoewel de kans op vertraging lager is als je 's ochtends vroeg vliegt.

Eenmaal aangekomen op Puerto princesa stond er een busje klaar om mij gratis naar het hostel te brengen waar ik zou overnachten. Saskia, een meisje met wie ik in NL al contact had gehad omdat zij lid is van dezelfde facebookgroups als ik, was daar ook, met heel toevallig nog een ander Nederlands meisje. De eigenaresse van het hostel had ons in dezelfde kamer gedaan dus dat was wel gezellig. ' S avonds zijn we samen gaan eten. Echter was dit niet lekker. Ik had tofu besteld maar dit was helemaal doordrenkt in een soort van sojasaus, dus ik heb een groot deel ervan laten staan en dat gebeurt niet vaak zoals jullie weten! :-) De dag erna ging Saskia naar Port Barton en zijn Miriam en ik naar de Underground river gegaan. We werden erg vroeg opgehaald en kwamen eind van de middag weer terug maar de tour viel een beetje tegen. Deze grot staat op de Enesco lijst maar ik vond er niet zoveel aan eerlijk gezegd dus beetje zonde van het geld. Ook moesten we veel wachten tussendoor. Van Saskia hadden we gehoord dat ze met walvishaaien had genorkeld dus wilden wij dat de volgende dag doen. Geen 100% kans dat we ze zouden zien maar we waagden het erop aangezien je maar 50 % van het geld hoefde te betalen als je ze niet zou zien. En in Puerto princesa leven ze in hun natuurlijke omgeving. In Oslob, een stad op het eiland Cebu worden ze gevoerd dus daar kan je ze sowieso goed zien maar dat is dan niet echt natuurlijk. Na die avond heerlijk vis te hebben gegeten in 1 van de populairste restaurants van pp, trokken we er de volgende morgen op uit met de boot. Twee mannen keken steeds goed rond of die haaien rondzwemden en ook hielden ze contact met een walvishaaienspotter op een andere boot. Zodoende konden we ons na lunch gereed maken want er zou er 1 gespot zijn. Wij dus wachten aan de zijkant van de boot op een signaal om te water te gaan. Op een gegeven moment zagen we 1 grote langs de boot zwemmen maar die beesten zwemmen zo snel weer door dat tegen de tijd wij in het water lagen, dat beest al niet meer te zien was helaas. Aangezien we al aardig wat uurtjes op de boot zaten, begon ik de hoop een beetje op te geven dat we ze nog goed zouden zien. De 2e keer dat we als idioten in het water moesten springen omdat er weer 1 gezien was, zaten Miriam en ik aan de verkeerde kant van de boot dus misten we het beest weer. Dus ik was er ondertussen ook een beetje klaar mee. We hadden beiden ook bijna niks van de lunch genomen die ze op de boot hadden voorbereid want de boot schommelde enorm en wij werden allebei vrij misselijk en zijn maar even plat gaan liggen. Volgende keer toch maar even een reispilletje proberen maar daar schijn je dan weer enorm suf van te worden..Wat later in de middag gaf de boot man aan dat de zee te wild was geworden en we terug gingen. Dus ik had al bedacht om maar de helft te betalen, aangezien we die beesten niet eens met onze action cams hadden kunnen filmen en dat was toch wel echt een voorwaarde om de volle pond te betalen. Toch vroeg die man het volle bedrag maar wij gaven aan dat echt niet te gaan betalen. Gelukkig was het ok en betaalden anderen uit dezelfde groep wel de volle pond, o.a een jongen en meisje uit Canada of USA, die zaten namelijk de 2e keer aan de goede kant en hadden een filmpje kunnen maken. Nadat we terug in het hostel waren hebben we gelijk een busje geregeld naar Port Barton, onze volgende bestemming. Helaas sloeg toen het weer een beetje om en in dit kleine plaatsje houdt de stroom er ook nog eens mee op vanaf 12 uur 's avonds tot 6 uur 's middags. Het heeft ons verder niet gehinderd, en met mijn zware powerbank kan ik ook een tijdje vooruit in zulk soort situaties. De dame die ons in het resort verwelkomde wat we hadden uitgekozen, gaf aan dat je geen eten en drinken in de kamer moest meenemen en laten liggen. Ik had wat crackers in dichte verpakking in zo'n open zijkant van mijn daypack gestopt en verder eigenlijk niet zo bij eventuele ongedierte stilgestaan. ' S nachts maakte Miriam mij wakker want ze zou enge beesten hebben gezien en gilde heel het resort bij elkaar. Ik heb verder niet zo goed gekeken en wilde vooral weer verder slapen. Zij bleef maar gillen en de buren naast ons begonnen te schreeuwen dat we stil moesten zijn. Helaas bleek de volgende morgen dat waarschijnlijk een rat aan mijn tas had lopen knagen op zoek naar die crackers. Dus daar zitten nu wat gaatjes in. Gelukkig heb ik die rat niet gezien want dat vind ik enge beesten en weer niet of ik dan nog lekker had verder kunnen slapen. Dus voortaan al het eten in je tas stoppen, dan gaat het meestal wel goed.

De volgende ochtend was het weer te slecht om een island hopping tour te doen. Erg balen, maar niets aan te doen. Dus hebben we tot 1 uur moeten wachten totdat we naar El nido konden. De weg naar Port Barton was trouwens een hele uitdaging voor de bestuurder ook al heeft hij het waarschijnlijk al heel vaak moeten rijden. Grote plassen modder, grote stenen, noem maar op. Even wegdromen is er niet bij, want je hobbelt enorm op en neer. De bestuurder reed ook enorm hard dus wij hadden wel gevraagd of de snelheid wat omlaag kon. Begin van de avond kwamen we in El nido aan en kozen we voor een huisje. Wel met een koude douche. Saskia was er ook, met wat Philippijnse vrienden die ze in het noorden had leren kennen en met zijn allen aten we 's avonds aan het strand. Daarna spraken we met 3 Oostenrijkers af die we in PP al hadden ontmoet om een 3-daagse private boat tour met 1 van de organisatoren te bespreken. Dat koste wel wat, dus we wilden even zeker weten wat het inhield. Na enthousiast te zijn geworden, verzamelden we de volgende ochtend om half 11 bij het strand om daar per boot naar de 1e bestemming, een mooie lagoon te varen. Uiteindelijk was deze trip een erg gave ervaring ook al was het weer niet heel super. Gelukkig weinig regen gehad, maar wel wat bewolking waardoor je toch wat minder mooie foto's krijgt. Twee nachten in een tent geslapen wat ook even wennen was. De 1e nacht zelfs met zijn 2en in een super kleine tent. Het zand ligt sowieso erg hard en het was erg benauwd. Dus dat was niet fijn. De 2e nacht konden we gelukkig allemaal alleen in een tent. Elke avond dronken we rum cola en wat biertjes. De 1e nacht had het Oostenrijkse meisje wat foute muziek opgezet om lekker mee te bleren. De 2e avond maakte onze gids een vuurtje. In zo'n tour worden 3 van de 4 tours die je ook afzonderlijk kunt boeken in El nido town gecombineerd. Het voordeel is dat wij met een leuk klein groepje waren en ook niet echt last hadden van andere toeristen die zon afzonderlijke tour boeken, je zit dan ook met veel meer op 1 boot. Elke middag kregen we verse vis met de lunch. Het was allemaal prima geregeld, op die tenten na dan. Daar hadden ze best een matrasje in mogen leggen. We zijn ook nog een aantal keer wezen snorkelen en ook hebben we 1x gekayakt. Mooie lagoons en prachtige strandjes gezien. Foto' s en filmpjes volgen nog! Zaterdagmiddag zijn we daarvan teruggekomen. 'S avonds aten we in het artcafe, een van de leukere tentjes in El nido town. Helaas is el nido vrij prijzig als je het vergelijkt met bijvoorbeeld Thailand dus het geld ging er aardig hard doorheen. Voor Europese begrippen is het nog wel goedkoop, maar voor backpackers niet. De volgende dag zijn we naar 1 van de mooie stranden in de buurt geweest, napcan Beach. Ook hebben we daarbij met de bestuurder van onze tricycle (vervoersmiddel )een waterval bezocht waarbij we wel een stuk of 8 keer door een klein riviertje met veel stenen moesten. Gelukkig ben ik niet in het water gevallen, Miriam wel maar de schade viel mee. ' S avonds maar weer bij het artcafe gegeten, daar ander tentjes niet echt vol zaten. De volgende dag naar een ander strand geweest, met 2 andere meiden erbij. Scheelde weer 50 cent haha. Daar konden we op een bedje liggen als we ook wat eten en drank bij het strandtentje zouden bestellen. We lagen daar prima en ik heb weer wat in mijn boek kunnen lezen. De zonsondergang viel erg tegen, en daarna gingen we weer terug naar het stadje. Inmiddels had ik ook mijn vieze was van 4 weken laten wassen dus het was erg fijn om weer wat meer keus aan kleding te hebben. Die avond verbleven we allebei in een ander hostel omdat we het ook wel weer eens leuk vonden wat andere mensen te ontmoeten. ' S avonds was er in mijn hostel Karaoke. Erg grappig! Daarna nog even naar de Reggae bar wat eigenlijk de enige bar is waar iedereen heen gaat. De volgende dag vloog Miriam naar Cebu en ik bleef nog een dagje. Wel was ik inmiddels van kamer gewisseld. De kamer waar ik zat stonk en er lagen overal spullen. Ook bestond een stapelbed daar uit 3 verdiepingen dus 1 nacht vond ik genoeg. Voor iets meer dan 1 euro extra zat ik nu in een kamer met meer bedden, maar ook een grotere kamer met daarbij een douche en toilet in de kamer zelf. Ook was de kamer erg netjes, misschien kwam dat omdat er voornamelijk jongens in de kamer verbleven. Met een grote groep uit ons hostel weer naar napcan Beach gegaan, de helft op de scooter en de helft in een busje. Daar de weg naar dat strand erg slecht was, en ik al wat mensen met wonden was tegengekomen, koos ik er zelf voor om ook maar met het busje te gaan. Op het strand kon je ook naar een uitzichtpunt lopen wat we vorige keer niet hadden gedaan dus nu wel gedaan zodat ik ook weer wat aan beweging had gedaan. Ik hou er nooit zo van om heel de dag op mijn gat te liggen ' S avonds met wat andere Nederlanders uit hetzelfde hostel bij de Griek gegeten. Daarna nog even in de gemeenschappelijke ruimte gezeten en op tijd gaan slapen omdat ik vanochtend om 6 uur eruit moest. Inmiddels ben ik terug in PP waar het al heel de dag regent. Morgenochtend vlieg ik naar Cebu, een ander populair eiland op de Philippijnen. Hier zal ik 10 dagen verblijven alvorens ik de maandag de 14e weer naar Kuala lumpur vlieg en de 15e naar Myanmar.

Na Cebu zal ik weer een nieuw verhaal schrijven.

Groetjessss